(Niet) uitverkoren

Ik heb gehoord dat er mensen uitverkoren zijn, die dus in de hemel komen. Betekent het dus dat er ook veel mensen sowieso niet uitverkoren zijn? Dat betekent dus dat ik bijvoorbeeld ook niet uitverkoren ben? Ik ben bang dat ik niet uitverkoren ben. Dat ik dan in de hel kom. Eigenlijk hoor ik daar ook, iedereen eigenlijk denk ik. Als je nagaat hoeveel zonde je doet. Ik zit daar echt mee, wil goed leven maar weet vaak niet hoe. Mijn avondgebed en bij het eten is vaak een sleur, het is steeds hetzelfde. En uit de bijbel lezen doe ik ook steeds minder omdat ik er niet veel van begrijp. Kunt u mij helpen wat antwoorden op mijn vragen te geven?

De Bijbel, Gods openbaring, spreekt heel duidelijk over uitverkiezing. Ik vertrouw dat jij de volgende teksten even opzoekt:  Rom. 8:29-30; Rom. 9:11-23;  Efez. 1:4;  1 Petrus 1:1-2  Al deze teksten spreken duidelijk uit dat de Heere inderdaad mensen heeft uitverkoren tot het eeuwige leven maar ook mensen niet heeft uitverkoren tot het eeuwige leven.  Gods Woord spreekt naast de verkiezing tot het leven ook over de verharding tot in de dood: 1 Petrus 2:8; Judas 4.

Maar dat betekent niet dat jij de conclusie trekken moet die je trekt.  Jij zegt: “Ik ben bang dat ik niet uitverkoren ben.”  Mijn beste vriend, de reden dat jij bang bent dat je niet uitverkoren bent is dat je jezelf eigenlijk maar niks vindt. Je ziet veel zonden in je hart; je gebedsleven is een sleur; je Bijbel lezen doe je zelfs niet veel meer omdat je het te moeilijk vindt.  En daarom denk jij: “Kijk, zo’n jongen/meisje als ik ben, dan is er geen hoop dat ik ooit tot die uitverkoren mag behoren want ik ben zo slecht.”  

Inderdaad; je hebt gelijk en toch ook weer niet. Als de Heere onze waardigheid in aanmerking zou nemen in Zijn eeuwig besluit van de uitverkiezing, dan is er inderdaad geen hoop voor een van ons.  We zijn allemaal door en door slecht.  Maar het bevrijdende van de uitverkiezing is dat de Heere helemaal niets van ons in aanmerking neemt.  De Heere keek niet naar Abraham en zag van te voren dat hij een goeie man was!  Nee, want dat was hij ook niet.  Gods verkiezing is helemaal vrij. Soeverein noemen we dat.  En daarom is er hoop.  De uitverkiezing is voor mij het meest bevrijdende aspect van het Evangelie. Het is geen muur van onmogelijkheid maar de poort van mogelijkheid. Jij ook kan zalig worden omdat Gods genade vrij is, soeverein. Jij mag ook de Heere aanroepen met het gebed: “Heere, wees mij toch genadig.  U bent vrij in Uw geven en als U geeft, dan geeft U zonder enige verdienste aan onze kant.  Daarom, Heere, zoek ik u vrijmoedig hoewel mijn hele hart en leven tegen mij getuigt. Alles is zonde in mij maar U heeft geopenbaard dat zalig worden is niet: desgenen die wil, noch desgenen die loopt, noch desgenen die goed zijn en netjes leven (Lukas 5:31-32), noch hen die het verdienen (Ezek. 16:1-3;  Lukas 15:11-24) maar het is des ontfermende Gods. (Rom. 9:15-16)  Heere, ontfermt U Zich over mij; werpt U die duivelse macht uit mijn hart; werkt U alles wat goed is in mijn hart.  U weet dat er niets van mij te verwachten is en daarom heb ik Zelfs U nodig om op U te wachten en U echt te zoeken.“

Er is een hoofdstuk in de Bijbel dat mij altijd heel erg aanspreekt. Neem even Matt. 15:21-28 voor je en lees het eerst eens even door. Die vrouw moet wel zo ontmoedigd zijn. Eerst krijgt ze geen antwoord op al haar geroep. Misschien fluisterde de duivel in haar hart: “Er is geen hoop voor jou; zie, de Heere antwoord je niet eens; je behoort niet tot de uitverkoren.” Toen gingen de discipelen pleiten voor haar of dat de Heere haar a.u.b. wilde helpen en wegsturen. De Heere Jezus gaf de discipelen een antwoord dat wel een hammerslag op het hart van die vrouw moet zijn geweest: “Ik ben niet gezonden dan tot de verloren schapen van het huis Israël.” Zij behoorde niet tot de verkoren Israëlieten, maar was een Kananese vrouw vanuit het heidendom. Wat zal ze ontmoedigd geweest zijn, maar toch... ze blijft roepen want ze heeft gehoord dat Hij verloren mensen helpt. Hoewel ze niet tot dat volk behoorde, toch kan ze niet van Hem wegblijven en ze volgt Hem in het huis, valt aan Zijn voeten en bedelt van het diepste van haar hart: “Heere, help mij!” Het antwoord dat de Heere toen gaf was toch wel het meest moeilijke. Nu zegt de Heere, niet de duivel of haar ongeloof, dat het niet betamelijk is om het brood der kinderen te nemen en den hondekens voor te werpen. Honden... dat waren geen huisdieren maar zwervend ongedierte in die tijd. Ze wordt er helemaal buiten gezet. Je zou zeggen: “Vrouw, houdt er toch mee op; er is geen hoop voor je. De Heere Jezus Zelf heeft je er buiten gezet.” Toch mag ze buigend voor de Heere, smeken om een onverdiende kruimel. Wat is dat een ontroerend moment als dan de Heere de test tot het einde brengt met Zijn antwoord in vs. 28. 

Nu, wat zegt de Heere nu in deze geschiedenis tot ons? Dat zelfs als alles tegen ons getuigt, we toch Hem mogen blijven zoeken op Zijn Woord. Die vrouw klampte Zich vast in het geloof aan Zijn Woord en bracht het voor Hem. En wat zegt nu Gods Woord? Zoekt Mij en gij zult Mij vinden. En natuurlijk velen andere woorden. Wees met die woorden bezig in het gebed.  Worstel dan met een open Bijbel voor je aan Zijn voeten want Hij is nog steeds  Dezelfde. Hij is gekomen om zondaren zalig te maken. En weet je wat nou de meest bemoedigende waarheid is voor hopeloze nietsnutten: dat de Heere in Zijn soeverein doen Zich ontfermt over zondaren zonder iets van hen in aanmerking te nemen.

Met een warm hart, ds. A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

164 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven