Vraag
Waarom hanteren de Oud Gereformeerde Gemeenten (OGG) en Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) zulke zware voorwaarden? Volgens deze kerken kan je eigenlijk nooit zalig worden. Je moet eerst zondekennis krijgen, berouw hebben, aan de voeten van Christus komen, bidden en dan pas kom je in aanmerking voor de zaligheid. Maar waar staan deze voorwaarden in de Bijbel?
Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk? Zo wordt wel geredeneerd in de OGG en GGiN. Toch wil ik niet zeggen dat het valse leer is, want wat er gepreekt wordt is wel waar, maar het wordt je heel erg moeilijk gemaakt. Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedreig je jezelf volgens hen.
Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Je stelt een paar heftige en indringende vragen. Vragen die ik als predikant binnen de Hersteld Hervormde Kerk (met een verleden in de Gereformeerde Gemeenten) wel herken, helaas. Tegelijk maakt mij dat in de beantwoording voorzichtig, in die zin dat ik niet ben opgegroeid in de OGG of GGiN. Ik wil daarom niet over kerkverbanden praten of over de prediking aldaar, simpelweg omdat ik die onvoldoende ken. Wat ik wel wil doen, is met je de Bijbel openen en van daaruit jouw vragen beantwoorden. Ik loop de vragen die je stelt gewoon maar langs.
De eerste vraag is de vraag naar de zware voorwaarden, die in ieder geval bij jou de gedachte opwerpen dat je eigenlijk nooit zalig kunt worden. De redenering gaat dan ongeveer als volgt: Je moet aan de voorwaarden voldoen, maar dat kan je als mens niet en wanneer je meent dat je de voorwaarden in je leven hebt, dan is dat verdacht. Je moet zondekennis hebben, maar dat is het werk van de Heilige Geest. Je moet berouw hebben, maar dat kan je niet opbrengen en wanneer is het diep en echt genoeg? Je moet tot Christus komen, maar een mens wil niet komen en kan niet komen. Je moet bidden, maar je kan niet bidden als ongelovige enz. enz.
Zo wordt je helemaal op jezelf terug geworpen met allemaal eisen en voorwaarden waar je nooit aan kan en wil voldoen en dat geeft de indruk dat je nooit kan zalig worden, of er moet een heel groot wonder in je leven gebeuren. En dat is zeker waar! Maar ook dat wonder moet weer aan alle kenmerken voldoen en op zijn minst moet het overwinteren en overzomeren, want we moeten elkaar geen kussens onder de oksels naaien en de bloemhoven injagen enz. enz. enz.
En ondertussen staat Jezus aan de deur van je hart te kloppen en ook aan de deur van de gemeente, maar Hij staat wel buiten (Openbaring 3) te kloppen en te roepen... Maar we horen het niet of durven het niet te horen, omdat een hele schare zwarte (overwegend) mannen met meetlinten klaar staat om te meten en oordelen en beoordelen... Moeilijk. En Jezus weent. Laat de kinderen tot Mij komen, en verhindert ze niet. Helaas...
Je vraagt naar het “waarom”? Bijbels gezien vallen deze voorwaardenstellers in de categorie ‘oudste zonen’ uit de bekende gelijkenis van de Verloren zoon. Waarbij het maar de vraag is wie er verloren is! Dat de gelijkenis meer gaat over de wachtende vader/Vader en de kwestie van vreugde in de hemel over een verloren zondaar die naar huis komt, is moeilijk te verteren en dat kenmerkt de Farizeeër. Die met de 613 geboden en verboden en voorwaarden de mensen vermoeiden en belasten en een juk lieten dragen dat zij zelf ook niet konden dragen (Mattheus 23) en het werk van Jezus Christus verdacht maakten en zelfs als duivelswerk durfden te beoordelen (Matt. 13).
Daarmee is de vraag naar het “waarom” nog niet beantwoord. Farizeeën zijn mensen waarvoor een diep respect nodig is, want tenzij uw gerechtigheid meer is dan die van de Farizeeën, u kunt het Koninkrijk niet binnengaan, zegt Jezus Zelf (Mattheus 5). Dus oppassen geblazen om hen weg te zetten en te veroordelen. Ondertussen veroordeelt Jezus hen scherp (slangen) en spreekt het “wee” over hen uit. Zij missen de Heilige Geest, zij missen de liefde, zij missen de gunning, het past niet in hun theologische en dogmatische schema’s, zij voelen zich bedreigd door een andere Rabbi met vele volgelingen, ze zijn bang voor hun rustige leven onder de Romeinen op het spel te zetten en bang voor hun tempeldienst, godsdienst en gunst van vriend en vijand. En met dat gebrek aan liefde, Geest en hemels Licht, verwerpen zij de boodschap van het Evangelie en de persoon van Jezus Christus en vallen terug op raak niet, smaak niet, doe dit niet en doe dat niet en de uiterlijke vervulling van de wet. Je kan met een uiterlijke vervulling van de wet dan wel niet zalig worden, maar liever zo wettisch levend verloren te gaan dan de toevlucht tot Jezus te nemen en zonder voorwaarden anderen Hem aan te prijzen en het een ander te gunnen. En blij te zijn wanneer één zondaar zich bekeert. Net als de oudste zoon staat men oordelend en veroordelend anderen en de eigen vreugde in de weg, terwijl de Vader smeekt om vreugde te hebben en blij te zijn.
Ik denk dat ik hiermee een aantal zaken vanuit de Bijbel aanreik, waarom ook in 2021 voorwaarden worden gesteld.
Hoeveel mensen komen er in het evangelie niet tot Jezus. Lees het evangelie van Markus. Een melaatse komt tot Jezus (terwijl dat wettisch niet mocht), een verlamde door het dak, die niets zegt, een bloedvloeiende vrouw, een overste van de synagoge, een Kananese vrouw, een bezetene van Gardara, een rijke jongeling enz. enz. enz. En wie van hen is teruggestuurd met een lijstje voorwaarden? Misschien de rijke jongeling nog (verkoop alles en geef het weg), maar niemand anders is weggestuurd omdat hij of zij te zondig, te slecht, te verloren, te oud, te jong, te ... (en vul maar in) was. Ook de rijke jongeling werd door Jezus geliefd (Markus 10) en Hij zag hem met verdriet vertrekken.
Voorwaarden om tot Jezus te vluchten en te gaan zijn er niet!!! Wanneer ellendekennis en zondekennis als zodanig gaan functioneren, hebben we de Bijbel, de Catechismus en de veelgeprezen oudvaders tegen! Dan komen we in Roomse (!) wateren! Ellendekennis is nooit genoeg en diep genoeg, goede werken voldoen niet en het resultaat is onzekerheid. Eindeloos getob, navelgestaar, de eigen ziel onderzoeken en niet naar Christus te kijken, weinig geloofszekerheid, Avondmaalsmijding enz. enz. Het hoort er allemaal bij.
Het argument is “arglistig is het hart, vol dodelijk venijn, wie zal het kennen.” Nu: iedere christen zal zich zorgen maken over zijn of haar eigen gedachten, verlangens, begeerten enz. en zichzelf onderzoeken of hij of zij in het geloof staat. Maar daarmee moeten we niet naar uiterlijke kenmerken gaan zoeken, maar naar vruchten van de Geest (Galaten 5:22) namelijk: “liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. Tegen de zodanigen is de wet niet.” En wanneer we de vruchten in ons leven onvoldoende vinden of wanneer ze onvoldoende aanwezig zijn, is dat schuld voor God en ondankbaarheid en vluchten we daarmee onvoorwaardelijk tot Christus.
Wanneer het gaat om voorwaarden: Er zijn GEEN voorwaarden om tot Jezus Christus te komen! Iedereen moet en mag naar Hem vluchten, of je nu last hebt van je zonden of niet. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken en het verlorene te zoeken! Of je nu een vroom leven leidt, diep geestelijk aan de buitenkant, maar van binnen zo dood als een pier, alle orthodoxie ten spijt of dat je een goddeloos leven leidt en je aan de buitenkant geen enkel respect toont voor God en Zijn heiligheid... je moet naar Jezus toe. Dat is helaas al een verdachte zin. Maar laat je daardoor niet bedriegen. Spurgeon -toch niet de minste, maar ook helaas verdacht- roept zondaren en goddelozen (!) op om bij het kruis van Golgotha zich te buigen voor de Heere, de zonde te belijden en vooral te laten. Om genade te smeken en vergeving te ontvangen.
En dan die zondekennis. Wanneer we de Bijbel en de Catechismus en Calvijn enz. serieus nemen, dan is ellendekennis een VRUCHT van de wedergeboorte en een VRUCHT van het geloven in de Heere Jezus en niet een voorwaarde. Waaruit kent gij uw ellende, vraagt de Catechismus. Uit de Wet van God. Wat leert die wet? Dat leert mij CHRISTUS (!) in een hoofdsom (samenvatting). Christus leert ons dat. De wet in de hand van Christus! Die brengt tot de kennis van de ellende. En dat komt hierop neer: dat ik in plaats van God en de naaste lief te hebben, God en mijn naasten haat. Ellendekennis zonder de kennis van Christus, is de mens op zichzelf terugwerpen en dat is de dood in de pot. Dat eindigt in de wanhoop, onzekerheid en geestelijke duisternis.
Hoeveel zondekennis moet ik hebben? Brakel, die van de Redelijke Godsdienst, zegt: zoveel, dat je bij Jezus uitkomt. Ga als die verlamde aan Zijn voeten liggen (Markus 2). Belijd je zonden en wanneer je geen zondekennis of ellendekennis hebt, belijd je dat aan de Heere. Die verlamde in Markus 2 zegt helemaal niets. Het volk in de woestijn, dodelijk gebeten door de slang, zegt helemaal niets. Ze kijken naar de Koperen Slang en zijn genezen (voorbeeld is van Jezus Zelf in Johannes 3). En wanneer je bijvoorbeeld Ezechiel 36 leest, dan zie je dat God eerst rein water gaat sprengen op het volk en ze thuis brengt en dat ze daarna een hart van vlees ontvangen en daarna een walging van zichzelf gaan hebben. Zo moet de ellendekennis functioneren, om ons (steeds weer) bij Christus te brengen om vergeving te ontvangen. En Hij is gewillig, hè! Vergeet dat nooit. God is eindeloos gewilliger om ons zalig te maken dan dat wij dat zijn om zalig te worden.
Daarom: heb hoge en goede gedachten van de Heere en leg je als een zondige zieke aan Zijn voeten, om genade en barmhartigheid te verkrijgen. Leg je handen op de belofte van de doop en bid dat God Zijn beloften aan jou als kind van het verbond geeft, zoals Hij dat belooft. Niet omdat jij zo goed bent, maar omdat de Heere zo goed is en goede dingen belooft. Kom tot de wateren. Ieder die dorst heeft (Jesaja 55; of je er nu last van hebt of niet en of je nu veel of weinig dorst hebt), die kome tot Mij (Johannes 7). Die dorst heeft die kome en die WIL (!), die neme (Openbaring 22).
Volgende vraag: Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk?
Geloof is geloof en ook zwak geloof is geloof. En nee, dat is niet gemakkelijk, want geloven (ik gebruik liever het werkwoord!) is en blijft een gave van God en Zijn Geest en voor ons onmogelijk! Maar geloof is geloof! Wat is zwak geloof? Dat is op Christus vertrouwen en Hem aanhangen. En tegelijk (veel te veel) op de omstandigheden letten. Zwak geloof denkt groot over zichzelf en de omstandigheden en moeilijkheden en te klein over Jezus en de Heere God. Denk aan Petrus, wandelend op de golven. Zwak geloof wankelt snel als er moeilijkheden en verleidingen komen. Zwak geloof drijft op gevoel, gaat op en neer, van hoogtepunt naar dieptepunt en verlangt het van spectaculaire dingen. Bijzondere emoties, geestes-werkingen, ervaringen, bevindingen, tekenen en wonderen, bevestigingen van andere kinderen van God... het is allemaal zwak en biedt geen houvast. Maar het klampt zich wel aan Christus vast. En al zijn de vruchten dan maar 30 in plaats van 100, het is geloven en in vertrouwen op de Heere vlucht de gelovige tot Hem, maakt gebruik van de genademiddelen van Woord, de prediking daarvan en zelfstandig biddend lezen en van de Sacramenten! Ja, die ook! Want dat zijn de geneesmiddelen voor een zwak geloof (Calvijn)! Avondmaalsmijding is voor een zwak gelovige ziekmakend. Opnieuw Spurgeon: zwak geloof en sterk geloof wandelen beiden op de smalle weg ten leven. Zwak geloof moet wel aangespoord worden en vermaand worden, om zich te versterken en te groeien tot volwassenheid!
Je zegt dat het geen valse leer is. Ik zou je dat graag na willen zeggen, maar wanneer de voorwaarden niet in de Bijbel staan en toch als belemmering worden gepredikt, wordt het op zijn minst heel spannend! Daarom: toets het aan het Woord. Wat niet is naar het Woord, zal geen dageraad hebben. God werkt door Zijn Woord. Dat is het zaad van de wedergeboorte en Zijn Woord is goed, maar de verantwoordelijkheid voor de prediker is dus maximaal. Spreek ik naar de zin en mening van de Geest? Dat is het (enige) criterium. Niet dat ik er zo door gesticht of geraakt of bemoedigd wordt of dat de dierbare gangen van het volkje van God worden gepreekt, maar deze ene vraag: Is Hèt Woord Zelf aan het woord geweest?
Volgende vraag: “Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedrieg je jezelf volgens hen. Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?”
Laten we dit vasthouden, dat het inderdaad nooit zomaar kan. Een wonder van de kant van God is noodzakelijk en nodig. Geloven wordt gewerkt door de Geest. Is nooit van ons. Ook niet na lang nadenken of mediteren of... Maar laten we ook niet twijfelen aan God. Hij spreekt, Hij roept, Hij lokt, Hij dreigt en dat alles WELMENEND, om ons te bewegen tot het geloof. In Zijn Naam beveel ik je te geloven en je te bekeren. En wie zo tot Christus vlucht, komt nooit bedrogen uit.
Laten we elkaar niet oordelen en veroordelen. Ik kan en mag niet zeggen op grond van iemands getuigenis: je bedriegt jezelf. Dat kan alleen maar wanneer het niet is naar het Woord. En die angst voor zelfbedrog is verwoestend en werkt verwoestend en ontneemt alle vreugde en blijdschap van het geloven. En iemand die van zichzelf zegt niet bekeerd (liever: niet wederomgeboren) te zijn, moet vooral zijn of haar mond houden en zorgen dat eerst de eigen zaakjes in orde worden gebracht. Dan oordeel en veroordeel je elkaar niet meer, maar dan bouw je elkaar op in de liefde. En wanneer er dan harde woorden gesproken (moeten) worden, is dat altijd vanuit de liefde en brengen we elkaar bij Jezus. Als oordelen en veroordelingen je de weg naar Jezus Christus versperren, mag je volgens mij wel stellen dat dit geen christen is die spreekt. Een christen zal zijn of haar naaste liefhebben als zichzelf (en zijn eigen ziel) en alles eraan doen om de ander bij Christus te brengen, zoals Andreas Petrus bij Jezus bracht.
Wanneer alle nadruk op de uiterlijke dingen komt te liggen, dan zijn we net als de Farizeeën. Zonder Geest! Zonder liefde! Hard. Wettisch! Er staat niet in de Bijbel dat ik in driedelig zwart moet gaan, bedroefd over de wereld alsof ik elke dag naar een begrafenis onderweg ben. Geloven is vrede, blijdschap, liefde... en jammeren over je zonde en je slechtheid doe je maar in de binnenkamer voor God. Daar is alle reden toe, maar breng dat bij de Heere.
Tegelijk maak ik mij wel zorgen over een modern fenomeen, namelijk dat alles er maar mee door kan. Je mag komen zoals je bent, klinkt het dan. Dat is waar. Maar je komt wel voor God. En je leeft voor Zijn aangezicht. Dagelijks. Dan kom ik niet half naakt tot Hem gevlucht en wanneer ik door Zijn gerechtigheid ben bekleed, ga ik niet halfnaakt over straat, geef ik niet al mijn tijd aan de verleidingen van dit aardse enz. enz. Dan heilig ik Zijn dag, Zijn Naam, mijn ouders en meerderen gehoorzaam, seksueel rein enz. Maar, let wel, als VRUCHT van het geloven. Zo bekeer ik mij dagelijks, in denken, doen, spreken en zwijgen, laten en luisteren. En toets ik mij aan de BIJBELSE vruchten, zoals in Galaten 5 genoemd of elders.
Ik weet niet of mensen uit de OGG en GGiN meer aandacht aan de uiterlijkheden geven als aan de eigen zaligheid. Maar wanneer je van die eigen zaligheid niet zeker bent en de Geest kwijt bent, dan blijven de uiterlijkheden en de discussies daarover vaak over en is dat het enige nog, wat rest. Roklengte, haarlengte, Bijbelvertaling, Psalmberijming, kleurcodes, taalcodes enz. beheersen dan de discussie. En verder maar afwachten. Nogmaals, het is niet Bijbels.
