Vraag
Hoe zal ik beginnen? Ik weet het niet. Het gaat om het kruis dat God mij gegeven heeft. Er zijn momenten dat ik bang ben het niet te kunnen dragen. Dan nu mijn strijd: de mensen die ik lief heb -mijn moeder, broertje en zus- misbruiken Gods heilige naam. Nu is het al een tijd geleden en zij lijken het te zijn vergeten, maar ik ben het niet vergeten. Elke dag denk ik er aan, maar vooral: de dag van Gods wederkomst. Ik vrees voor hun eeuwige bestemming als zij geoordeeld worden. Ik wil toch benadrukken dat ik niet beter ben dan zij, want het is Gods genade alleen als ik word behouden, maar het laat zulke diepe wonden na in mijn ziel. Hoe kan ik hier mee omgaan zonder mezelf te verliezen?
Een 27-jarige vrouw.
Antwoord
Dat is een moeilijke vraag. Inderdaad, we zijn niet beter dan zij die Gods Naam misbruiken. Laten we ons inderdaad maar nederig opstellen. Maar wel is het waar, als je degenen die je zo liefhebt hoort vloeken, dan ben je daarvoor bang. Je zou liever je oren toestoppen om het maar niet de vloeken te horen. Immers je kunt ook door stilzwijgen en toezien zulke schrikkelijke zonden jezelf deelachtig maken, zo zegt Zondag 36 van onze Heidelbergse Catechismus.
Nu vind ik het heel moeilijk om hierop een sluitend antwoord te geven. Ik weet namelijk niet hoe de verhouding met je moeder, broer en zus is. Het zou anders wel goed zijn om dit eens met hen te bespreken. In dat gesprek zou je moeten beginnen om te zeggen dat je jezelf helemaal niet beter voelt, maar dat het je pijn doet deze woorden van misbruik van Gods Naam steeds te horen. Bovendien mogen we inderdaad niet stilzwijgend toezien. Je zou een krachtig voorbeeld kunnen nemen waarom je dit zo erg vindt. Daarbij zou je kunnen zeggen dat je het niet kan verdragen als je moeder door anderen wordt uitgescholden of gelasterd en ook niet je broer en zus. Dan neem je het in een goed gezin tegelijk voor hen op tegenover die mensen die zo schelden. Nu, dat zou je hen kunnen zeggen. Dat zou het gesprek wat lucht kunnen geven als ze merken dat je het voor hen opneemt bij anderen. Verder zou je aan het eind van het gesprek kunnen noemen dat de Heere er zo’n verdriet van heeft als mensen Zijn Naam misbruiken.
Inderdaad op vloeken rustte in Israël de doodstraf. Ik zou naar mijn familie toe proberen de liefde te laten prevaleren. Noem daarbij eens Simon Petrus die Jezus verloochende. Hoe erg was het dat dit gebeurde. Duidelijk staat in de Bijbel dat hij op het laatst ook nog vloekte en zwoer. De blik van Jezus hield hem vast. Zo kun je, als daarvoor wat plaats is, ook je familie zeggen dat Jezus net zoveel verdriet van dat vloeken heeft als toen Petrus Jezus vervloekte.
Inderdaad kun je over je familie bezorgd zijn wat hun eeuwige bestemming betreft. Maar vergeet niet dat zolang zij nog leven, het nog heden van genade is. Je mag voor hen bidden. De Heere kan toch ook de harde harten der vaderen bekeren tot de harten van de kinderen. Meer dan eens heeft de Heere daarvoor ook wel eens kinderen willen gebruiken om ouders te brengen tot de dienst des Heeren! Probeer biddend wat geduld met je moeder en familie op te brengen. Houd daarbij voortdurend aan in het gebed.
Inderdaad begrijp ik dat je denkt aan de eeuwige bestemming van moeder, broer en zus. Wij kunnen onze familie nooit bekeren wanneer ze andere wegen gaan. Maar de Heere is machtig te doen boven bidden en denken. Wanneer de zaak wat openligt, kun je misschien het verhaal vertellen hoe een predikant in de negentiende eeuw iemand die vloekte terechtwees. Hij kende die man die vloekte en hij wist dat zijn vader pas was overleden. Toen die hem hoorde vloeken, ging hij daartegenover heel hard de naam van zijn overleden vader roepen. Dat viel uiteraard bij die Godslasteraar heel erg verkeerd. En hij kwam op die predikant af en zei: “Waarom roept u steeds de naam van mijn lieve vader? Ik kan dat niet horen, want die is pas overleden.” Toen zei de predikant: “Waarom roep jij steeds de Naam van mijn hemelse Vader en Zaligmaker, Die nooit enig kwaad heeft gedaan?” Zo zette hij die vloeker in de klem. Ik weet uiteraard de verhoudingen in je familie niet, maar probeer dit met liefde en tact bespreekbaar te maken. De Heere geve je daarvoor veel wijsheid! Laat het een gebedszaak zijn!
Ds. P. Molenaar,
Lunteren
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
