Vraag
Mijn vraag is in hoeverre moet of mag je als gezin in rijkdom leven. Mijn man en ik zijn sober en eenvoudig opgevoed. En deze levensstijl hebben wij altijd doorgevoerd in alles, met veel weggeven en bij alles de gedachte dat het niet te rijmen valt met dat wij een nieuw bankstel kopen terwijl er zoveel mensen zijn die wij kunnen voeden van dat geld. Dus na vijftien jaar zitten wij op een doorgezakte bank die we in de kringloopwinkel hebben gekocht. Wij rijden in een oude auto omdat het niet om zoiets aards als een auto mag gaan. Maar ik verlang wel naar die luxe en stiekem ben ik jaloers op de rijke refo’s met mooie gestylde huizen en dure degelijke auto’s. Mag je wel rijkdom hebben terwijl je ook een ander hiermee had kunnen voeden? Hoe ziet God dit?
Antwoord
Jullie levensstijl is in zekere mate te prijzen als het gaat om soberheid. Maar laten we één ding voorop stellen: of je nu rijk bent of arm, het gaat erom of je er vrede mee hebt! Of er vrede is over de keuzes die je maakt, zelfs als een andere levensstijl mogelijk is. Heb je reden om God overtuigd dankbaar te zijn? Want voor degene die wel vlees eet en geen vlees eet, geldt: beiden danken God!
(Over de “rijke refo’s” die je noemt laat ik me maar niet uit. Wie veel heeft zal ook veel hebben te verantwoorden. Terecht dat de Heiland opmerkt dat rijken hun loon reeds weghebben; en voor hen is het veel moeilijker (“bezwaarlijk”) om het Koninkrijk Gods te beërven (zó Lukas). Niet om wat zij hebben, maar om hoe zij ermee omgaan!)
De angel zit ergens wel in het staartje van je eigen vraag: de begeerte in je eigen hart om tóch als de rijken te willen zijn. Hier bespeur ik enige onvrede over je huidige levensstijl. Als je met tegenzin op een oude bank zit en in een oude auto rijdt, zou ik haast zeggen: koop een nieuwe (of een goede tweedehands) en dank God ervoor dat die je blij maakt. Het zit hem niet in onze goede werken, maar in een veranderd en vernieuwd hart!
Laat het Gebed van Agur jullie leidraad zijn: “Armoe of rijkdom geef mij NIET! Maar het mijn bescheiden (toegemeten) deel.” Zodat je God in je rijkdom niet vergeet, of in je armoede uit onvrede vervloekt. Onvrede zet voor alles het woordje “te”: te veel, te weinig, te groot, te klein, te duur, te arm, te rijk, enzovoort. Er is slechts één woord waar “te” voor staat, zónder dat het ook maar enig gevoel oproept van te veel of te weinig. Dat is het woord: TEvreden! Tevreden is de essentie van de bezittende als de niet-bezittende. Dat raakt aan de Bijbelse vrede, die alle verstand te boven gaat.
Trouwens, je noemt alléén maar jullie “bank” en auto “zoiets aards”. Hoe zit het met de rest van jullie huis(houden)? Je tuin? Je klerenkast? De binnenkant van je koelkast? Je... hart? Is dat laatste niet hét offer waar de Heere om vraagt? Niet je bankstel, maar je hart?!
Neem het eens in overweging. De rest komt dan vanzelf.
Ds. M. F. van Binnendijk, Rotterdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.F. van Binnendijk
- Geboortedatum:30-11-1963
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Stadskanaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Lees ook: het weblog 'Dominee in de bajes'
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vraag jezelf af of je wil dat jouw gasten van ellende niet weten waar ze moeten kijken als ze, vervuld van plaatsvervangende schaamte, hun achterwerk op jou afgetrapte, ouwe bank moeten nestelen.
Zich bezwaard voelen meer dan een glas water te vragen en zich hoogstwaarschijnlijk afvragen hoe het kan zijn dat de diaconie nog geen actie heeft ondernomen.
Doe je medemens een lol en koop een bank :)
Wat ik begrijp, is dat jij graag sober wilt leven om zo weinig te verspillen aan luxe, terwijl anderen verkommeren. Alleen zie je om je heen veel christenen die daar schijnbaar anders over denken en er een erg luxe leven op na houden.
Ik kan begrijpen dat dat je af en toe jaloers kan maken. Wat jou misschien zou kunnen helpen om volgens je eigen overtuigingen te leven en toch vrede in je hart te hebben, is een (kort) verblijf in het buitenland in een arme omgeving. Wij wonen inmiddels in Zuid-Amerika en als ik terugdenk aan ons (zeer sobere!) leven in Nederland, voelt dat als enorme luxe. Door met eigen ogen te zien en deelgenoot te zijn van het leven van mensen voor wie jij sober leeft, zul je opnieuw enorm gemotiveerd zijn om sober te leven. En als iets echt aan vervanging toe is, kun vernieuwen en God daarbij danken dat Hij jou de middelen daarvoor wél geeft.
D.w.z. dat we God niet blij kunnen maken met materie of geld, wel als we het aanwenden om (uit liefde en compassie) onze medemens te helpen.
Als christenen willen we ons wijden aan de aanbidding jegens onze Schepper door geestelijke dingen na te streven en de prediking van het goede nieuws van Gods Koninkrijk (vroegen wij niet "Uw Koninkrijk kome").
Wij moeten zo onze 'schatten' vergaren in de Hemel!
succes.