Je stipt nog iets aan over de HHK. Mensen worden daar echt niet anders zalig of makkelijker zalig dan waar dan ook. Ik preek niemand zalig. Dat kan ik niet eens en dat mag ik niet. Maar de Heere gebruikt de preek (Woordbediening en bediening van de verzoening) zeker als middel om zalig te maken. En dat gebeurt! Wanneer het Woord naar HET WOORD gesproken wordt, is de Geest aanwezig en werkt en dan wordt het door het licht van de Geest niet makkelijker, maar wel nodiger en noodzakelijker om tot Christus te vluchten, Die in de prediking niet alleen wordt beschreven en voorgesteld (achter tralies of een dikke winkelruit), maar Die daadwerkelijk wordt verkondigd en aangeboden, in de armen wordt gelegd en tegen de deur van je hart staat te leunen en te kloppen. Bid, klop, zoek, omdat Jezus bidt, klopt, zoekt. Hij is de Eerste en de Laatste en alles wat er tussen ligt. Dan wordt God verkondigd en aangeboden in Jezus Zijn Zoon als een God Die gezworen heeft geen lust (plezier) in je ondergang te hebben, maar daarin (plezier heeft), dat je je bekeert en leeft (Ezechiël 33:11). Dan wordt God verkondigd als (en spel deze woorden één voor één): “HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid. Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft; Die den schuldige geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen aan de kinderen, en aan de kindskinderen, in het derde en vierde lid” (Exodus 34: 6 -7). Dan wordt God verkondigd als de smekende God, Die op Zijn knieën jou bidt: Laat je met God verzoenen (2 Korinthe 5). Dan wordt Hij verkondigd als de wachtende Vader, Die Zijn kind thuis wil hebben (Jesaja 30/Lukas 15). Die Zijn handen uitstrekt naar een opstandig volk (en zo kan ik nog wel even doorgaan). Kortom: als de gewillige en goedwillende God. Calvijn zegt tegen zijn catechisanten over geloven dat: “het een zekere en vaststaande kennis is van de Vaderlijke goedwilligheid van God jegens ons, gelijk Hij door het Evangelie betuigt dat Hij ons door de weldaad van Christus tot een Vader en Beschermer zijn zal.”
Het is een lang antwoord geworden. Ik hoor de vraag in jouw vraag en die vragen hoor ik vaak. Veel te vaak. Laten we bidden (dat is: de handen vouwen EN uitsteken EN laten wapperen) dat we met alle kerken één zijn in Woord en Geest, in de gezindheid van Jezus Christus en in de korte tijd die ons nog rest tot de Wederkomst, alles op alles zetten wat in ons vermogen ligt, om zondaren te dwingen om in te komen, want er is nog plaats (Lukas 14). Voor de mensen buiten de kerk en in de kerk. Ook voor jou en mij.
Ds. J. R. van Vugt
Ds. van Vugt gaat in 'Pastorie online' ook in op het enorme aantal reacties (112) op zijn antwoord op deze vraag:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.R. van Vugt
- Geboortedatum:22-10-1970
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Daarom is het zo belangrijk te blijven schrijven dat je welkom bij Christus bent. Wie je ook bent, wat je ook gedaan hebt.
Dat je niet aan bepaalde voorwaarden hoef te voldoen.
De Heere heeft genoeg gegaan.
Wij hoeven nergens aan te voldoen.
We hoeven alleen te gehoorzamen aan Zijn liefelijke nodiging.
Hij nodigt je uit om tot Hem te komen.
Hij nodigt je uit om samen een rechtzaak aan te gaan.
Al zijn je zonden als scharlaken, Ik wast ze schoon zodat je zo wit wordt als sneeuw.
De Heere Jezus Zelf heeft mij getrokken met Zijn onpeilbare liefde. Hij liet mij zien dat niet ik gewillig was om Hem te zoeken, maar dat Hij Zelf smeekte om mij zalig te mogen maken. Tegen die liefdesverklaring kon ik mij niet langer verzetten. En nee, ik heb niets meegebracht: geen zondekennis, geen schulddoorleving, geen hutje in de komkommerhof, noch iets anders van mezelf. Lege handen, dat waren het. Hoe kan een dode zondaar zelf iets meebrengen?
Alles wat nodig is voor mijn zaligheid komt uit de handen van de Zaligmaker Zelf, gewerkt door Gods Geest. En zo heb ik niets hoeven (en kunnen) bijdragen aan mijn wedergeboorte en hoef ik ook niet te werken aan mijn heiligmaking. Ook dat komt bij Christus vandaan. En nu mag ik rusten in de verwondering, die iedere dag groter wordt. En in de schuld dat ik God niet dagelijks geef wat Hem toekomt en zo weinig leef tot eer en verheerlijking van Zijn grote naam.
Jarenlang heb ik mij verzet tegen het evangelie van vrije genade. De uitspraak "dat gaat zo maar niet", heb ik bedacht (voor mijn gevoel). Al die voorwaarden die ik van jou (en enkele anderen) hoor opsommen, waren ooit allemaal de mijne. Dat is mij nu tot schuld, want het was niets anders dan pure vijandschap tegen God. Ik hoop en bid dat anderen bewaard worden voor deze vorm van geestelijke zelfbevrediging en hoogmoed.
Je wacht echt tevergeefs op schulddoorleving, zondekennis en berouw. Een lijk, want dat zijn we van nature, moet eerst levendgemaakt worden voordat hij iets kan ontvangen. En dat gaat niet zonder de Heere Jezus. En wie deze gevoelens (want meer is het dan niet) heeft buiten de inlijving met Christus om, kan het zo in de prullenbak kieperen, want dan is het de derde weg van satan.
Tot slot zou ik de vraag van @Samanthi aan jou willen ondersteunen. Zou jij de vanuit jouw kerk voorgeschreven bekeringsweg, die je hier steeds herhaalt, eens willen onderbouwen vanuit Gods Woord. Daar buigen wij voor. Niet voor harde en dode dogmatiek van mensen.
Help me hiermee denken.
Ik bedoel het oprecht niet vervelend.
We worden toch wel ergens van gered. Wat was dat precies bij jou dan? De ellende zegmaar. Waarom had je Hem nodig?
Ik bedoel het echt niet vervelend maar puur uit interesse.
Bij ons komt vaak een soort voorschrijven voor inderdaad. Toevallig is het ook echt zo soort gegaan in mijn leven. Ik las bij Brakel ook meerdere wegen die mogelijk waren. Als het vervelend voelt hoef je geen antwoord te geven uiteraard. Het is echt ter verbreding van mijn visie en interesse. We worden toch gered van Gods wraak zelf leek mij
Goede avond allen.
Rom. 3 zegt onder andere: "Er is niemand, die verstandig is, er is niemand, die God zoekt." Lees het hele hoofdstuk en je ziet hoe een natuurlijk mens er aan toe is. Met mij net zo. Verstandelijk wist ik het allemaal wel. Dacht ik. We horen immers iedere zondag de wet (tuchtmeester tot Christus). Maar de wet maakt niet zalig. Zondekennis evenmin. Christus alleen.
De Heere bracht mij door Zijn goedheid in aanraking met een nogal vrijmoedige jongerenwerker. Dienst radicaliteit, oprechtheid, passie voor het evangelie en liefde voor Christus raakte mij. Van hem heb ik leren de Bijbel lezen en te bestuderen. Daarin ontdekte ik, dat niet ik op zoek was naar God, maar Hij naar mij. Hij wil Zijn weggelopen kind terug. Paulus spreekt zelfs van een Jezus die ons smeekt om ons met Hem te LATEN (je hoeft er niets voor te doen) verzoenen. Na een doordeweekse lezing met als thema "Zevenmaal zeventigmaal" heb ik mijn knieën gebogen en heel eenvoudig mijn leven en alles wat daarbij hoort aan de Heere Jezus gegeven.
De volgende dag werd ik wakker en het was alsof de wereld niet meer bestond. Ik zag alleen nog maar Christus en Zijn genade. Het was de hemel op aarde. Ik weet nog dat ik het uitriep: Heere, ik zal nooit meer zondigen.
Dat heeft zo enkele weken geduurd, totdat Hij mij weer met beide voeten op de aarde plaatste. Ik moest namelijk nog veel leren. Allereerst dat ik niet deug en dat het ook nooit wat zal worden met mij. En ten tweede dat er een eeuwigheid voor nodig is om iets te kunnen begrijpen van Gods' liefde in Christus voor mij. Rom. 5:8: "Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren." Dat is het grootste wonder, dat Hij mij al liefhad van voor de grondlegging van de wereld.
Ik denk dat de ergste gewetenswroeging in de hel is, het besef dat je zalig had kunnen worden. We gaan niet verloren omdat we zondaren zijn, maar omdat we weigeren het aanbod van vrije genade aan te nemen.
Weetje @Maarten1, als het voor mij kan, kan het voor iedereen. De Heere Jezus is gewillig om iedereen zalig te maken. Niemand uitgezonderd. Je hoeft alleen maar je lege handen uit te steken en te pleiten op Zijn Eigen beloften. Het maakt mij verdrietig, maar vooral ook boos, als dat heerlijk evangelie verdacht wordt gemaakt door zelfbedachte, menselijke voorwaarden. Lees Gods Woord, lees de Puriteinse oudvaders. Lees biddend. God wil die middelen zegenen!
Tegelijk besef ik dat ik vroeger net zo dogmatisch en wettisch was. Dat maakt me nog nijdiger. Vooral op mezelf ;-) Ik heb van veel dingen spijt in mijn leven, maar niet van het feit dat ik de armen van het geloof om mijn Zaligmaker heb geslagen en op Zijn bevel (zegt het Woord), Hem aan mijn hart heb gedrukt.
Tot slot. Mijn verhaal hierboven is een voorbeeld van hoe Gods Geest kan werken. Het is geen sjabloon. De Bijbel laat genoeg verschillende bekeringsgeschiedenissen zien. Maar één ding in het NT is zo helder als glas: De Heere Jezus wijst niemand af.
Toch moet me nog iets van het hart. Je schrijft: “Ik heb niet de indruk dat er een gelijkwaardig gesprek mogelijk is op ambtelijk niveau. Ik heb die moed ook opgegeven.” Ik heb een vriendelijk, maar ook dringend, ernstig en ja daar komt ook het woord: welmenend verzoek: Als je dan niet meer MET ze wilt praten, wil je dan ook stoppen met hier zo ongeremd OVER ze te blijven praten. Echt, lieve vriend, door zo over anderen te schrijven waarbij je het niet kunt laten om onvolkomenheden en ik wil ook best erkennen dwalingen bij de ander uit te vergroten laad je een zware verantwoordelijkheid op je, om niet te zeggen schuld. Zo mogen we elkaar niet “bespreken” en wegzetten. Zo heb ik het in ieder geval niet van Christus geleerd. Waarom dat hutje uit de komkommerhof er toch telkens weer denigrerend bijgehaald moet worden, snap ik oprecht niet. Lees de brontekst in Jesaja 1:8 en haar verband: Wast u, reinigt u en doet de boosheid van uw handelingen weg (…) leert goed te doen (vs 16,`17) en leg die oproep eens langs je bijdragen in deze discussie. Je schrijft dat je weinig zelfreflectie bij hen kunt ontdekken, ik meen dat zelfreflectie een eigenschap is die versterking in je eigen competentiepakket zou mogen krijgen.
En echt, je kunt gerust dwalingen aan de kaak blijven stellen (zoals ik hieronder in punt vier ook zal doen) maar dan graag zonder karikaturen en etiketjes.
En @Jantje1 Als je jouw gewraakte zinsnede van @Samanthi en @Omega nu eens iets anders zou formuleren:
Bekering is mogelijk. Bij God vandaan (zie mijn eerdere bijdrage 28-07-2021 / 21:51 over het verschil tussen “maar” en “want”). En die bekering is een afkeer en bij een leven in de zonde vandaan wederkeer uit de dood tot het leven en maakt dat de zondaar zich gaat schamen over zijn vroegere leven met schuldbesef en berouw. Dan ga je met Paulus ervaren dat je dood bent in zonden en misdaden (Hier heb je een schriftbewijs @Samanthi), Tegelijkertijd wekt dat besef dat je alles verloren hebt een honger en een dorst naar de gerechtigheid,(tweede schriftplaats, zoek maar op in je concordantie) om barmhartigheid en genade te vinden ter bekwamer tijd (schriftplaats drie) en je wordt getrokken naar de troon van Gods genade (trek mij wen wij zullen u nalopen, schriftplaats vier). En daar, voor de troon van Gods genade staat de Middelaar die zondaar vrijspreekt op grond van Zijn eigen verdiensten. Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven (Ik hoop dat jullie het me vergeven dat is geen schriftplaats, maar “slechts”het klassieke avondmaalsformulier), want Sion word door recht verlost (Jes 1:27, schriftplaats vijf).
Waarom, @Jantje, heb ik jouw zin herschreven (naar mijn bescheiden mening staat er zakelijk gezien hetzelfde wat jij hebt gezegd)?
1. Ik ben van mening dat 90% van de discussies op Refoweb over dit onderwerp veroorzaakt wordt doordat we langs elkaar heen praten en dat als er bepaalde woorden gebruikt worden sommigen erdoor worden aangeslagen als een stier op een rode lap.
2. Door het net iets anders te formuleren en daar dus even over na te denken laad je niet de verdenking op je dat je de klassieke verwoording zoals die in jouw zin staat slechts “napraat”
3. Door het woordje “alleen” weg te laten ontneem je de critici in deze discussie de munitie alsof je een muur of een blokkade of zo je wilt een voorwaarde voor Christus wilt zetten. Wat je bedoelt heeft ds Moerkerken eens uitgelegd: Als je van Gouda per trein naar Utrecht gaat , lukt dat alleen als je langs Woerden gaat. Is daarom Woerden een voorwaarde om van Gouda naar Utrecht te gaan: Nee maar het is wel de weg waarlangs.
4. En ik denk dat de critici wel een punt hebben. In behoudende Reformatorische kringen wordt in een strijd tegen het oppervlakkig Evangelie wel eens te gemakkelijk gegrepen naar het opgeheven vingertje. Wat denk je: Hoe welkom zullen gasten zich voelen als je hen nodigt: Wees welkom, maar: pas op: ALLEEN zo en zo. Nee: de Heere roept op om ze te dwingen in te komen en bij de ingang heeft Hij het bruiloftskleed klaar liggen. Wees welkom en hier heb je een gepast kleed. Hij zegt dan niet: wees welkom, MAAR ALLEEN als je dit kleed aan trekt. Zakelijk gezien is de laatste uitnodiging dezelfde als de eerste, maar door welke uitnodiging worden er meer aangetrokken denk je? En laten we welwezen: zij die desondanks geen bruiloftskleed aantrekken hoeven niet door ons worden verworpen. Ze worden er door de Gastheer zelf uitgezet. Met dat woordje ALLEEN worden oppervlakkige belijders geirriteerd (en de waarschuwing mist dan haar doel (1)) en oprechte zoekers wankelmoedig gemaakt (2), dat wil ik voor de critici in dit draadje wel erkennen. Het eerste (1) is erg, maar het tweede (2) niet minder!
Tot zover
Wat jullie verder doen: ik stop dit draadje nu maar even. Ik zie overigens nog steeds uit naar een eenwording van allen die de verschijning van onze Heere Jezus Christus hebben leren liefkrijgen. Wat zou Jezus van deze discussie vinden?
@Omega, weet je, als God een mens bekeert begint het nooit met Jezus, maar met God als Rechter des hemels en der aarde. God eist Zijn beeld terug. En een zondaar in wiens hart God met Zijn wederbarende genade gewerkt leert dan inzien dat hij aan dat beeld nooit meer beantwoorden kan en dat hij enkel en alleen de dood heeft verdiend. En in die weg, waarin de zondaar zichzelf als een doemwaardige leert zien, en uitroept: 'Is er nog enig middel waardoor ik die welverdiende straf voor eeuwig kan ontgaan?' zal God op Zijn tijd en wijze zo'n zondaar vrijspreken. Lees Zondag 1 tot en met 5 eens met de verwijsteksten die daarbij horen. En pak dan eens een Catechismusverklaring erbij, bijvoorbeeld van ds. C. Harinck. En misschien is het ook eens goed om te lezen wat Comrie hier allemaal over schrijft in Zondag 7.
Behandelingen of operaties zijn alleen mogelijk als wij zijn ontdekt aan de lichamelijke kwaal die we in ons kunnen dragen. Zo is het geestelijk ook. Als we door Gods Geest nooit zijn ontdekt aan de dodelijke kwaal van onze verlorenheid en de erfzonde en de erfsmet die op ons kleeft vanaf de moederschoot aan (Psalm 51), is er geen Zaligmaker nodig. Want Hij zaligt alleen verloren zondaren, die hebben leren inzien dat zij naar Gods rechtvaardig oordeel tijdelijke en eeuwige straffen verdiend hebben. Alleen dezulken worden behouden, vanwege het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, dat wast en reinigt van alle zonden.
Onderbouw het eens vanuit de Bijbel.
Ik verwijs jullie graag door naar Refoforum.nl
Wat hier gebeurt is wat ongemakkelijk aan het worden...
"weet je, als God een mens bekeert begint het nooit met Jezus," ik snap die uitdrukking, en ik deel de strekking van die opmerking als je bedoelt dat God in de bekering nooit buiten Zijn gerechtigheid en het recht om gaat. Maar overigens kun je m.i. niet stellen dat het in de bekering NOOIT met Jezus begint. De Heere heeft verschillende leidingen. Wat de een van voren leert, leert de ander van achteren, wordt weleens gezegd (geen direct Bijbelse uitdrukking, maar ik denk wel dat het waar is). Er zijn liefelijke bekeringen en er zijn radicale, harde bekeringen. Er zijn kinderen van God (en ik ken ze!) die de Heere van hun prille kinderjaren kennen. Die hebben echt een andere leiding als Zijn kinderen die kunnen spreken van een radikale breuk met het leven in de wereld. Andreas is Jezus gaan volgen toen Johannes de Doper hem en Johannes op Jezus wees: zie het Lam Gods dat de zonden der wereld wegneemt. En Andreas gaat naar zijn broeder Petrus: Wij hebben gevonden de Messias, hetwelk is overgezet zijnde, de Christus, Het begon daar dus met Jezus. Heeft Petrus de verlorenheid van zijn bestaan niet leren kennen? Jazeker, meer als menig ander kind van God toen hij Zijn Meester had verloochend. Elke bekering heeft de elementen die jij noemt, dat is waar, maar maak van de bekering geen blauwdruk of sjabloon. De Heere is vrij in de leiding van Zijn volk. en hoe dan ook: zij komen thuis. Er zal er niet een verloren gaan.
Ik denk dat het in het verstaan van elkaar juist mis gaat omdat wij moeite hebben om de ruimte van Geest te hebben om te erkennen dat de Heere bij een ander wel eens een andere weg kan gaan dan die Hij bij ons is gegaan. Lieve vrienden: God is groter dan wij met z'm allen in onze schema'tjes kunnen bedenken. neemt niet weg dat we ook uit de Schrift leren dat de Heere zich een arm en ellendig volk zal doen overhouden. Het is dat volk wat in moeiten en ellenden zich tot de Heere mag wenden. Zij zullen op Zijn Naam betrouwen. en ze zullen niet beschaamd worden.
Met Paulus ervaren dat je dood ben in zonden en misdaden.....
Dit ervaar je NA de levendmaking, geloof en bekering, want eertijds was je DOOD, lees de gehele tekst(hoofdstuk)
Efeziërs 2
1 En u heeft Hij mede Levend gemaakt, daar gij DOOD waart door de misdaden en de zonden; 2 In welke gij EERTIJDS gewandeld hebt,
Eerste schrift plaats:
De roep om te komen gaat naar mensen die niet hongeren naar de gerechtigheid, die dat wel doen worden gezegend IPV zalig gesproken(dat staat in de grondtekst ) in matth.5
Lees ook:
Jesaja 55
2 Waarom weegt gijlieden geld uit voor hetgeen geen brood is, en uw arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan? Hoort aandachtiglijk naar Mij, en eet het goede, en laat uw ziel in vettigheid zich verlustigen. 3 Neigt uw oor, en komt tot Mij, hoort en uw ziel zal leven; want Ik zal met u een eeuwig verbond maken, en u geven de gewisse weldadigheden van David.
Tweede schriftplaats
Want wij hebben geen Hogepriester Die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar Die 42in alle dingen 43gelijk als wij is verzocht geweest, doch zonder zonde.
42 Namelijk aan welke de mens niet alleen in dit leven van nature onderworpen is, maar ook zelfs de zwarigheden en straffen, die door de zonde daarbij gekomen zijn; alleen de zonde zelve uitgenomen, die door gehoorzaamheid, heiligheid en rechtvaardigheid moest tenietgedaan worden.
43 Gr. naar gelijkheid.
16 Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot 44den troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, en genade vinden 45om geholpen te worden 46te bekwamer tijd.
44 Namelijk die God nu in Christus heeft opgericht. De apostel schijnt hier te zien op den genadestoel, die op de ark des verbonds was, waardoor de tafelen der wet, die de uiterste gehoorzaamheid of straf in het eerste verbond vereiste, werden bedekt; gelijk Christus alzo ook genaamd wordt Rom. 3:25.
45 Gr. tot tijdige hulp, of: tot hulp te bekwamer tijd.
46 Namelijk wanneer ons zulks tot onze zaligheid bevorderlijk of nodig is.
Eveneens worden hier geen onbekeerde mensen aangesproken ook lees ik niet dat mensen dit moeten doorleven voor ze welkom zijn bij de Heere Jezus, dat maakt de duivel je wijs en ook dat het nooit genoeg is.
(schriftplaats drie) en je wordt getrokken naar de troon van Gods genade (trek mij wen wij zullen u nalopen, kanttekeningen: Dat is, neig mijn hart en gemoed, dat het U aanhange met geloof en liefde. Want dit trekken geschiedt niet met uiterlijke kracht en geweld; maar door het woord der predicatie uiterlijk, en inwendiglijk door de krachtige werking des Geestes van Christus, waardoor het verstand der KINDEREN GODS alzo verlicht en onze wil alzo gebeterd wordt, dat wij gewilliglijk en met vreugde onzen Heere en Bruidegom Jezus Christus navolgen, ja, nalopen.
En daar, voor de troon van Gods genade staat de Middelaar die zondaar vrijspreekt op grond van Zijn eigen verdiensten. Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven (Ik hoop dat jullie het me vergeven dat is geen schriftplaats, maar “slechts”het klassieke avondmaalsformulier.
Wederom na ontvangen genade, dit wordt namelijk niet voor de mensen die nog in zonden en vijandschap leven geschreven.
want Sion word door recht verlost (Jes 1:27, schriftplaats vijf). Kanttekeningen: Dat is, door de gerechtigheid Gods; dewijl het recht is bij God, verdrukking te vergelden dengenen die anderen verdrukken.
88 Te weten uit de Babylonische gevangenis; of van de bovenverhaalde straffen. Versta dit wijders van de geestelijke verlossing door Christus, die ook door Gods gerechtigheid geschied is.
De Romeinenbrief gaat zo duidelijk over de rechtvaardiging van een goddeloze.
Want dode zullen horen de stem van de Zoon van God en die ze horen zal leven.
Soms gebruikt de Heere Zijn liefde om je levend te maken, soms gebruikt de Heere een sterfgeval om je wakker te laten schrikken, soms een gevoel van schuld, soms opent Hij een hart, zodat het acht slaat op wat er in de Bijbel staat, soms komt de Heere Jezus je tegen op de weg.
Eerst wordt je levend gemaakt en alleen levende mensen gaan naar de Heere Jezus, geloof en bekering zijn vruchten van de wedergeboorte.
Bij de droefheid naar God wijzen de kanttekeningen naar David en Petrus, bij de droefheid van de wereld naar Judas Achan Kaïn.
Samengevat, je kunt alleen gered worden door de Heere Jezus, Hij heeft aan het recht voldaan.
Ik ben lang met deze reactie bezig geweest, hij heeft de jouwe gekruisd. Misschien zijn sommige dingen niet relevant op jou laatste post.
Ik heb in mijn vorige reactie gepoogd uit te leggen waarom een voorwaardelijke prediking mij boos maakt. Ik meen dat daar toch de nodige zelfreflectie in te proeven was. Maar misschien was ik daarin nog niet helder genoeg. Mijn excuses.
Ik geloof ook niet dat ik dwalingen hier uitvergroot. Ik vermoed dat @Maarten1 ze ook wel herkent. Ik kom er helaas iedere dag mee in aanraking. Ik zou je daarom hartelijk willen uitnodigen om ons samen als vrijwilliger aan te melden bij een van de ideële stichtingen op de eerstvolgende reformatorische gezinsbeurs. Ondervinding is de beste leermeester. Dan merken we vanzelf of het klopt wat ik schrijf. En mocht ik er naast zitten, dan zal ik hier in het openbaar mijn welgemeende excuses aanbieden. Andersom verwacht ik dat natuurlijk dan ook van jou ;-)
Maar we hoeven natuurlijk helemaal niet zo lang te wachten. We kunnen ook samen een evangelisatiestand bemensen op de warenmarkt in Barneveld of de jaarmarkt in Opheusden. Je zegt het maar.
Trouwens, als je de lijst met rotsblokken leest die @Jantje1 vervolgens weer opwerpt als hindernis tussen zondaar en Christus, dan zie je al dat het geen karikatuur maar dagelijkse praktijk is. En wederom daarvoor geen Bijbelse onderbouwing van hem, ondanks herhaaldelijk verzoek van @Samanthi en ondergetekende. Logisch. De taal van Gods Woord is radicaal anders.
De Heere Jezus Zelf maakt in felle bewoording korte metten met de zelfbedachte wetten en voorschriften van de Farizeeën die de joden verhinderen om "in te gaan". Een leugenleer knap je niet op door het anders te formuleren. Zo gaan mensen verloren.
Voor de inhoudelijke Schriftuurlijke reactie en exegese verwijs ik graag naar de prachtige bijdrage van @Samanthi. Paulus schrijft over zijn voortijdse doodstaat na zijn bekering. En misschien moet je ook de kanttekeningen maar eens lezen bij Jes. 1:27. Je wil toch niet zeggen dat er al leven is in een dode zondaar voordat zijn zonden vergeven zijn? Eerst het Bloed, daarna het leven. En bij dat leven hoort ook oprechte zondekennis, mishagen van jezelf, enz. In die mate die de Heilige Geest nodig acht om getroost te leven en zalig te kunnen sterven. Dat is geen voorwaarde of weg, maar vrucht. Er is geen derde weg van of voor een ontdekte zondaar die pas rijp is voor de zaligheid als hij het eens is met zijn eigen verdoemenis (zie de vragenrubriek). Het is eeuwig omkomen buiten Christus of eeuwig genieten met Hem. En wacht ook maar niet op de stoptrein naar Gouda ;-)
Vraag 60: Hoe bent u rechtvaardig voor God?
Antwoord: Alleen door een oprecht geloof in Jezus Christus. Al klaagt mijn geweten mij aan dat ik tegen al de geboden van God zwaar gezondigd en geen daarvan gehouden heb en nog steeds tot alle kwaad geneigd ben, toch schenkt God mij, zonder enige verdienste van mijn kant, uit louter genade, de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus. En Hij rekent mij die toe als zou ik nooit zonde hebben gehad of gedaan, ja als had ik zelf al de gehoorzaamheid volbracht, die Christus voor mij volbracht heeft...
En dan komt het @Jantje!!!
...voor zover ik deze weldaad met een gelovig hart AANNEEM!
Waar en wanneer het mis is gegaan in de GGiN weet ik niet (behalve dan in 1953 ;-)), maar het ligt in ieder geval niet aan onze belijdenisgeschriften.
Amen!
Je kunt de vraag, via refoweb, gericht aan dhr bolier stellen, dat doe wel meer mensen.
Jeremia 31, Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn, want Gij zijt de HEERE, mijn God!
19 Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.
Zie hier de weg die God gaat met Zijn Kinderen. En wat een troost! > Want sinds Ik tegen hem gesproken heb, denk Ik nog ernstelijk aan hem; daarom rommelt Mijn ingewand over hem; Ik zal Mij zijner zekerlijk ontfermen, spreekt de HEERE.
En de weg hoe God een mens bekeerd kan voor een ieder anders zijn, maar de vruchten die daaruit voortvloeien zijn hetzelfde en dit is er een van, die als de nood op het hoogst is ons tot Christus brengt om verlossing en vergeving, en die staat voor oprechte zondaars klaar en zegt, Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven..
Handelingen 2,
37 En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in (74) het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen mannen broeders?
Kanttekening 74) verslagen in
Grieks werden doorstoken, of doorprikkeld; namelijk door het leedwezen hunner zonden aan Hem begaan.
Er staat niet dat het een voorwaarde is maar het is wel een vrucht van de Ware Bekering en ook Paulus en David hebben dit geleerd
Een mens zal nooit komen, al wordt hij een miljoen keer genodigd, hij ligt dood in de val in Adam, dood in zonde en misdaden, al zou een dominee Christus wonderlijk begeerlijk aanprijzen, een mens ziet geen gedaante nog heerlijkheid in Hem. Alleen door wedergeboorte wordt eens levend. Zoals Lock ook schrijft zoals bij de pinksterlingen, ze werden verslagen in het hart.
Nodigen heeft alleen functie bij degenen die werkelijk verslagen zijn in het hart, anders ziet de mensen echt geen heil in Christus.
