Vraag
Waarom hanteren de Oud Gereformeerde Gemeenten (OGG) en Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN) zulke zware voorwaarden? Volgens deze kerken kan je eigenlijk nooit zalig worden. Je moet eerst zondekennis krijgen, berouw hebben, aan de voeten van Christus komen, bidden en dan pas kom je in aanmerking voor de zaligheid. Maar waar staan deze voorwaarden in de Bijbel?
Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk? Zo wordt wel geredeneerd in de OGG en GGiN. Toch wil ik niet zeggen dat het valse leer is, want wat er gepreekt wordt is wel waar, maar het wordt je heel erg moeilijk gemaakt. Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedreig je jezelf volgens hen.
Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Antwoord
Je stelt een paar heftige en indringende vragen. Vragen die ik als predikant binnen de Hersteld Hervormde Kerk (met een verleden in de Gereformeerde Gemeenten) wel herken, helaas. Tegelijk maakt mij dat in de beantwoording voorzichtig, in die zin dat ik niet ben opgegroeid in de OGG of GGiN. Ik wil daarom niet over kerkverbanden praten of over de prediking aldaar, simpelweg omdat ik die onvoldoende ken. Wat ik wel wil doen, is met je de Bijbel openen en van daaruit jouw vragen beantwoorden. Ik loop de vragen die je stelt gewoon maar langs.
De eerste vraag is de vraag naar de zware voorwaarden, die in ieder geval bij jou de gedachte opwerpen dat je eigenlijk nooit zalig kunt worden. De redenering gaat dan ongeveer als volgt: Je moet aan de voorwaarden voldoen, maar dat kan je als mens niet en wanneer je meent dat je de voorwaarden in je leven hebt, dan is dat verdacht. Je moet zondekennis hebben, maar dat is het werk van de Heilige Geest. Je moet berouw hebben, maar dat kan je niet opbrengen en wanneer is het diep en echt genoeg? Je moet tot Christus komen, maar een mens wil niet komen en kan niet komen. Je moet bidden, maar je kan niet bidden als ongelovige enz. enz.
Zo wordt je helemaal op jezelf terug geworpen met allemaal eisen en voorwaarden waar je nooit aan kan en wil voldoen en dat geeft de indruk dat je nooit kan zalig worden, of er moet een heel groot wonder in je leven gebeuren. En dat is zeker waar! Maar ook dat wonder moet weer aan alle kenmerken voldoen en op zijn minst moet het overwinteren en overzomeren, want we moeten elkaar geen kussens onder de oksels naaien en de bloemhoven injagen enz. enz. enz.
En ondertussen staat Jezus aan de deur van je hart te kloppen en ook aan de deur van de gemeente, maar Hij staat wel buiten (Openbaring 3) te kloppen en te roepen... Maar we horen het niet of durven het niet te horen, omdat een hele schare zwarte (overwegend) mannen met meetlinten klaar staat om te meten en oordelen en beoordelen... Moeilijk. En Jezus weent. Laat de kinderen tot Mij komen, en verhindert ze niet. Helaas...
Je vraagt naar het “waarom”? Bijbels gezien vallen deze voorwaardenstellers in de categorie ‘oudste zonen’ uit de bekende gelijkenis van de Verloren zoon. Waarbij het maar de vraag is wie er verloren is! Dat de gelijkenis meer gaat over de wachtende vader/Vader en de kwestie van vreugde in de hemel over een verloren zondaar die naar huis komt, is moeilijk te verteren en dat kenmerkt de Farizeeër. Die met de 613 geboden en verboden en voorwaarden de mensen vermoeiden en belasten en een juk lieten dragen dat zij zelf ook niet konden dragen (Mattheus 23) en het werk van Jezus Christus verdacht maakten en zelfs als duivelswerk durfden te beoordelen (Matt. 13).
Daarmee is de vraag naar het “waarom” nog niet beantwoord. Farizeeën zijn mensen waarvoor een diep respect nodig is, want tenzij uw gerechtigheid meer is dan die van de Farizeeën, u kunt het Koninkrijk niet binnengaan, zegt Jezus Zelf (Mattheus 5). Dus oppassen geblazen om hen weg te zetten en te veroordelen. Ondertussen veroordeelt Jezus hen scherp (slangen) en spreekt het “wee” over hen uit. Zij missen de Heilige Geest, zij missen de liefde, zij missen de gunning, het past niet in hun theologische en dogmatische schema’s, zij voelen zich bedreigd door een andere Rabbi met vele volgelingen, ze zijn bang voor hun rustige leven onder de Romeinen op het spel te zetten en bang voor hun tempeldienst, godsdienst en gunst van vriend en vijand. En met dat gebrek aan liefde, Geest en hemels Licht, verwerpen zij de boodschap van het Evangelie en de persoon van Jezus Christus en vallen terug op raak niet, smaak niet, doe dit niet en doe dat niet en de uiterlijke vervulling van de wet. Je kan met een uiterlijke vervulling van de wet dan wel niet zalig worden, maar liever zo wettisch levend verloren te gaan dan de toevlucht tot Jezus te nemen en zonder voorwaarden anderen Hem aan te prijzen en het een ander te gunnen. En blij te zijn wanneer één zondaar zich bekeert. Net als de oudste zoon staat men oordelend en veroordelend anderen en de eigen vreugde in de weg, terwijl de Vader smeekt om vreugde te hebben en blij te zijn.
Ik denk dat ik hiermee een aantal zaken vanuit de Bijbel aanreik, waarom ook in 2021 voorwaarden worden gesteld.
Hoeveel mensen komen er in het evangelie niet tot Jezus. Lees het evangelie van Markus. Een melaatse komt tot Jezus (terwijl dat wettisch niet mocht), een verlamde door het dak, die niets zegt, een bloedvloeiende vrouw, een overste van de synagoge, een Kananese vrouw, een bezetene van Gardara, een rijke jongeling enz. enz. enz. En wie van hen is teruggestuurd met een lijstje voorwaarden? Misschien de rijke jongeling nog (verkoop alles en geef het weg), maar niemand anders is weggestuurd omdat hij of zij te zondig, te slecht, te verloren, te oud, te jong, te ... (en vul maar in) was. Ook de rijke jongeling werd door Jezus geliefd (Markus 10) en Hij zag hem met verdriet vertrekken.
Voorwaarden om tot Jezus te vluchten en te gaan zijn er niet!!! Wanneer ellendekennis en zondekennis als zodanig gaan functioneren, hebben we de Bijbel, de Catechismus en de veelgeprezen oudvaders tegen! Dan komen we in Roomse (!) wateren! Ellendekennis is nooit genoeg en diep genoeg, goede werken voldoen niet en het resultaat is onzekerheid. Eindeloos getob, navelgestaar, de eigen ziel onderzoeken en niet naar Christus te kijken, weinig geloofszekerheid, Avondmaalsmijding enz. enz. Het hoort er allemaal bij.
Het argument is “arglistig is het hart, vol dodelijk venijn, wie zal het kennen.” Nu: iedere christen zal zich zorgen maken over zijn of haar eigen gedachten, verlangens, begeerten enz. en zichzelf onderzoeken of hij of zij in het geloof staat. Maar daarmee moeten we niet naar uiterlijke kenmerken gaan zoeken, maar naar vruchten van de Geest (Galaten 5:22) namelijk: “liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid. Tegen de zodanigen is de wet niet.” En wanneer we de vruchten in ons leven onvoldoende vinden of wanneer ze onvoldoende aanwezig zijn, is dat schuld voor God en ondankbaarheid en vluchten we daarmee onvoorwaardelijk tot Christus.
Wanneer het gaat om voorwaarden: Er zijn GEEN voorwaarden om tot Jezus Christus te komen! Iedereen moet en mag naar Hem vluchten, of je nu last hebt van je zonden of niet. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken en het verlorene te zoeken! Of je nu een vroom leven leidt, diep geestelijk aan de buitenkant, maar van binnen zo dood als een pier, alle orthodoxie ten spijt of dat je een goddeloos leven leidt en je aan de buitenkant geen enkel respect toont voor God en Zijn heiligheid... je moet naar Jezus toe. Dat is helaas al een verdachte zin. Maar laat je daardoor niet bedriegen. Spurgeon -toch niet de minste, maar ook helaas verdacht- roept zondaren en goddelozen (!) op om bij het kruis van Golgotha zich te buigen voor de Heere, de zonde te belijden en vooral te laten. Om genade te smeken en vergeving te ontvangen.
En dan die zondekennis. Wanneer we de Bijbel en de Catechismus en Calvijn enz. serieus nemen, dan is ellendekennis een VRUCHT van de wedergeboorte en een VRUCHT van het geloven in de Heere Jezus en niet een voorwaarde. Waaruit kent gij uw ellende, vraagt de Catechismus. Uit de Wet van God. Wat leert die wet? Dat leert mij CHRISTUS (!) in een hoofdsom (samenvatting). Christus leert ons dat. De wet in de hand van Christus! Die brengt tot de kennis van de ellende. En dat komt hierop neer: dat ik in plaats van God en de naaste lief te hebben, God en mijn naasten haat. Ellendekennis zonder de kennis van Christus, is de mens op zichzelf terugwerpen en dat is de dood in de pot. Dat eindigt in de wanhoop, onzekerheid en geestelijke duisternis.
Hoeveel zondekennis moet ik hebben? Brakel, die van de Redelijke Godsdienst, zegt: zoveel, dat je bij Jezus uitkomt. Ga als die verlamde aan Zijn voeten liggen (Markus 2). Belijd je zonden en wanneer je geen zondekennis of ellendekennis hebt, belijd je dat aan de Heere. Die verlamde in Markus 2 zegt helemaal niets. Het volk in de woestijn, dodelijk gebeten door de slang, zegt helemaal niets. Ze kijken naar de Koperen Slang en zijn genezen (voorbeeld is van Jezus Zelf in Johannes 3). En wanneer je bijvoorbeeld Ezechiel 36 leest, dan zie je dat God eerst rein water gaat sprengen op het volk en ze thuis brengt en dat ze daarna een hart van vlees ontvangen en daarna een walging van zichzelf gaan hebben. Zo moet de ellendekennis functioneren, om ons (steeds weer) bij Christus te brengen om vergeving te ontvangen. En Hij is gewillig, hè! Vergeet dat nooit. God is eindeloos gewilliger om ons zalig te maken dan dat wij dat zijn om zalig te worden.
Daarom: heb hoge en goede gedachten van de Heere en leg je als een zondige zieke aan Zijn voeten, om genade en barmhartigheid te verkrijgen. Leg je handen op de belofte van de doop en bid dat God Zijn beloften aan jou als kind van het verbond geeft, zoals Hij dat belooft. Niet omdat jij zo goed bent, maar omdat de Heere zo goed is en goede dingen belooft. Kom tot de wateren. Ieder die dorst heeft (Jesaja 55; of je er nu last van hebt of niet en of je nu veel of weinig dorst hebt), die kome tot Mij (Johannes 7). Die dorst heeft die kome en die WIL (!), die neme (Openbaring 22).
Volgende vraag: Hoe zwak je geloof ook is, dat is toch genoeg? Of is dit dan te makkelijk?
Geloof is geloof en ook zwak geloof is geloof. En nee, dat is niet gemakkelijk, want geloven (ik gebruik liever het werkwoord!) is en blijft een gave van God en Zijn Geest en voor ons onmogelijk! Maar geloof is geloof! Wat is zwak geloof? Dat is op Christus vertrouwen en Hem aanhangen. En tegelijk (veel te veel) op de omstandigheden letten. Zwak geloof denkt groot over zichzelf en de omstandigheden en moeilijkheden en te klein over Jezus en de Heere God. Denk aan Petrus, wandelend op de golven. Zwak geloof wankelt snel als er moeilijkheden en verleidingen komen. Zwak geloof drijft op gevoel, gaat op en neer, van hoogtepunt naar dieptepunt en verlangt het van spectaculaire dingen. Bijzondere emoties, geestes-werkingen, ervaringen, bevindingen, tekenen en wonderen, bevestigingen van andere kinderen van God... het is allemaal zwak en biedt geen houvast. Maar het klampt zich wel aan Christus vast. En al zijn de vruchten dan maar 30 in plaats van 100, het is geloven en in vertrouwen op de Heere vlucht de gelovige tot Hem, maakt gebruik van de genademiddelen van Woord, de prediking daarvan en zelfstandig biddend lezen en van de Sacramenten! Ja, die ook! Want dat zijn de geneesmiddelen voor een zwak geloof (Calvijn)! Avondmaalsmijding is voor een zwak gelovige ziekmakend. Opnieuw Spurgeon: zwak geloof en sterk geloof wandelen beiden op de smalle weg ten leven. Zwak geloof moet wel aangespoord worden en vermaand worden, om zich te versterken en te groeien tot volwassenheid!
Je zegt dat het geen valse leer is. Ik zou je dat graag na willen zeggen, maar wanneer de voorwaarden niet in de Bijbel staan en toch als belemmering worden gepredikt, wordt het op zijn minst heel spannend! Daarom: toets het aan het Woord. Wat niet is naar het Woord, zal geen dageraad hebben. God werkt door Zijn Woord. Dat is het zaad van de wedergeboorte en Zijn Woord is goed, maar de verantwoordelijkheid voor de prediker is dus maximaal. Spreek ik naar de zin en mening van de Geest? Dat is het (enige) criterium. Niet dat ik er zo door gesticht of geraakt of bemoedigd wordt of dat de dierbare gangen van het volkje van God worden gepreekt, maar deze ene vraag: Is Hèt Woord Zelf aan het woord geweest?
Volgende vraag: “Het kan nooit zomaar en uiterlijke (bij)zaken tellen erg zwaar. Als je iets vertelt over je eigen geloof tegen deze mensen, dan bedrieg je jezelf volgens hen. Mensen uit de PKN en zelfs HHK worden veel te makkelijk ‘zalig gepreekt’. Is het niet vreemd dat mensen uit de OGG en GGiN vaak meer aandacht besteden aan uiterlijke zaken, dan aan hun eigen zaligheid?”
Laten we dit vasthouden, dat het inderdaad nooit zomaar kan. Een wonder van de kant van God is noodzakelijk en nodig. Geloven wordt gewerkt door de Geest. Is nooit van ons. Ook niet na lang nadenken of mediteren of... Maar laten we ook niet twijfelen aan God. Hij spreekt, Hij roept, Hij lokt, Hij dreigt en dat alles WELMENEND, om ons te bewegen tot het geloof. In Zijn Naam beveel ik je te geloven en je te bekeren. En wie zo tot Christus vlucht, komt nooit bedrogen uit.
Laten we elkaar niet oordelen en veroordelen. Ik kan en mag niet zeggen op grond van iemands getuigenis: je bedriegt jezelf. Dat kan alleen maar wanneer het niet is naar het Woord. En die angst voor zelfbedrog is verwoestend en werkt verwoestend en ontneemt alle vreugde en blijdschap van het geloven. En iemand die van zichzelf zegt niet bekeerd (liever: niet wederomgeboren) te zijn, moet vooral zijn of haar mond houden en zorgen dat eerst de eigen zaakjes in orde worden gebracht. Dan oordeel en veroordeel je elkaar niet meer, maar dan bouw je elkaar op in de liefde. En wanneer er dan harde woorden gesproken (moeten) worden, is dat altijd vanuit de liefde en brengen we elkaar bij Jezus. Als oordelen en veroordelingen je de weg naar Jezus Christus versperren, mag je volgens mij wel stellen dat dit geen christen is die spreekt. Een christen zal zijn of haar naaste liefhebben als zichzelf (en zijn eigen ziel) en alles eraan doen om de ander bij Christus te brengen, zoals Andreas Petrus bij Jezus bracht.
Wanneer alle nadruk op de uiterlijke dingen komt te liggen, dan zijn we net als de Farizeeën. Zonder Geest! Zonder liefde! Hard. Wettisch! Er staat niet in de Bijbel dat ik in driedelig zwart moet gaan, bedroefd over de wereld alsof ik elke dag naar een begrafenis onderweg ben. Geloven is vrede, blijdschap, liefde... en jammeren over je zonde en je slechtheid doe je maar in de binnenkamer voor God. Daar is alle reden toe, maar breng dat bij de Heere.
Tegelijk maak ik mij wel zorgen over een modern fenomeen, namelijk dat alles er maar mee door kan. Je mag komen zoals je bent, klinkt het dan. Dat is waar. Maar je komt wel voor God. En je leeft voor Zijn aangezicht. Dagelijks. Dan kom ik niet half naakt tot Hem gevlucht en wanneer ik door Zijn gerechtigheid ben bekleed, ga ik niet halfnaakt over straat, geef ik niet al mijn tijd aan de verleidingen van dit aardse enz. enz. Dan heilig ik Zijn dag, Zijn Naam, mijn ouders en meerderen gehoorzaam, seksueel rein enz. Maar, let wel, als VRUCHT van het geloven. Zo bekeer ik mij dagelijks, in denken, doen, spreken en zwijgen, laten en luisteren. En toets ik mij aan de BIJBELSE vruchten, zoals in Galaten 5 genoemd of elders.
Ik weet niet of mensen uit de OGG en GGiN meer aandacht aan de uiterlijkheden geven als aan de eigen zaligheid. Maar wanneer je van die eigen zaligheid niet zeker bent en de Geest kwijt bent, dan blijven de uiterlijkheden en de discussies daarover vaak over en is dat het enige nog, wat rest. Roklengte, haarlengte, Bijbelvertaling, Psalmberijming, kleurcodes, taalcodes enz. beheersen dan de discussie. En verder maar afwachten. Nogmaals, het is niet Bijbels.
Je stipt nog iets aan over de HHK. Mensen worden daar echt niet anders zalig of makkelijker zalig dan waar dan ook. Ik preek niemand zalig. Dat kan ik niet eens en dat mag ik niet. Maar de Heere gebruikt de preek (Woordbediening en bediening van de verzoening) zeker als middel om zalig te maken. En dat gebeurt! Wanneer het Woord naar HET WOORD gesproken wordt, is de Geest aanwezig en werkt en dan wordt het door het licht van de Geest niet makkelijker, maar wel nodiger en noodzakelijker om tot Christus te vluchten, Die in de prediking niet alleen wordt beschreven en voorgesteld (achter tralies of een dikke winkelruit), maar Die daadwerkelijk wordt verkondigd en aangeboden, in de armen wordt gelegd en tegen de deur van je hart staat te leunen en te kloppen. Bid, klop, zoek, omdat Jezus bidt, klopt, zoekt. Hij is de Eerste en de Laatste en alles wat er tussen ligt. Dan wordt God verkondigd en aangeboden in Jezus Zijn Zoon als een God Die gezworen heeft geen lust (plezier) in je ondergang te hebben, maar daarin (plezier heeft), dat je je bekeert en leeft (Ezechiël 33:11). Dan wordt God verkondigd als (en spel deze woorden één voor één): “HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid. Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft; Die den schuldige geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen aan de kinderen, en aan de kindskinderen, in het derde en vierde lid” (Exodus 34: 6 -7). Dan wordt God verkondigd als de smekende God, Die op Zijn knieën jou bidt: Laat je met God verzoenen (2 Korinthe 5). Dan wordt Hij verkondigd als de wachtende Vader, Die Zijn kind thuis wil hebben (Jesaja 30/Lukas 15). Die Zijn handen uitstrekt naar een opstandig volk (en zo kan ik nog wel even doorgaan). Kortom: als de gewillige en goedwillende God. Calvijn zegt tegen zijn catechisanten over geloven dat: “het een zekere en vaststaande kennis is van de Vaderlijke goedwilligheid van God jegens ons, gelijk Hij door het Evangelie betuigt dat Hij ons door de weldaad van Christus tot een Vader en Beschermer zijn zal.”
Het is een lang antwoord geworden. Ik hoor de vraag in jouw vraag en die vragen hoor ik vaak. Veel te vaak. Laten we bidden (dat is: de handen vouwen EN uitsteken EN laten wapperen) dat we met alle kerken één zijn in Woord en Geest, in de gezindheid van Jezus Christus en in de korte tijd die ons nog rest tot de Wederkomst, alles op alles zetten wat in ons vermogen ligt, om zondaren te dwingen om in te komen, want er is nog plaats (Lukas 14). Voor de mensen buiten de kerk en in de kerk. Ook voor jou en mij.
Ds. J. R. van Vugt
Ds. van Vugt gaat in 'Pastorie online' ook in op het enorme aantal reacties (112) op zijn antwoord op deze vraag:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.R. van Vugt
- Geboortedatum:22-10-1970
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@RvB1990 Blijkbaar zullen we beiden aangenaam verrast zijn als we elkaar straks in de hemel of op de nieuwe aarde tegenkomen. :-)
Nog één opmerking: een eerlijke bekering bestaat niet. Dat heeft onze val in Adam onmogelijk gemaakt. Een daarom verzoent God vijanden met Zichzelf en geen opgelapte vrienden (Kol. 1:21).
Ik begrijp deze zin dan niet: maar @ Samanthi, ik heb helaas wel hele vervelende passages gezien. Dat is aan mij gericht.
"wel vind ik (persoonlijk) dat je wat je terecht bij anderen aankaart als tekort (geen schriftbewijs) de neiging hebt om de ander met een veelheid aan teksten te voeden wat kan overkomen als te veel"
Ik heb alleen de door jou en andere genoemde bewijzen uit de Bijbel uitgelegd en ook uit de DL geciteerd.
Ik heb alleen jullie Bijbelteksten uitgelegd, dan zit die veelheid niet bij mijn reacties.
Ik laat het hier bij.
Nu heb ik 2 vragen aan je over hoe je (als je het zou doen) Evangelisatie bedrijft.
Vraag 1. Links naast je woont een onverschillige buurman, en je maakt op een zondagmiddag een praatje met hem. Wat zeg je dat hij moet doen? Of zeg je niets, omdat hij toch niets kan doen?
Vraag 2. Rechts naast je woont een buurman die jaloers op jou is, omdat jij een kind van God bent. Hij wil dat ook graag, maar zou niet weten hoe. Wat zeg je dat hij moet doen? Of zeg je niets, omdat hij toch niets kan doen?
We hebben echt een andere zienswijze en komen er denk niet uit. Hoe lees jij dan de artikelen tegen de remonstranten? En vind jij het nog wel terrecht dat zij toendertijd zijn weggestuurd bij de Synode?
@WillemB
Mooie vragen
Vraag 1: er moet denk wel een opening komen, al kan die soms in het kleinste al zitten, zelfs via het weer kan je bij Gods Woord terrecht komen. Ik zou misschien vragen wat hij vanmorgen gedaan heeft en dan kan ik op een gegeven moment zeggen dat ik naar de kerk ben geweest. Dat dat zo'n zoete plaats voor me is, maar ook eerlijk dat dat jaren niet zo was en ook jaren dat ik geen kerk bezocht. Maar dat het zo'n wonder is dat er voor de grootste van de zondaren nog genade is. Dat Christus, de Zoon van God naar deze wereld heeft willen komen om vijanden met God drieenig te verzoenen, want als het aan mij ligt (spreek maar voor mezelf) zoek ik alleen maar zonde. En als dat nou voor mij kan, kan dat voor jou zeker!
Tuurlijk zal het heel anders gaan in de realiteit zoals ik nu schrijf, maar zo zou ik het invliegen en misschien is er opening om een Bijbel te geven en dat hij altijd langs mag komen met vragen. Maar ik ga vooral niet pushen, dat hebben mensen bij mij ook geprobeerd en dat werkt echt averechts.
Vraag 2
In ieder geval altijd de deur open zetten, met elkaar spreken is altijd goed. Maar toch wijzen op wie we zijn, gevallen in het paradijs, de duisternis liever dat het Licht.
Maar dat God nog steeds doorgaat met zijn Kerk vergaderend werk. Hij maakt nog steeds zielen levend. En dan ook vertellen hoe zoet het is om God te dienen, de wereld gaat voorbij, met al zijn begeerlijkheden. Maar dat het ook een weg is van zelfontdekking, een vleeskruisigende weg, maar zo profijtelijk, want ook in die tijd geeft de Heere nog wel eens zo'n zoet toeknikje, dat is al zo zoet. Ook wijzen op de middelen, Gods Woord onderzoeken, de kerkdiensten, de doordeweekse diensten, altijd welkom om mee te rijden, want gelukkig kan je nu doordeweeks hier en daar weer kerken. De binnenkamer ook niet leeg laten, goede boeken lezen, kom gerust wat lenen.
En mocht hij dat willen mag hij ook mee naar kinderen Gods, zij kunnen onderwijs geven, k neem hem liever mee naar hen, want wie ben ik.
Ik zeg dus niet dat een mens niet moet doen, maar het moet zo zijn dat een mens dan ergens gaat komen met die dingen doen. De Heere kan het gebruik van de middelen zegenen.
Misschien lees jij mijn post niet of je leest Er iets in, laat ik nu die DL juist uitgebreid geciteert hebben. Waar juist ook de twee kanten belicht zijn?
Het gaat ook helemaal niet om mijn mening, maar om wat er in de Bijbel staat, niet hoe wij het willen lezen, maar echt wat er staat en in welke context, dus geen losse teksten.
Wat vind je hiervan?
Dat God, door een eeuwig en onveranderlijk besluit in Jezus Christus Zijn Zoon, voor de grondlegging der wereld besloten heeft om uit het gevallen, zondige menselijke geslacht diegenen in Christus en om Christus' wil en door Christus zalig[1] te maken, die door de genade van de Heilige Geest, in Zijn Zoon Jezus Christus geloven en in dit geloof en in de gehoorzaamheid van het geloof, door dezelfde genade tot aan het einde toe zouden volharden en daarentegen de onbekeerlijken en de ongelovigen in de zonde en onder de toorn te laten en te verdoemen als vreemd van Christus, naar het woord van het heilig evangelie bij Johannes 3:36; Wie in de Zoon gelooft heeft eeuwig leven, wie de Zoon niet wil gehoorzamen zal dat leven niet kennen; integendeel, Gods toorn blijft op hem rusten en andere Schriftplaatsen meer.
Dank voor je uitgebreide antwoord. Zelf steek ik vrij nuchter in elkaar, en woorden als zoet gebruik ik dan ook niet. Toch neemt dat niet weg dat ik denk dat we wel herkenning zouden hebben over en weer. Wel zou ik je willen vragen om niet te oordelen over het taalgebruik van de ander, of eigenlijk het gebrek aan talen kanaans wat je bij de ander constateert.
Vertrouw ook niet teveel op Gods kinderen. Ook zij kunnen dwalen. Houdt het maar bij Gods eigen Woord, zoals Samanthi ook doet. God liegt namelijk nooit.
Ik wil niet zeuren, maar jij plakt net zo goed teksten uit hun context. Die tekst is zeker waar, want het is Gods Woord, maar lees ook vers 3 van dat hoofdstuk, het begin moet goed wezen, dat je van dood levend bent gemaakt en geen conclusiegeloof zo van nu geloof ik in Jezus en mijn zonde zijn vergeven. 'Wie in de Zoon geloofd enz' ja zeker waar, maar leg eens uit hoe dat geloven dan gaat?
Als het ware geloof werkzaam is, zal er zeker een aannemen zijn, het ware geloof is mijnend, maar dat is er echt niet elke dag, maar als het er is val je weg in de verwondering. Jammer dat je geen reactie wilt geven op mijn vraag over de remonstranten.
@gtn
Volgens mij heb ik hier niemand afwijzend behandeld om zijn of haar taalgebruik.
Dat laatste snap ik deels, maar als je ze al jaren kent ga je ze erg waarderen en ze kunnen je zeker onderwijs geven, om je verder te wijzen naar wat je nog mist. Al zal er nooit iemand zijn die alle kennis heeft verkregen, maar ik geloof wel dat er onderscheiden wegen zijn en dat er bij elke levend gemaakte ziel een hunkering is om verder geleid te mogen worden om zo meer en meer kennis te mogen krijgen al alle drie Goddelijke Personen.
Ik begrijp even niet welk vers drie je bedoeld, over mijn laatste post?, als ik uit de DL citeer, neem ik aan dat ik dan niet tegen die artikelen ben, ik vroeg wat je van mijn laatste post vond.
Op de vraag hoe dat gaat, dat weet ik niet.
De wedergeboorte is iets waar jij en ik niets van weten, dat is wat God doet, maar dat had ik al eerder geschreven van uit de DL.
Hier nog een fragment, die uiteraard in de context van het geheel staat, dat kun je terug lezen of de DL er zelf bij pakken.
par. 12 Zo is dan het geloof een gave Gods; NIET omdat het aan den vrijen wil des mensen van God wordt aangeboden, maar omdat het den mens metterdaad wordt medegedeeld, ingegeven en ingestort; ook niet daarom, dat God alleen de macht om te geloven zou geven, en daarna de toestemming of het daadwerkelijk geloven van den vrijen wil des mensen verwachten; maar omdat Hij, Die daar werkt het willen en het werken, ja alles werkt in allen, in den mens teweegbrengt beide, den WIL om te geloven en het geloof zelf.
Hoe dat allemaal gaat? Dat weten wij mensen niet
Gelijk gij niet weet, welke de weg des winds zij, of hoedanig de beenderen zijn in den buik van een zwangere vrouw, alzo weet gij het werk Gods niet, Die het alles maakt.
Graag zou ik nog wat antwoorden krijgen van de posten hierboven en een voorbeeld van waar ik een Bijbeltekst uit zijn context geplaatst heb, ik heb nog terug gescrold, ik zou niet weten waar ik dan vers drie bij moet lezen.
Ik doelde op Johannes 3 vers 3. Je schrijft dat je niet weet wanneer dat gebeurd, er zijn er denk wel die wel weten wanneer dat gebeurd is, denk aan Paulus, de stokbewaarder, de pinksterlingen.
Ik wil best reageren op jouw post, als jij daarna ook antwoord geeft op mijn vraag over de remonstranten.
Maar alles zo nog is gelezen hebbende van jou kom ik toch weer tot de conclusie dat je de mens toch enige kracht toeschrijft om geloof te werken of te verkrijgen. Wil je daarom toch de remonstranten niet afwijzende? Je schrijft wel dat het genade is, maar dat lees ik er niet in terug.
En om terug te komen op de wedergeboorte, dat je van dood levend wordt gemaakt, ook Al weet je niet het punt, je zal zeker wel merken dat heel leven anders gaat worden terwijl je dat daarvoor nooit zo beleefd hebt. Ik kan je van harte het boekje/preek van ds. Philpot aanbevelen, De winter voor de oogst. Daar kan je jezelf in toetsen.
Het is moeilijk discussiëren als je steeds mijn posts niet leest of er één dingetje uitpakt.
Deze reactie is op de vraag hoe God een mens werkt.
Dat weet niemand, omdat de wedergeboorte door God in ons en zonder ons gebeurt.
En de Geest waait waarheen Hij wilt, niemand weet waar Hij vandaan komt of naar toe gaat, dit is NIET in tegenspraak met vers drie.
Wat daar op volgt heb ik vanuit de Dortse Leerregels geciteerd. Dan vraag ik nog wat je van een bepaalde passage vindt en dan reageer je niet, dat is jammer. Zo kan je niet met elkaar praten.
@geetje
Wil je even duidelijk maken waar je op doelt, ik herken dit niet.
Ik ben bang dat je er niet veel van begrijpt. Ons zalig maken doet Christus. En deze lieve, gewillige Heiland staat op jou te wachten, of je ook komt, om dat jou ook te geven.
Wil je dat niet, of kan je dat niet?
En helaas, Lock en RvB1990 ten spijt…
Van Thomas Boston lees ik net:
Dus ik mag ook tot Hem komen?
Zeker weten. Het Woord van God zet de deur zo wijd open, dat het niemand uitsluit. Kom dan binnen, zondaar! Vreemdelingen zijn welkom om dit land te betreden. Jezus Christus is de Deur, de Toegang tot dit land. Wees niet bang om Hem te zien. Zie Hem als God en Mens, in Hem is de zaligheid. Kom daarom tot Hem, er is nog plaats.
Einde citaat.
Elke bedekking of vrome praat dat je nog bij Hem probeert weg te houden, goed bedoeld, schijnheilig bedoeld, angstmakend bedoeld, voorwaardelijk of wat dan ook, gaan tegen de uitnodigende woorden van mijn lieve Heiland in.
Lieve tobbers, in, buiten, ouder, onder of naast het GG verband, het Woord zegt het: laat je met Hem verzoenen!
Wel grappig dat al deze mensen die zo goed weten hoe God werkt hun tijd niet besteden aan hun eigen zieleheil maar liever dat van anderen becommentariëren. God zou toch maar per ongeluk iemand op de verkeerde manier bekeren.
Chapeau hoor, strijders voor De Waarheid!
