Vraag
Kun je letterlijk Gods stem verstaan? En Gods aanwezigheid zo dichtbij ervaren dat het bijna tastbaar is? Ik las hierover in boekjes over vervolgde christenen in het Oostblok. Zelfs als je veel gezondigd hebt, is dit dan nog mogelijk? En hoe ontvang je dit?
Antwoord
Beste briefschrijver of briefschrijfster,
Hartelijk dank voor je mooie en belangrijke vraag. Jouw vraag zou ik willen opdelen in vijf vragen namelijk:
- Vraag 1: Kun je letterlijk Gods stem verstaan?
- Vraag 2: En Gods aanwezigheid zo dichtbij ervaren dat het bijna tastbaar is? Ik las hierover in boekjes over vervolgde christenen in het Oostblok.
- Vraag 3: Zelfs als je veel gezondigd hebt?
- Vraag 4: Is dit dan nog mogelijk?
- Vraag 5: En hoe ontvang je dit?
Ik begin ook met aan jou een vraag te stellen, wat bedoel je met “zelfs als je veel gezondigd hebt”? Er is een aantal mogelijkheden:
1. Je wás een zondaar, bent tot bekering gekomen, je hebt hart aan de Heere Jezus gegeven. De Bijbel zegt dat je dan opnieuw geboren bent en een kind van God. Maar de zonden in je oude leven klagen je aan en je voelt je nog steeds een zondaar.
2. Je bent (nog) niet bekeerd, misschien wel kerkelijk of christelijk, maar je hebt geen relatie met Jezus de Zoon van God.
Voor God telt namelijk niet of je veel of weinig gezondigd hebt. Je bent óf een zondaar óf een kind van God. Een kind van God is GÉÉN zondaar meer (Romeinen 5 vers 8-9). Een kind van God kan struikelen, vallen, fouten maken en verkeerde beslissingen nemen, ja zelfs zonden doen, maar hij is en blijft een kind van God. Wanneer wij onze fouten en zonden belijden... dan zal Hij die trouw en rechtvaardig is, onze zonden vergeven en ons reinigen van al het onrecht dat wij bedrijven (1 Johannes 1 vers 9).
Ik hoop dat wij samen kunnen zeggen: Wij zijn broers of broer en zus en wij belijden Jezus Christus als onze persoonlijke Verlosser en Zaligmaker. Vanuit die positie probeer ik jouw overige vragen te beantwoorden.
Stem uit de hemel? “Zelf heb ik nog nooit een stem uit de hemel gehoord.” Zoals Saulus op weg naar Damascus of Petrus op het dak in Joppe. Hier ging het om heel belangrijke zaken, namelijk Saulus die Jezus (De Kerk) vervolgde en Petrus die moest leren dat het Evangelie van Jezus Christus nu ook voor de heidenen was. Ook sprak God door visioenen en dromen, denk aan Ananias (handelingen 9 vers 10).
God spreekt tot de mensen. En dat doet Hij vandaag nog. Hij spreekt door Zijn Woord en door Zijn Geest. Die twee zijn nooit in tegenspraak met elkaar. Ik ervaar dat als een groot wonder. Bijna dagelijks ruim ik in mijn drukke leven een half tot een uur in om met mijn Vader-God te praten. Niet als een wet, maar als een goede gewoonte. Gewoon praten over alledaagse dingen en over wat mij bezig houdt, over wat ik niet snap. Het is wonderlijk hoe God je dan zo liefdevol wijst op zaken die anders moeten, of ideeën waar je anders nooit op gekomen zou zijn.
Soms vraag ik wel eens Zijn mening, maar meestal weet ik het antwoord vooraf al. Heel vaak ‘zegt’ God dan: “Ho even, ik ben geen politieagent.” Mensen staan, goedbedoeld, altijd snel klaar met hun mening of visie of oplossing. God werkt dat juist meer in ons uit door Zijn Geest van Liefde.
Ik geloof niet dat God een systeem heeft van hoe Hij met ons wil communiceren. Ieder mens is anders. Wat wel voor ons allemaal geldt is dat wij ons aan Hem willen toewijden, Hem gehoorzaam willen zijn en onze fouten en misstappen belijden. Dan groeien wij in geloof en zullen wij meer en meer zijn liefdevolle stem verstaan. Geloof je dat?
Toch spreekt God ook wel met hoorbare stem. Er zijn veel getuigenissen van moslims die in onbekeerde staat een ontmoeting hadden met Jezus Christus. Daar zijn verschillende boeken over geschreven. Ooit las ik het boekje “De verscheurde sluier” over een bijzondere ontmoeting van een moslimmeisje met de Heere Jezus.
Ik hoop zo dat mijn verhaal je mag bemoedigen in jouw relatie met God en als die relatie voor je onbekend is bid dan gewoon: "Heere Jezus, kom in mijn hart. Ik belijd dat ik een zondaar ben, maar U wilt mij schoonwassen door het bloed van Uw Zoon. Ik aanvaard uw Zoon Jezus als mijn redder en verlosser van mijn zonden. Vul mij met uw Heilige Geest zodat ik Uw stem kan verstaan.”
Ik wens je Gods zegen toe op je levenspad.
Hartelijke groet,
Piet Speelman
Dit artikel is beantwoord door
P. Speelman
- Geboortedatum:12-04-1950
- Kerkelijke gezindte:Evangelische Gemeente
- Woon/standplaats:Folsgare
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Evangelische Gemeenschap Sneek
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wonderlijk als de Heere met zijn Geest voor het eerst gaat werken in ons hart (dichterbij kan niet) , ervaren we ons vaak ver bij de Heere vandaan omdat we gaan zien wie we zelf zijn en wie God is ( God Heilig en wij zondig ). Voor onze inleving geeft dat een grote afstand en toch roepen we Hem aan en kunnen Hem niet "loslaten" (ons hele bestaan bij betrokken). De Heilige Geest ontdekt en we krijgen Iemand nodig. Hij brengt ons aan Zijn voeten in al onze verdorenheid en eigen gerechtigheid. Als we dan een nieuw hart (nieuwe Geest) ontvangen dan krijgen we een wonderlijk leven. Ons vlees/ eigen ik blijft gericht op de zonde maar er is een nieuwe wil gewerkt omdat de schuld is betaald en we het nieuwe Leven ontvangen in Christus, waarvan Hij zegt: als de rank in de wijnstok, wat ons telkens met het eigen bestaan doet vluchten tot Christus en mag ervaren in hem geborgen te zijn naar lichaam en ziel. Doch niet meer ik maar Christus leeft in mij word een wondelijke werkelijkheid.
Dat ervaren we in een intieme omgang met onze lieve Heere Jezus als we bij de zonde vandaan blijven. Komt de zonde er tussen dan is er afstand en moet het eerst weer "goed" worden tussen ons en de Heere. Dan ervaren we momenten in ons leven in een samensmelting van onszelf en een drieenig God. Deze intieme omgang (geloofsoefeningen) kan nooit met een ander mens plaatsvinden.
Het grote gevaar is dat we ons eigen zondig bestaan na ontvangen genade mengen met het nieuwe Leven en we zo ver van God leven en Hem dus ook niet nabij ervaren. Mag niet in tegenspraak met de beantwoording zaken noemen vandaar dat ik het op deze wijze schrijf.
Ik zie dit namelijk niet terug in Gods Woord
Trouwens een fijn antwoord
Begrijp wat je mist in mijn reactie want ik ken je visie.
Heb al verschillende gedachtenuitwisselingen met je gezien en ik weet wat je centraal stelt in het leven met de Heere en ook het vinden daarvan. Dat je aangeeft dat je mijn reactie in de Bijbel niet terug ziet, doet me besluiten om dan ook niet met bijvoorbeeld Bijbelteksen zaken te onderbouwen zoals je vroeg.
Zie geen opening voor een gedachtenuitwisseling om het dan maar even zo te noemen.
Zeker heb ik duizend maal als dode gehoord/ gelezen dat ik in Christus geborgen moest zijn en me als zondaar tot Hem mocht wenden. Ook vaak gehoord het oordeel dat op mij ruste als ik die genade niet kende.
Maar alles wat we zelf doen buiten de werking van Gods Geest is ijdel.
Ga nog een stapje verder: alles wat we menen te moeten doen in een soort samenwerkingsverband met God is zonde.
Bekering is een eenzijdig Godswerk waar de mens compleet bij betrokken is, maar geen mensenwerk is.
Genade ja Genade alleen....
Doe onderste vraag dat is afhankelijk van welke kant je het bekijkt.
Zeker kan God zo spreken. Hoe ik dit zo zeker weet? Heel logisch:Omdat de bijbel erover spreekt en God dezelfde blijft tot in eeuwigheid. De bijbel moet je leidraad blijven bij vragen. Je vraagt hoe het zit voor nu, daarom benoem ik wat concrete voorbeelden in mn antwoord hieronder, niet om over mezelf te praten, maar ik weet dat voorbeelden kunnen bemoedigen en ophelderen, maar zoals omega al zei: God gaat met iedereen een andere weg.
Zelf ook eens heel duidelijk in mn hoofd Gods stem gehoord. Ooit ook eens God heel tastbaar bemerkt in een nare situatie waarbij ik van dichtbij te maken had met een persoon die erg beïnvloed was door duivelse machten. Ik voelde letterlijk, toen ik helemaal ten einde raad was, in gebed een wind door mn hoofd en wist daarna dat ik niets te vrezen heb met de Heilige Geest in mij. Maar dit zijn dingen die bij mij en bij mensen in de bijbel meestal niet dagelijks gebeuren. Let vooral ook op de subtiele dingen hoe God spreekt. God vraagt namelijk allereerst geloof. Zeker als je ergens iets in gebed hebt neergelegd waar je in je geloof mee tobt. Hoe 'toevallig ' lees of hoor je daarna wat daarover gaat of komt er bijvoorbeeld een psalm of lied in je hoofd.
Je vraagt ook hoe je hiertoe komt.
Het antwoord is geloofsovergave 100%!!. Ik heb jaaaaaarenlang lopen zoeken naar God, maar durfde me nooit persoonlijk 100% over te geven. Wel grotendeels, maar God vraagt echt 100%. En Hij is volledig te vertrouwen en vol liefde naar je. Toen ik , aangespoord door de Heilige
Geest , (het is Gods werk!!)uiteindelijk zover kwam tot overgave, toen ging ik Gods spreken meer bemerken. Vooral door de bijbel zelf die opnieuw ging leven. En ja God neemt vol liefde de grootste zondaar aan, de bijbel staat vol met voorbeelden, ga zelf maar op zoek naar voorbeelden. Paulus zegt dat hij de ergste van allemaal was.Het is allemaal echt genade!! En daarom was juist Jezus offer ook nodig.
Er staat nergens in de bijbel "bekeerd wordt" maar "bekeerd u". God vraagt die geloofsstap van ons. Denk ook aan de verloren Zoon, maar ook teksten als:
-wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen,
-nader tot God en Hij zal tot U naderen,
- kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijn
- zovelen als Hem aangenomen hebben, heeft Hij macht gegeven kinderen v God te zijn
Enz.
En ja, als we dan terugkijken zien we dat de Heilige Geest ons hiertoe heeft aangespoord om tot Christus te komen en het Zijn werk is en Hij de eerste was.
Je gaat zelfs nog een stapje verder, lees ik. Je vervolgt: "alles wat we menen te moeten doen in een soort samenwerkingsverband met God is zonde." Eh, hoezo samenwerkingsverband? De Heere roept en wij dienen te gehoorzamen. Als een slaaf naar zijn meester luistert, is dat een vorm van samenwerking? Je gaat gehoorzaamheid aan het Woord nu betitelen als zonde en je tegenstand als het werk van Gods Geest, of begrijp ik je verkeerd?
De nodiging en oproep tot bekering is een oproep van de Heere zelf.
Maar de Heere vraag daar iets van ons wat we zelf niet kunnen, maar o wonder wat de Heere door Zijn Geest in de mens wil werken.
Zoals gezegd is daar een mens volledig bij betrokken en toch is het een eenzijdig Godswerk waar we nog geen nagelschrapsel (niets) aan bijdragen zoals men dat vroeger uitdrukte.
De uitwerking is dat we een tweemens worden. Welkom in de strijd, een wondelijke strijd, zie ook mijn eerste reactie.
Het leven wat daaruitvoorkomt is dat we onszelf niet meer kunnen en willen zijn enz.
En niet alleen genoeg hebben aan de vergeving van onze zonden maar ook een leven in Christus als een rank in de wijnstok, maar ik weet niet of je dat wel begrijpt.
Denk dat ik het zo wel kan schrijven ook gezien mij eerste reactie.
Maar ik weet dat het duizenden mensen niet mee eens zijn, je moet geloven/ vertrouwen en gehoor geven aan de oproep enz. Huiveringwekkend.
Arme mensen dan die zoveel moeten doen, al doen ze het vaak met ''plezier'' want het voelt goed. En die mensen waar de Heere het moet doen hebben veel verdriet over wie ze zijn en wat ze doen, maar hebben een lieve Heere Jezus waardoor ze bij momenten een onitsprekelijke vreugde mogen kennen en verlangen om naar huis te gaan. Want ze leven hier op "'vijandelijk terrein"" als ze om hun heen zien en in hun eigen hart.
Hier spreek je de DL tegen.
Ik kan overigens een voorzichtige glimlach niet onderdrukken als je schrijft over de "arme duizenden" die weer zoveel moeten. Dat is nu precies het probleem van het hypercalvisme, waar de nodiging tot het heil een voorwaardelijke is. De methodische route die gevolgd dient te worden met lange en diepe worstelingen jaagt de arme kerkganger niet naar Christus maar naar kasteel Twijfeling en de reus Wanhoop (Bunyan). Want op de dode zondaar wordt een onmogelijke eis gelegd. Zonder voldoende kennis van zonde en schuld blijft het ijzeren gordijn tussen zondaar en Christus in het slot. Net wat je zegt: huiveringwekkend. En zo 'ontvangt' de Heere Jezus geen zondaars, maar opgeknapte vrome kerkgangers die zonder bruiloftskleed de spijzen verorberen die voor de kinderkens bestemd zijn.
En nee, ik geloof ook niet in "uurtjes van korte duurtjes" of "zo gewonnen, zo geronnen". Wie zo leeft, leeft onder de maat. Onze God is een God van overvloed. Hij wil niet dat Zijn kinderen met hun hoofd naar beneden lopen. 1 Petr. 1:8 zegt dat Gods kinderen zich moeten verheugen met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde. En wie gered is uit nood en dood en weet van vergeving van zonden kan ook niet anders meer dan zich verheugen in het heil en de God van het heil. "Wat blijdschap smaakt mijn ziel, wanneer ik voor U kniel."
Te meer als je er dan ook nog een 'oordeel'; over geeft. Laat het hierbij en zet een punt.
Mijn antwoord is: ik weet het niet.
Paulus kwam niet verder dan roemen in het Kruis (Gal. 6:14) en al het andere (welke bevinding dan ook; hij was nota bene opgetrokken tot in de derde hemel) achtte hij schade en drek (Fil. 3:7-8). Over roemen gesproken!
En daarom hebben wij die gered zijn uit nood en dood, maar één taak: vergaderen met Christus. Hem aan te prijzen, Hem aan te bevelen en Hem groot te maken. Want wie hindernissen opwerpt -en sommige dominees mogen zich wel eens achter hun oren krabben- verstrooit de gemeente (Matt. 12:30). Of nog krachtiger: "Wee der wereld van de ergernissen (letterlijk staat hier "struikelblokken"), want het is noodzakelijk, dat de ergernissen komen; doch wee dien mens, door welken de ergernis komt!" (Matt. 18:7).
Na het lezen van mijn reactie vind je het nodig om aan te geven dat er gevaar is dat we eigen bekeringsweg als norm zien, en het is pas echt als het door anderen bevestigd word, dat acht je op zijn plek. Waarom was me in eerste instantie niet duidelijk.
Maar je maakt het nog concreter als je aangeeft dat je denk dat ik de nodigend geen werk van de Heilige Geest vind, gehoorzaamheid aan het Woord zou ik betitelen als zonde en persoonlijke tegenstand als werk van de Heilige Geest.
De ‘’methodische route’’ met je indrukwekkende beschrijvingen moet er ook nog bij. O ja ‘’uurtjes van korte duurtjes’’ en ‘’zo gewonnen, zo geronnen’’ komt ook nog om de hoek.
Weet je ‘’Omega’’ wat ik bij jou mis: de Liefde. Je bent allergisch voor bepaalde woorden en dan voel je jezelf zo deskundig dat je het allemaal wel weet en iemand meent ergens te kunnen plaatsen en zo liefdeloos te reageren. Je kent me helemaal niet persoonlijk en toch ben ik voor jou bijna de verpersoonlijking van allerlei vreselijke dwalingen waar je je afschuw/ veroordeling over uittypt.
Ben kritiek gewend en kan er mee omgaan en nee ik veroordeel je niet persoonlijk maar wel je manier van handelen, als je in de buurt woont, zou ik bijna zeggen kom eens een avondje langs. Maar ik hoop dat je anderen toch liefdevoller en voorzichtiger gaat benaderen, want keurmeesters hebben we genoeg op dit terrein, hoop dat je daar op deze wijze gauw mee stopt.
Onbekend maakt onbemind
Zonder Jezus?
Ik zou met mijn daad, gepraat, gelaat en gewaad beslist niet voor God durven verschijnen.
Het enige wat mij de ware hoop op, en het vaste vertrouwen van het eeuwige leven met die lieve Heiland, onze Heere Jezus Christus geeft, is Zijn eigen volbrachte werk. Daar rust (= geen werken) het geloof op.
Daarom hoef ik mijn zaligheid niet te verdienen. Ik hoef het alleen maar eenvoudig aan te nemen, omdat Hij Zelf belooft: Wie dorst heeft kome en neme het water des levens, om niet.
OM NIET. Dat betekent: voor niets. Daar hoef je niets voor te doen. Geen gelaat, gewaad enz…
Beste Arrow bouw toch niet op iets wat je meent te zien in een ander. Het enige wat je jaloers zou moeten maken is de rust op Christus!!
