Vraag
Ik ben een jongeman van 22 jaar en nog vrijgezel. Van huis uit ben kerkelijk opgegroeid. Ik ben al wel verschillende keren met meisjes weggeweest, maar dat is allemaal niks geworden. Bij ons in de kerk zit een meisje van 16 jaar waar ik -daar kom ik nu achter- eigenlijk al best lang verliefd op ben. Telkens heb ik de gedachten aan haar proberen los te laten omdat een leeftijdsverschil van zes tussen ons zit en we allebei eigenlijk in een ander fase van het leven zitten. Zij zit -denk ik- nog op de middelbare school en ik werk al een paar jaar full-time.
Ik vraag iedere dag hulp en uitkomst van Boven of dat God ons wil samenbrengen. Maar ik ben best onzeker over mijn gevoelens om die voor haar open te stellen omdat ik niet weet of zij al met jongens bezig is en hoe anderen erop reageren. Maar omdat ik haar iedere week in de kerk zie en af en toe wel eens bij haar thuis kom omdat ik contact heb met een broer, worden mijn gevoelens steeds sterker. Ik vind het moeilijk om die gevoelens steeds te blijven negeren. Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Mag ik hierin mijn gevoelens voor haar volgen en contact met haar zelf zoeken of moet ik nog een tijdje wachten tot ze wat ouder is?
Antwoord
Beste jongeman,
Verliefdheid maakt blind, maar dat gaat voor jou niet op. Tenminste, je lijkt aardig nuchter tegenover je gevoelens voor het bewuste meisje te staan. Alleen negéren... dat gaat niet werken! Neem jezelf serieus en neem het meisje serieus! Je weet nog niet eens of zij op school zit, laat staan welk soort onderwijs zij volgt. Via haar broer moet je daar toch vrij gemakkelijk achter kunnen komen, lijkt me. Met andere woorden: probeer eerst eens via broerlief wat meer informatie in te winnen, zodat je misschien ontdekt op welke manier je met háár contact kunt maken. Juist als je biddend je weg wilt gaan, ook in het vinden van een relatie, is het goed om je oren en ogen open te houden. God brengt mensen samen, zeker, en Hij schakelt daarbij ook andere mensen in. Soms op ongedachte en onverwachte wijze. Soms zó dichtbij dat je het zelf niet ziet: je hebt contact met haar broer, je komt er thuis... als dát geen open deur is!
Laat niet alleen je gevoelens sterker worden, zoals je schrijft, maar observeer of je iets met die gevoelens kúnt. Zolang je (nog) niets wilt zeggen of laten blijken, kun je wél alert blijven. En ja, dan merk je ook vanzelf wel of het verstandig is om te wachten tot jullie beiden ouder zijn, òf dat het leeftijdsverschil niet doorslaggevend hoeft te zijn.
Heb ik je iets op weg kunnen helpen?
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hoe oud is deze vraag? Want 'ik zie haar iedere week in de kerk'...?
Goed advies van Marijke Rots. Ik vind het ook sympathiek overkomen dat je zo goed nadenkt over het leeftijdsverschil en dit in gebed brengt. Dat meisje kan slechter treffen. Het is wel belangrijk om niet te hard van stapel te lopen als het meisje ook belangstelling voor je heeft en al helemaal niet op lichamelijk gebied, voorlopig zit een huwelijk de eerste drie a 4 jaar er niet in. Maar wat let je... rustig aan, veel praten, samen iets ondernemen. Elkaar ook vrij laten en ook je andere vriendschappen onderhouden.
