Bang voor de wijze van sterven

Sterven is heftig, voor een ieder. Maar is dat ook voor een kind van God zo heftig als voor anderen? Persoonlijk kan ik al heel erg bang of in paniek raken van alleen al benauwdheidsklachten. Hoe bang zal je dan niet zijn als je sterft? Dan stop je ook met ademen, geen zuurstof etc. Of een hartaanval, dan weet je ook dat je het leven gaat verlaten. Hoe kan je daar zo bang voor zijn, ook als je weet dat je door Gods genade gered bent?

Beste vragensteller,

Je hebt te maken met benauwdheidsklachten, die op hun beurt weer angst en paniek met zich meebrengen; in het verlengde hiervan spreek je over de angst bij het sterven vanwege benauwdheid, namelijk het stoppen met ademen, geen zuurstof etc. Het gaat dus niet over het sterven en dan, maar over de wijze van sterven, de laatste ogenblikken daarvoor. 

Je vraagt: “Hoe kun je daar zo bang voor zijn, ook als je weet dat je door Gods genade gered bent?” Ook Gods kinderen kunnen deze angsten kennen evenals ieder ander mens(enkind). Maar ik denk dat dat niet zozeer te maken heeft met het al of niet door Gods genade gered zijn, maar meer met de psychische gesteldheid van iemand. Daarom, als deze benauwdheidsklachten, angst en paniek zodanig zijn dat het je leven (haast) beheerst, dan denk ik dat het goed is om daarvoor professionele hulp te zoeken om met jou eens te kijken hoe met deze verschijnselen om te gaan, zodat je hierdoor verlichting zou mogen krijgen in deze heftige klachten en gedachten, want benauwdheid, angst en paniek kunnen grote impact hebben op je leven. Je zou dit eens met jouw huisarts kunnen bespreken om te kijken welke mogelijkheden er voor jou zijn voor hulp.

Ik ga naar het begin van jouw vraag toe: “Sterven is heftig, voor een ieder. Maar is dat ook voor een kind van God zo heftig als voor anderen?” Vanuit wat je verder schrijft begrijp ik de vraag, maar ik wil ook tot bemoediging van jou nog een enkele opmerking maken. Je kijkt in jouw vraag naar de momenten voor het sterven, dat kan je zo bezig houden. Ik doe daar niets aan af, maar er mag ook gekeken worden naar het moment ván het sterven, wanneer de laatste adem uitgeblazen wordt, wanneer het tijdelijke leven overgaat in het eeuwige leven; hoe zullen dan al Gods kinderen verlost zijn, ook van benauwdheden, paniek, angst en pijn, om dan eeuwig te zingen van Gods goedertierenheden, en dat omdat die goedertierenheden zich in het tijdelijke leven geopenbaard hebben in de Zoon van God, de Heere Jezus Christus, Die de dood is ingegaan, de geest heeft gegeven en zo alles volbracht heeft wat tot de eeuwige vrede is dienende. Toen Jakob in het geloof op die wonderlijke genade van God zag met de ogen van het geloof kon hij zijn benen samenleggen, zo lezen we, en daar lag hij gerust van ‘s HEEREN trouw bewust wachtend op Zijn zaligheid, en dat omdat de Verlosser leeft, en niet in de dood is gebleven, en Hij zo kon/kan zeggen: “Ik leef en u zult leven.”

Door Gods genade gered te zijn mag een blij vooruitzicht zijn dat je mag strelen, maar daarmee zijn we nu in dit aardse leven nog niet van zorgen ontslagen; weet echter dat God ook in deze aardse zorgen, benauwdheden, angst en paniek wil schenken wat nodig is. Begeef je dan ook maar biddend in de weg van de middelen, zoals ik boven al schreef, omdat het je van harte gegund is om in jouw aardse zorgen verlichting te mogen ontvangen.

Een hartelijke groet en Gods nabijheid toegewenst,
Ds. P. C. van Keulen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P.C. van Keulen

• Geboortedatum:
  17-06-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Bodegraven
• Status:
  Actief

138 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven