Twijfel is vijand van geloof

Bij een bijbelstudie die ik thuis doe zijn er bepaalde tekstverwijzingen. Echter, daarbij komen allerlei vragen naar boven. Vandaag was het bijbelgedeelte van 2 Timotheus 3 aan de orde. Daar zie ik een beeld van mezelf; dit omschrijft hoe ik (wij over het algemeen) zijn als mens. En dan besef ik dat ook vers 7 heel toepasselijk is. Ik bid dat God mij en degene die mij lief zijn een oprecht geloof wil schenken, maar hoe kan dat nou als we zo zijn? En hoe kun je hier niet aan twijfelen?

Ik heb ook de lezing 'Het evangelie zonder kleine lettertjes' van ds. Van den Brink gehoord. Ik begrijp sommige dingen wel die hij vertelt, zoals over de uitverkiezing etc. Ik ben opgegroeid in de Gereformeerde Gemeenten. Er werd zo vaak over de hel gesproken dat ik er angst voor heb gekregen, waardoor ik niet meer Gods liefde zag, maar alleen de verdoemenis/ellende. Maar feit is toch dat er moet worden gepreekt over ellende, verlossing en dankbaarheid? Ik hoor ds. Van den Brink zeggen aan het eind van de lezing dat het heel simpel is; dat wij moeten geloven. Maar hoe kun je ‘gewoon’ geloven? Elke gelovige twijfelt toch? En we moeten toch ook aan zelfonderzoek doen? Hoe kunnen wij onszelf toetsen?

Beste vraagsteller,

Mooi dat je elke dag een Bijbelstudie houdt met jezelf. Maar als je het Woord van God gebruikt moet je wel oppassen dat je goed leest wat er staat. De kanttekeningen zijn eigenlijk bedoeld om je meer inzicht in de tekst te geven.
 
2 Timotheüs 3 geeft ons een inzicht wat er te verwachten is in de eindtijd. Het gaat er dan niet over dat alle mensen in al die zonden leven. Maar het gaat er juist om dat er van ons als Christen, als gelovige, verwacht wordt dat we staande blijven en Licht verspreiden in de duisternis die de volken van de aarde bedekt.
 
Wees ook waakzaam met jezelf terug te zien in vers 7. “Vrouwkens die altijd leren en niet tot kennis van de waarheid komen.” Ga daar niet een te groot verhaal van maken. Ga meer biddend en luisterend in de Bijbel lezen. Zonder zelf bij voorbaat de uitleg te weten door je opvoeding en wat je denkt in de kerk gehoord te hebben.

Je mag natuurlijk bidden om oprecht geloof, maar er ligt in het Woord van God ook een duidelijk oproep om te geloven, niet altijd wegkruipen achter “Ik kan  niet geloven”.

Het is goed dat je nadenkt over dingen die door anderen gezegd worden, maar denk er dan positief over na. Ds. Van den Brink heeft zeker niet bedoeld je aan te moedigen om te piekeren over hel en uitverkiezing. Je moet Jezus kennen, dat is beslissend voor de toekomst. Zonder Hem heb je niets, al pieker en studeer je nog zoveel over allerlei moeilijke zaken van het geloof. Richt je steeds meer op het wonder dat de Bijbel ons uitdrukkelijk voorhoudt: dat God liefde is en dat Jezus de zondaren zoekt om hen te zaligen.

Natuurlijk wordt de ellende genoemd als de tekst daar aanleiding toe geeft. Maar het is nooit Gods bedoeling geweest dat we alleen maar horen over deze angstaanjagende drieslag: ellende, verlossing, dankbaarheid. De hel is zelfs niet eens voor de mens gemaakt. De Heere Jezus noemt het de plaats voor de duivel. Mattheüs 25:41: “Dan zal Hij zeggen ook tot degenen, die ter linkerhand zijn: Gaat weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, hetwelk voor de duivel en zijn engelen bereid is.”

Ellende , verlossing en dankbaarheid moet niet gepreekt woorden, maar het Evangelie van genade voor mensen die midden in de dood liggen. Om hen te verlossen is Jezus gekomen en gestorven en weer opgestaan uit de dood.

Aan het eind van je vraag kom met het woord TWIJFEL op de proppen. Voor heel veel mensen (ook predikanten) is dat een soort stopwoord geworden. Vaak wordt het zo voorgesteld: Als je nooit twijfelt, is het met je geloof niet best. Nou, vergeet dat maar hoor. Ik heb toen ik jong was wel eens aan ‘echt bekeerde mensen’ gevraagd of ze nooit twijfelden. Dan merkte je gelijk dat zij twijfel niet rekenden als bij het geloof te horen. Zij zagen het als een vijand van het geloof. Ze twijfelden wel eens aan zichzelf, maar nooit aan de zondaarsliefde van de Heere en Zijn genade die in Christus gevonden wordt.

Dan nog die vraag van je: “Hoe kun je gewoon geloven?” Ik las pas dat iemand zei: “Door het gewoon te doen.” Dan komen wij direct met de opmerking: “Ik kan niet geloven.” Vaak wordt dat gezegd  zonder dat men ooit geprobeerd heeft om te geloven.
 
In de praktijk van het leven is geloven niets anders dan je vastgrijpen aan de Heere Jezus en Zijn beloften die je leest in de Bijbel. Ik zal er één noemen, Johannes 6:37: “Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen.” Het is het liefste werk van de Heiland om zondaren op te rapen en aan Zijn hart te drukken. Het hele Nieuwe Testament doet niet anders dan proberen je te bewegen om de Heere Jezus te zoeken als je Verlosser en Heiland.

Als laatste noem je het zelfonderzoek. Het is inderdaad goed dat je voor je zelf weet wat je aan het doen bent en hoe je staat tegenover onze God. Maar geloven wil niet zeggen “wroeten  in jezelf”. Geloven is een daad naar buiten! Om te geloven moet je niet naar binnen maar naar buiten, naar de Heere Jezus. Hij neemt de zondaars aan. Wroeten en graven in jezelf levert niet veel meer op dan teleurstelling en angst.
 
Zoeken naar Hem die jou al zo lang zocht, brengt je steeds dichter bij Hem. Hij Zelf is de weg om bij Hem te komen. Geloof dat, net zo vast als die heiden dat gelooft die voor het eerst van Jezus hoort. Hij hoort de boodschap uit de mond van de zendeling en hij valt er bovenop. Hij kent geen voorgeschreven regels, hij hoort alleen dat er een Redder is. Dat is ook de toetssteen voor jezelf: gaat het mij om Jezus alleen? Hij ziet naar je uit hoor!

Gods zegen en een hartelijke groet.
Jan van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven