Vraag
Ik had van de week een gesprek met mijn dokter i.v.m. twee sterfgevallen binnen één maand in de familie. De dokter zei heel bot: “Dood is dood”. Ik wist en weet niet wat hierop te zeggen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Dood is dood. Dat is hoe de meeste mensen in Nederland er tegenwoordig over denken. Als je sterft hou je op te bestaan en daarmee is alles voorbij. Dat betekent dat het in dit leven moet gebeuren. Hier en nu moet je genieten en uit het leven halen wat erin zit. Elke dag moet je genieten, elke vakantie moet spectaculair zijn, want anders is het leven zinloos. Je leeft voor jezelf en moet zelf uit het leven halen wat erin zit. Verdrietig genoeg lukt dat velen niet. Er is verdriet, er zijn tegenslagen en mislukkingen. Het moderne denken zonder God heeft eigenlijk geen antwoord op die donkere kant van het leven. Het is pech gehad. Als echt alles tegenzit kun je beter maar een einde aan je leven maken. Dan is het immers voorbij. Voltooid leven heet dat.
Dit maakt dat ook artsen anders naar de dood kijken. Artsen zijn niet langer degenen die door God geroepen zijn het leven te beschermen en te koesteren, maar vooral degenen die moeten zorgen dat jij zo lang en zo goed mogelijk kan genieten. Als genieten niet meer mogelijk is dan moeten zij -als de klant dat wil- het leven beëindigen. De dood is zo geen vijand, maar een laatste vriend die je verlost van alles wat moeilijk is. De dood is niet iets wat je overkomt, maar wat je zelf in de hand hebt. De dood hoort dan gewoon bij het leven. Er is geen groot verschil tussen een dier dat doodgaat of een mens die sterft. De chemische processen die een mens tot levend mens maken houden gewoon op en daarmee is het voorbij. Het is eigenlijk een heel kil wereldbeeld. Dit verklaart wellicht de botte reactie van de arts.
Je zou de dokter kunnen vragen hoe die eigenlijk weet dat met de dood alles voorbij is. Hij denkt dat, hoopt dat wellicht, maar weet het niet. Het is huiveringwekkend hoe makkelijk mensen soms over grens van leven en dood heenstappen. Maar weinigen kennen angst voor de dood of wat daarna komt. Dat terwijl die stap heel definitief is. Een stap waarvan geen terugkeer meer mogelijk is. Voor je die stap zet zou je toch eerst zekerheid moeten hebben dat met de dood echt alles voorbij is. Die zekerheid kan de wetenschap je niet geven. Op grond van een wereldbeeld waarin geen plaats is voor God concludeert men dat alles na de dood wel voorbij moet zijn, maar men weet het niet. “Dood is dood” is ook een ‘geloofsbelijdenis’...
Tegenover deze ‘belijdenis’ kun je alleen maar getuigen van wat God in Zijn Woord ons heeft geopenbaard. De Bijbel leert dat het met de dood niet voorbij is. De Bijbel leert dat God ons heeft gemaakt opdat we eeuwig tot Zijn eer zouden leven. De Bijbel leert dat de dood is er is vanwege de zonde en daarom een vijand is. De Bijbel leert dat we Iemand nodig hebben die deze vijand overwint en ons meeneemt naar het eeuwige leven. Dit betekent dat het in het leven niet gaat om genieten, maar dat het belangrijkste is dat we met God verzoend zijn. Als christen kunnen we daarom altijd positief naar de toekomst kijken. We zijn niet op weg naar de vernieling, maar naar de vernieuwing. Wij verwachten nieuwe hemelen en een nieuwe aarde! Wij verwachten een toekomst waarin God alle tranen van de ogen zal afwissen. Dit Bijbels wereldbeeld is zoveel rijker en troostrijker dan het botte en kille “dood is dood.”
Wellicht kun je de arts aansporen deze vragen te onderzoeken, het Bijbelse antwoord te proeven opdat de HEERE Zelf hem inwint voor Zijn waarheid. Juist tegenover de dood mag je ook als gelovige getuigen van de hoop die in je is. Juist dan zijn wij immers zoveel rijker dan iedereen die het zonder God doet. Zij kunnen alleen zeggen “dood is dood.” Wij mogen door Christus zeggen: “de dood is het begin van eeuwig leven.”
Ds. G. K. Terreehorst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G.K. Terreehorst
- Geboortedatum:23-05-1986
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
