Christelijke homo’s

Mijn vraag is eigenlijk redelijk complex. Ik hoop één en ander hieronder te kunnen uitleggen en hoop vooral op advies. Allereerst: ik ben homoseksueel. Het is niet iets waar ik trots op ben, maar niettemin deel van wie ik ben. Ik ben daar eigenlijk behoorlijk vrij opgevoed in geweest: mijn ouders houden van mij en ik geloof heilig dat God ook mij voor een reden op deze aarde heeft neergezet en dat Hij hoe dan ook van mij houdt.

Mijn probleem: ik heb mij begeven in de homowereld en ik raakte er ronduit depressief van. Ik heb altijd geleerd dat God een monogame relatie verwacht, maar de gemiddelde homo lijkt zich daar niet aan te willen binden. Ik zocht juist daarom contact met christelijke homo’s, maar die lijken juíst vaak heel anders in het leven te staan dan dat ik erin sta; ik vond dat eigenlijk best wel schokkend. Menig christelijke homoseksueel lijkt zijn lichaam als een pretpark te zien: simpele seksuele contacten, emotie gebaseerd op het moment, niet denkend aan de toekomst - laat staan hoe God hierover denkt. Juist zij zouden anders moeten denken.

Ik vind mijn homoseksualiteit geen probleem en weet dat ik ben zoals ik ben; inclusief alle fouten. Ik geloof ook dat Gods liefde naar mij hier niet minder om is. Ook geloof ik in een monogame relatie: wees trouw aan elkaar. Maar waarom zijn er zoveel christelijke homoseksuelen die daar compleet anders in staan? Door dit soort excessen lijkt mijn geloof en mijn homoseksualiteit hierdoor niet met elkaar te rijmen, terwijl ik voel dat dit samen kan gaan. Ik zoek alleen nog naar het hoe. Dit is voor mij een behoorlijk groot probleem, een probleem waar ik al lange tijd mee worstel. Ik hoop op constructief advies.

Beste vragensteller,

Dank voor je vraag. Eigenlijk zou ik met je van gedachten willen wisselen, want een antwoord op papier roept soms ook weer andere vragen op. Maar hieronder zal ik proberen een antwoord te geven waardoor ik hoop dat jouw zicht op deze zaak helderder wordt. Ik loop de beschrijving van je vraag maar wat door en wil je hier en daar om  helderheid vragen.

Het eerste is dat je jezelf homoseksueel noemt. Er is, in mijn optiek, een verschil tussen homofiel en homoseksueel. Iemand met homofiele gevoelens hoeft deze nog niet in praktijk te brengen. Wie dit wel wil en doet is homoseksueel. Later in je vraagomschrijving zeg je dat je het ziet “als een deel van jezelf” en “ik vind mijn homoseksualiteit geen probleem.” Jouw probleem zit met name in hoe christenjongeren er mee omgaan, omdat je zelf geleerd hebt dat God een monogame relatie van je verwacht.

Maar graag zou ik je wat vragen willen stellen over je eigen veronderstellingen:

1. Hoe zie je je homofiele gerichtheid/geaardheid in het licht van de zondeval? De gebrokenheid op aarde zoals ziekte, leed, verdriet, oorlog en zo ook diverse seksuele voorkeuren, is toch een gevolg van de zondeval? En daarom niet iets wat we moeten willen, maar waar we tegen moeten strijden?

2. Dat brengt me bij het tweede. Hoe zie jij homofilie in het licht van de Bijbel? Je hebt geleerd dat God een monogame relatie verwacht. Inderdaad, zie Genesis 2. Maar wel tussen man en vrouw. God schiep Adam mannelijk en Eva vrouwelijk (naar hun aard). En bracht haar (Eva) tot Adam. Vervolgens lezen we: “Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zal zijn vrouw aankleven en zij zullen tot één vlees zijn.” Dat zien onder andere (niet alleen) op de seksualiteit tussen man en vrouw in het huwelijk. Hiermee wordt de enige samenlevingsvorm (dus tussen man en vrouw) aangewezen. Zou God dan ook andere monogame relaties bedoelen?

Jij spreekt je zorgen uit over de “christelijke homoseksualiteit.” Maar als je goed kijkt naar deze combinatie, dan kan dit absoluut niet, Bijbels gezien! Een christen is iemand die met Christus verbonden is door het geloof. Hoe kan deze homoseksueel zijn? Die wordt opgeroepen tot de strijd tegen zichzelf. De Bijbel geeft ons nergens ruimte voor  een monogame relatie, ook niet in liefde en trouw, met iemand van hetzelfde geslacht. Laat staan een homoseksuele relatie. Op verschillende plaatsen veroordeelt de Bijbel dit als zonde!

Veroordeelt God dan ook de persoon? Zeker niet. Zijn goedheid is over alle mensen. En Hij ziet het als er een jongere is die worstelt met zijn geaardheid. En wil zo graag dat zo’n jongere aan Zijn voeten komt. De Heere geeft kracht en sterkte om dit kruis te dragen, achter de grote Kruisdrager aan, Jezus Christus. In Zijn wijsheid acht Hij het soms goed/beter om iemand een doorn/een kruis op te leggen, zodat hij/zij de Heere nodig heeft. Dat het tot zegen mag zijn.

Mijn advies aan je is: onderzoek het Woord van God hoe de Heere wil dat je leeft. Dat geldt voor ons allemaal. De Bijbel zegt: Wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen, maar wie op Hem vertrouwt, op Hem alleen, ziet zich omringt met Zijn weldadigheden (Psalm 32).

Veel wijsheid toegewenst!

Een hartelijke groet,
D. Rosbergen

Dit artikel is beantwoord door

(MA) D. Rosbergen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven