Oprecht berouw

Wat is oprecht berouw en hoe toon je dat in de praktijk?

Wat is berouw? Wanneer we die vraag stellen bedoelen we uiteraard oprècht berouw, want berouw dat onoprecht is, is helemaal geen berouw!

Welnu, je kunt berouw van verschillende kanten benaderen. Laat ik het eens van een heel praktische kant proberen. Wanneer een mens berouw krijgt, dan gaat hij héél anders aankijken tegen de zonde. Het is dus een fundamentele verandering van je gedachten over de zonde.
 
Hoe denken wij mensen van nature dan over de zonde? Dat die best nog wel wat meevalt. De in Adam gevallen mens is altijd maar bezig om zijn zonden goed te praten. Berouw maakt hem echter eerlijk. Eerlijk tegenover zichzelf en ook eerlijk tegenover God. Als er berouw is, ziet een mens zijn zonde eerlijk onder ogen en hij belijdt zijn zonden eerlijk tegenover God. 

Maar berouw is tegelijk ook een droefheid over de zonde. En die droefheid is meer dan spijt. Spijt over de zonde wil nog wel eens zeggen dat een mens spijt heeft over de gevolgen van de zonde. Welke dief heeft er geen spijt als hij de deur van de gevangenis passeert? Maar berouw zit ermee dat we Gods Naam, Gods heiligheid en ten diepste God Zelf hebben aangetast.

Verder bevat berouw altijd een verlaten van de zonde. Heel praktisch. Niet om door dat verbeterde leven te proberen de persoonlijke schuld bij God af te betalen. Maar omdat onze zonde God zal bedroeven.

Nou, daar heb ik alvast drie kanten van het oprechte berouw genoemd. Toch houdt berouw nog veel meer in dan deze drie kanten. 

Berouw, oprecht berouw, bezit namelijk ook dit dat je je werkelijk bewust wordt van je verlorenheid. Van je ondergang. En dan moet je je-zelf veroordelen. Voor Gods aangezicht. Berouw is dus niet alleen een zaak van het verstand, van beredeneren, maar vooral van het geweten, van het diepe kennen van jezelf. 

Als ik een voorbeeld uit de Bijbel mag noemen: berouw treffen we aan bij die ene moordenaar aan het kruis op Golgotha. Eerst had die man helemaal geen berouw gehad. Hij had vrolijk ingestemd met degenen die de Zaligmaker bespotten. Hij had van harte meegedaan. Maar ineens was dat veranderd! Hoe kwam dat? De Heilige Geest had in zijn hart gewerkt en toen was zijn geweten ontwaakt. En wat zei hij toen? Zei hij toen tegen zijn makker: Vreest gij ook de straf niet? Nee! Hij zei: Vreest gij ook God niet? Hij vreesde God als rechter. En daar voegde hij aan toe: “En wij toch rechtvaardig, want wij ontvangen straf, waardig hetgeen wij gedaan hebben; maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan.” Hij acht zijn eigen veroordeling rechtvaardig. Hij maakt geen verontschuldigingen. Hij begint niets te vergoelijken. Hij erkent dat hij de dood verdiend heeft! Dat was een hele verandering, die veroorzaakt was door de werking van de Heilige Geest. Berouw bestaat dan ook slechts door Gods Geest.

De grote vraag waar het in dit leven voor ons allemaal op aan komt is dan ook: heb ik die berouwvolle plaats al ingenomen voor God? Heb ik mijn zonden aan Hem beleden? Mezelf veroordeeld? Heeft Gods Woord mij -door Gods Geest- al aan de voeten van Christus gebracht?

Waarom is die vraag zo belangrijk? Als ik de zonde goedpraat of er een beetje omheen draai, sluit ik mezelf uit van de Zaligmaker Jezus Christus. Dan heb ik Hem ook helemaal niet nodig. Maar als alles me ontvalt, dàn ontdek ik (uit genade, door Gods vaste Woord!) dat Christus in de wereld is gekomen om zondaren zalig te maken! En als ik door Gods genade dàt zeker mag weten door het geloof, dan ben ik zalig!
 
Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan,
Veenendaal

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven