Amateuristisch-theologisch misbaksel vanaf de kansel
J.W.N. van Dooijeweert / 48 reacties
Vraag
Afgelopen zondag werd bij ons in de kerk een preek gelezen over 1 Koningen 3:16-28, de geschiedenis van de eerste rechtspraak van Salomo, met als tekst vers 27a: “Toen antwoordde de koning, en zeide: Geeft aan die het levende kind, en doodt het geenszins;...”
Eerst werd de lijn van de preek uiteengezet: de tekst volgen en daarna geestelijk overbrengen. En een verklaring van de weg die God houdt met Zijn uitverkoren kerk. Er werd een lijn getrokken naar het levende Kind Christus, die men gestolen kan hebben (misschien zijn er hier ook wel zulke mensen). Zij bezitten Hem, maar niet in de weg van het wonder, van schuld en van het recht, waarmee al Gods kinderen te maken krijgen. Het zwaard werd vergeleken met Gods Woord en het recht. En de vrouw krijgt in de weg van verlies haar kind, wat weer geestelijk overgezet wordt. In de toepassing werd vermeld dat deze vrouwen tenminste nog bezig waren met het kind dat leefde. En de preek eindigde met: “Zo komt God aan Zijn eer en de zondaar aan de zaligheid. Zo doe Hij ook aan mij. Amen.”
Ik voelde me ongelukkig onder de preek en het lukte me niet meer om te luisteren of er ook Evangelie werd verkondigd. Ik dacht: ik zou wel eens willen weten of ik me in een ander kerkverband beter thuis zou voelen. Vraag: wat vind u van deze reactie van mij? Klopt mijn gedachte dat deze preek vergeestelijkt is waar dat niet nodig was? Is dit Evangelieverkondiging? Is dit bijbels? Waarom doet men dit zo? Wat win je hier mee? Wat is het gevolg voor het luisteren? Waarom kiest mijn kerkenraad regelmatig leespreken van deze predikant of nodigt hem uit? Wat moet ik doen, want dit komt niet goed met mij? Of ben ik geestelijk zo dood, dat het woord geen nut doet? Wilt u hier iets over zeggen a.u.b.?
Antwoord
Lieve beste vraagsteller,
Dit is een moeilijke vraag!! Hier kom je op het terrein van de waarheid preken. Hier kom je in de buurt van mijn volgende ervaring. Op een cursus zei de predikant die les gaf: “Bevinding is alleen bevinding als het Bijbelse bevinding is.” Geweldig! Mijn buurman, een ouderling fluisterde me toe: “Ik houd het maar liever bij de Catechismus.” Ik kan deze uitspraak nooit kwijtraken. Hier heb je een voorbeeld van onze starheid in de leer. Dat is ook zo met een preek op deze manier. Ik heb die preek natuurlijk niet gehoord, maar ik kan me wel voorstellen hoe mensen met deze tekst staan te goochelen. Sorry, maar meer is het niet.
Maar weet u; de mensen smullen (tenminste een groot deel van de gemeente) en aan het eind van de dienst zeggen mensen het tegen elkaar: “Hij heeft het weer goed gezegd.” En dat is ook wat veel predikers willen bereiken. De mensen moeten heel tevreden zijn met wat hij hen meegeeft. Helaas wordt er wel vaak vergeten om te vragen wat God wil dat er gezegd wordt.
Het bedoelde Bijbelgedeelte is bijzonder mooi om over te preken. Ik heb het wel eens gebruikt om aan te tonen hoe God wijsheid en inzicht kan geven. Maar ook een keer om te wijzen op de waarde van het ‘echt moeder zijn’.
Dit alles geestelijk omzetten, zoals jij het beschrijft in je vraag, is zondig. Kan zelfs zondige hoogmoed zijn. Ik zal het nog eens goed duidelijk maken. Waarom is dit zondig? In de eerste plaats gaat het daar helemaal niet om Jezus, om bezig-zijn met Jezus. Dan mag je ook niet dat levende kind overzetten, vergeestelijken, alsof dat een voorbeeld is van Jezus en het verkrijgen van Hem als Zaligmaker.
In de tweede plaats is het zondig om de mensen met zo’n amateuristisch-theologisch misbaksel naar huis te sturen. De Heere God wil een andere boodschap op de kansel. Hij wil Zijn gemeente voeden en opvoeden opdat ze groeien kan in geloof. Opdat ze groeien kan in de kennis van Jezus. Lees maar eens na wat Gods Woord hierover zegt, bijvoorbeeld:
1 Timotheüs 4:7: “Maar verwerp de ongoddelijke en oudwijfse fabelen; en oefen uzelf tot godzaligheid”. Of Efeze 4:11-15: “En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leraars; Tot de volmaking der heiligen, tot het werk van de bediening, tot opbouwing van het lichaam van Christus; Totdat wij allen zullen komen tot de enigheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volkomen man, tot de mate van de grootte der volheid van Christus; Opdat wij niet meer kinderen zouden zijn, die als de vloed bewogen en omgevoerd worden met allerlei wind van leer, door de bedriegerij der mensen, door arglistigheid, om listiglijk tot dwaling te brengen; Maar de waarheid betrachtende in liefde, alleszins zouden opwassen in Hem, Die het Hoofd is, namelijk Christus.”
Wil je een voorbeeld geven van de weg die God gaat met Zijn kinderen, dan staan er heel veel gedeelten in de Bijbel waar dit heel helder en duidelijk in beschreven wordt. Dan hoef je niet met allerlei kunstgrepen een eigen bedacht verhaal aan de mensen mee te geven. Vroeger hebben mensen hier allemaal wel van gesmuld, maar gelukkig gaan vandaag veel ogen open voor deze werkelijkheid. Het probleem is vaak dat predikers zoveel omhanden hebben dat ze geen tijd hebben voor ziekenbezoek, huisbezoek en ander pastoraal werk, maar ook helemaal niet om rustig de tekst te bestuderen en een preek (biddend en studerend) voor te bereiden.
In deze preek de lijn doortrekken naar het “levende kind Christus” slaat helemaal nergens op! Het einde van het geheel heeft ook niet meer te maken met ‘exegetiseren’ van de tekst: “Het zwaard werd vergeleken met Gods Woord en het recht. En de vrouw krijgt in de weg van verlies haar kind, wat weer geestelijk overgezet wordt. In de toepassing werd vermeld dat deze vrouwen tenminste nog bezig waren met het kind dat leefde. En de preek eindigde met: Zo komt God aan Zijn eer en de zondaar aan de zaligheid. Zo doe Hij ook aan mij. Amen.”
Dit is een gevoelsmatig omzetten van een Bijbeltekst naar eigen opvatting over de bekering en de leiding van de Heere met een mensenkind. De spreker probeert hiermee ook de mensen te behagen.
Evangelieverkondiging is het uitstallen van Jezus Christus en het aanbieden van de zaligheid in Hem alleen. Die prediking verandert harten van mensen. Deze andere prediking laat mensen staan en liggen waar ze zijn. In onze wereld van vandaag, met zijn oorlogen, terrorisme, honger, pornoverslaving en vreselijke ziekten en plagen, is geen plaats meer voor deze dingen. Het heldere Evangelie van Gods genade voor een totaal verloren zondaar moet gebracht worden. De weg naar die zaligheid mag (en moet) geschilderd worden, maar niet in allerlei vormen van geheimtaal.
Dan nog even concreet je vragen. Vraag: wat vind u van deze reactie van mij? Antwoord: Die kan ik goed begrijpen.
Vraag: Klopt mijn gedachte dat deze preek vergeestelijkt is waar dat niet nodig was? Antwoord: Ik ga een stapje verder: Er is vergeestelijkt waar het niet mag. En trouwens; de Bijbel hoeft en mag niet vergeestelijkt worden. Zij is geestelijk. Zij is het product van God de Heilige Geest. Zouden wij als mensen dat dan moeten vergeestelijken? Vraag: Is dit Evangelieverkondiging? Antwoord: Dit is geen Evangelieverkondiging maar de Bijbel laten buikspreken. Vraag: Is dit bijbels? Antwoord: Nee, het is de Bijbelse boodschap inbedden in een klankwereld, een vertrouwd klinkende boodschap die de Heere niet bedoeld. Vraag: Waarom doet men dit zo? Antwoord: Omdat men er bepaalde mensen mee kan behagen.Vraag: Wat win je hier mee? Antwoord: Niets, maar je verliest de waarde van Jezus offer er door uit het oog. En Wat betreft het “stelen van Jezus”. Hoe kun je in vredesnaam iets stelen dat je aangeboden wordt? Help me even uit de droom? DE weg des levens, de weg naar de eeuwige zaligheid wordt je gewezen, aangeraden in Jezus Christus.Vraag: Wat is het gevolg voor het luisteren? Antwoord: Dat een bepaald deel van de gemeente kritisch wordt (zoals u) en een bepaald gedeelte van de gemeente smult van deze manier van preken. Maar ze groeien niet in het geloof. Ze blijven waar en wie ze zijn. De grootste groep van de gemeente vindt alles goed als de kerk maar gauw uitgaat. Niemand wordt geprikkeld om persoonlijk na te denken. Vraag: Waarom kiest mijn kerkenraad regelmatig leespreken van deze predikant of nodigt hem uit? Antwoord: Dat moet je zelf aan de kerkenraad persoonlijk vragen. Maar denk er wel aan dat je geen positieve reactie van hen zult krijgen.
Vraag: Wat moet ik doen, want dit komt niet goed met mij? Ik dacht: ik zou wel eens willen weten of ik me in een ander kerkverband beter thuis zou voelen? Antwoord: Hier kan ik heel moeilijk een antwoord op geven. In principe zeg ik altijd: Blijf waar je bent en probeer mee te denken in je gemeente. Probeer de dingen op hun plaats te krijgen. Soms valt dat helemaal verkeerd uit en dan is het tijd om te gaan overwegen om naar een ander kerkverband over te gaan. Maar daar vindt je weer andere problemen. Het is voor mij ook heel moeilijk om hier antwoord op te geven omdat ik niet weet tot welk kerkverband je behoort. Daar is namelijk een heel verschil tussen. Wil je daar meer over weten dan kun je persoonlijk contact zoeken via onze website. Handel vooral niet overhaast. Verwisselen van kerk is een heel ingrijpende stap.
Vraag: Of ben ik geestelijk zo dood, dat het woord geen nut doet? Wilt u hier iets over zeggen a.u.b.? Antwoord: Pas er voor op dat je hier niet achter weg gaat kruipen!! Elk mens is van nature geestelijk dood. Zo dood als een pier! Maar dan kun je toch kennis hebben van de Bijbel. En als je vindt dat je geestelijk dood bent, dan moet je naar Jezus toe! Nu vandaag nog! Hij schenkt leven aan allen die tot Hem vluchten.
Hartelijke groeten en wijsheid toegewenst,
Evangelist J. W. N van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat hr. Dooijeweert al zei, is dat als je dit bespreekbaar maakt je tegen een muur van onbegrip aanloopt. De ds. is in hun ogen immers de door 'God geroepene'. Daar is niet doorheen te komen.
@Marijke Zo maar weglopen is niet de oplossing. Voor jou niet en ook niet voor degenen die achterblijven. Misschien is het een idee om je bezwaren tegen deze preek (en ongetwijfeld zijn er meer voorbeelden) gemotiveerd vanuit het Woord op schrift te stellen en naar de kerkenraad te sturen. Als de toonzetting liefdevol is en vanuit een oprecht en bewogen hart geschreven, bereik je wellicht meer dan door weg te lopen. Dat is m.i. ook de bijbelse weg.
Hoewel mijn reactie inderdaad vooral voortkwam uit een van de andere reacties, kun je er denk ik wel e.e.a. in lezen met betrekking tot jouw vraag. Een paar aanvullende, meer specifieke punten:
- Als de dominee spreekt over DE weg die God houdt met Zijn uitverkoren kinderen, dan zeg ik: Fout! God gaat heel verschillende wegen met Zijn kinderen en we zien dat ook in de Bijbel terug (als je daar tenminste zelf geen dingen bij verzint).
- M.i. heeft de rechtvaardiging van de zondaar een veel te grote plaats in onze gezindte. Gods grootheid, heiligheid, majesteit en grote daden (etc.) zouden de centrale plaats moeten hebben. Dáár moet een mens vol van zijn; niet in de eerste plaats van zijn eigen staat (hoewel we daar wel óók mee bezig mogen / moeten zijn). Andere zaken zoals Gods Koninkrijk, profetie, eschatologie, heiliging, werkzaam zijn met de gaven komen maar mondjesmaat aan de orde; zeker niet in de verhouding waarin de Bijbel daarover spreekt. Juist die enorme vernauwing van de Bijbel en het Evangelie (Ryle noemt zo'n vernauwing terecht een schraal Evangelie) tot persoonlijk, individueel heil, leidt mede tot dergelijke vergeestelijking.
- "...dat deze vrouwen tenminste nog bezig waren met het kind dat leefde." lijkt te suggereren dat de dominee er van overtuigd is dat dat niet geldt voor de gemeente waar hij deze preek hield. En dat zou op zijn beurt weer suggereren dat de Heilige Geest daar niet werkt. Godslasterlijk is dat. Laten we toch hoge verwachtingen hebben van onze God! Zijn Woord geeft daar alle aanleiding toe.
Ik (her)ken je worsteling. Dit is niet de doorsnee prediking in onze gemeente (gelukkig), maar iedere keer dat zoiets klinkt is te vaak. Het is simpelweg onbijbels en het doet me pijn om te horen hoe dat heerlijke Evangelie geweld aan wordt gedaan.
Het is goed als je over je worstelingen het gesprek aangaat met je kerkenraad en mogelijk ook met de betreffende dominee. Dat is spannend, maar denk ik wel je verantwoordelijkheid in het ambt van alle gelovigen. Handelingen 17:11 spreekt zeer lovend over de gemeente van Berea, omdat zij, nadat zij het Evangelie van Paulus gehoord hadden, de Schrift onderzochten of het klopte wat hij zei. Dat moeten wij in onze tijd ook doen. Ook dominees dragen hun zondige natuur bij zich en hebben een bevlekt verstand. Daar moet dan ook in openheid, met geopende Bijbel over gepraat kunnen worden. Misschien verwacht je dat er weinig verandert naar aanleiding van zo'n gesprek. En menselijkerwijs is zo'n verwachting niet eens gek. Maar als je gelovig bidt of de Heilige Geest jullie (jij en degenen met wie je spreekt) verstand wil leiden en de woorden wil geven, dan mag er verwachting zijn.
Mijns inziens moet je eerst hebben geprobeerd om misstanden aan de kaak te stellen en ze veranderd te krijgen, voordat je eventueel naar een andere kerk gaat. Maar als de gemeente desondanks blijft volharden in een onbijbelse leer, dan komt er ergens ook een moment dat je het stof van je voeten mag schudden en mag vertrekken. Laten we hopen en bidden dat het zover niet hoeft te komen!
En bedenk dat iedere kerk bestaat uit mensen met een zondige natuur en dat iedere kerk dus per definitie onvolmaakt is. Maar berust daar niet in. We zijn juist met elkaar gemeente om elkaar op te scherpen, te vermanen, te bemoedigen, te toosten, te helpen; met als doel dat - kon het zijn - ieder van ons eeuwig de Heere zal loven en prijzen.
Heel veel sterkte en wijsheid, maar vooral Gods zegen en nabijheid toegewenst en toegebeden.
Ik sta versteld van je inhoudelijke reactie. Ik denk dat je beter niets kunt zeggen dan inhoudsloos gebrabbel
Ik weet niet bij welk kerkverband je behoort, maar ook Ds Tuinier is van mening dat een dergelijke uitleg niet de juiste is. Misschien heb je er wat aan als je reageert richting kerkenraad.
Ik las je reactie op (onder meer) de mijne. Dank daarvoor.
Zoals ik al eerder schreef: mijn reactie was niet op de inhoud van de vraag zelf gericht, maar veel meer op de hoge toon van de titel en het antwoord. De genoemde titel zet de lezer van Refoweb in een bepaalde stand: voor dat je de vraag gaat lezen, is er eigenlijk al een oordeel gevormd. En dat beeld zet zich in het antwoord door.
Ik heb even geteld, maar de heer Van Dooijeweert heeft 816 woorden nodig voor zijn inleiding, en slechts 512 voor de daadwerkelijke beantwoording van jou vraag. Dat is uit verhouding! En woorden als 'er van smullen' en 'amateuristisch misbaksel' voegen niets toe. Ik vind het zelf een beetje onwaardig. Zonder die poespas blijft er genoeg over om je vraag evenwichtig te beantwoorden.
Het is niet de eerste keer dat ik daar wat tegen ageer, want ik ben bang dat daar een patroon in is te ontdekken. Ik heb het wel eens een beetje Gergem bassen genoemd...
Ik ben overigens ook van mening dat de door jou gehoorde uitleg niet klopt. In deze geschiedenis wordt de wijsheid van Salomo illustreert. Dus als er al een lijn zou moeten worden doorgetrokken, dan het die van: 'meer dan Salomo is hier..'
(Het is me nu trouwens duidelijk dat jijzelf niet voor deze titel gekozen hebt)
In mijn beleving is het beredeneren, teveel willen vergeestelijken en teveel van God in onze kleine hersen begrijpen puur afdoen aan wie God is, wie Hij wil zijn voor ons en een belemmering om tot Christus te komen.
Kijk naar de eerste christenen, die waren totaal niet bezig met vergeestelijken, dogmatiseren en uitdenken... zij geloofden in Christus als Zoon van God, als Messias. Dat was in die tijd genoeg om de doodstraf te krijgen. Daarom beleed je Hem ook pas wanneer je ook liefde voelde voor Hem. Nu niet meer, het is zo makkelijk te zeggen christen te zijn. Niet iedereen die zegt dat Jezus de Zoon van God is, is ook een ware christen. Daarom heeft men er nu van gemaakt dat er meer bij moet. Er moet een weg van bekering zijn, er moet een lijst afgevinkt worden met kenmerken.
Maar is het niet zo wie van harte belijd dat er liefde is in zijn hart voor Jezus de Zoon van God, dat die dan zalig is? Dat is toch puur Bijbels? En hoe die liefde er is gekomen, moeten we dat dan allemaal gaan beredeneren? Of het wel voldoet aan de standaard?
Als het doordenken brengt ons niet dichter bij God. Al is een goede exegese erg belangrijk voor een goed begrip. Maar laten we eens kijken wat er in ons hart leeft. Waar is de liefde? Hebben we die of niet? Want als er liefde is voor de Heere, zal er ook een afkeer zijn van de zonde en een terugkeer naar de Vader en een lofprijzing voor Zijn grootheid. Dan komt het in evenwicht, want de nadruk moet liggen op beide rechtvaardigmaking en heiliging. Zonder liefde zal alles waardeloos zijn. En ik mis tegenwoordig de liefde vaak. Onderlinge liefde, maar ook van de kansel. God wordt neergezet als een God vol toorn waar je bang voor moet zijn. 'Mocht het nog eens zo zijn dat Zijn toorn voor jou wordt afgekeerd!' Ach.... dat is geen evangelie maar pure godslastering. Bangmakerij. Alsof God meer toorn heeft dan liefde. Dat de angst voor Zijn toorn ons tot Hem zou brengen. Als je als kind kattekwaad uithaalde en je wist dat je vader woest zou worden en je zou slaan als je thuis kwam, liet je het wel thuis te komen, zwierf je over straat, bleef je t liefst weg. Maar als je weet dat je vader eerlijk maar ook liefdevol met je om zou gaan, dan schaam je je wel maar durf je wel te gaan.
Verkeerde godsbeelden hebben van onze rechtse leer een karikatuur gemaakt. Gelukkig zijn er ook predikanten (zoals Dooijeweert) die het nog wel goed brengen, maar worden deze niet vaak weggezet als ds die een te gemakkelijke weg preken. 'Neem maar aan' enzo...
Nou.... omdat het zo gemakkelijk is, willen er velen niet van weten... te gemakkelijk... ze hebben liever hun eeuwige dood er voorover dan dat ze te gemakkelijk tot Jezus zouden gaan. Is het niet zo dat je Jezus mag aannemen als je daar ook het verlangen naar hebt? Dan is het toch voor jou? God houdt je niet elke zondag een heerlijk leven voor als je er niet in zou mogen delen. Wie er de waarde van is gaan inzien, is zalig.
Ook wordt het gezien als ongewoon als we als gemeenteleden een gebedsuur willen doen voor allehande zaken in de gemeente. Dat zijn we niet gewend. Dat kunnen we thuis wel doen. En het voorbeeld wat de apostelen ons gaven, wordt zo aan de kant geschoven. Het zou maar eens te evangelisch worden. We zijn het helemaal kwijt geraakt. Onze kerken lijken totaal niet meer op de eerste christengemeentes, en dan bedoel ik vooral in vurigheid en liefde. Een enkele predikant weet de goede snaar te pakken. Maar doorslaan in vergeestelijken en hypercalvinisme heeft het werk van onze reformatoren tot een karikatuur gemaakt. Wordt wakker!!!
Ik vind het persoonlijk best heel kinderachtig om woorden te gaan tellen. Hij is dieper ingegaan op het onderwerp, waardoor er voor de directe vraag minder woorden zijn gebruikt dan voor het stuk daarboven. Maar als je dat stuk goed leest, weet je dat deze direct op de vraag slaan.
Ik ben blij met het antwoord en het er hartelijke mee eens!
Helaas mogen woorden als amateuristisch-theologisch misbaksel niet gebruikt worden om de ernst ervan in te laten zien in onze refokringen. Aan de andere kant mogen wel onze evangelische broeder wegzetten als handjeklapper en halleluja-zinger. Daar liggen we niet wakker van, maar dat we zelf niet meer in evenwicht zijn zien we niet of afwijken naar rechts vinden altijd nog beter dan het afwijken naar links. Beter naar rechts dan naar links, hoe belachelijk, want beide afwijkingen dwalen.
Ik vind dat je een discussie inhoudelijk en feitelijk moet voeren. Dan wordt het vanzelf kort en bondig!
Dus persoonlijk hou ik dan ook net zo goed niet van kwalificaties als handjeklapper en halleluja-zinger. Dat is allemaal een teken van gebrek aan echte argumenten.
Als je mijn reactie goed leest, dan zie je dat mijn opmerkingen daarom veel meer over de vorm en toon, dan over de inhoud van het antwoord gaan.
En ook wat Tejoloog zegt het lijkt wel Arminiaans. Een dominee uit de evangelist zijn verband zei laatst nog: 1000en kiezen voor Jezus en nemen Hem aan, maar het is slechts een Jezus van vijf letters. Een behoorlijk verschil met dit antwoord.
En de preek eindigde met: “Zo komt God aan Zijn eer en de zondaar aan de zaligheid. Zo doe Hij ook aan mij. Amen.”
Ik heb het stukje uit de preek vijf keer doorgelezen, maar ik kan er echt niet uit opmaken waar God de eer krijgt, en hoe/waar/bij Wie de zondaar de zaligheid kan verkrijgen.
En daarmee zit je gelijk aan de kern: het gebrek aan beide!
Bovendien komt God aan Zijn eer doordát Hij de zondaar de zaligheid wil schenken. De eer van God, en de zaligheid van de zondaar, zijn geen twee verschillende zaken, maar het is één. Juist dóór het zaligen van zondaars komt God aan Zijn eer: Door de wedergeboorte en daarna door de levensheiliging.
Moet ik nu concluderen dat je mijn lange verhaal niet inhoudelijk en feitelijk vindt? Zou nog een keer goed lezen. En met de inhoud wat doen. We zijn niet allemaal kort en bondig zoals jij en als jij dat de voorkeur geeft, prima.. maar laat mij ook gewoon mezelf zijn.
Ik bedoelde vooral dat ik het antwoord van de heer Van Dooijeweert lang en niet to the point vond. Vandaar mijn flauwe grapje over aantallen woorden. (gelukkig kan woorden tellen snel in Word...)
Maar dat is natuurlijk inmiddels helemaal off-topic, maar ik zou ik in jou was altijd streven naar kortere reacties. Durf te strepen in je concept, en gebruik eens een nieuwe alinea, dat maakt je bijdrage leesbaarder. Beperk je tot de essentie.
Nog los van de inhoud, het kost mensen met een vorm van dyslectie (zoals ikzelf) veel moeite zulke aaneengesloten teksten te lezen. Dus zullen deze mensen er wellicht niet eens aan beginnen. En dat is ook weer jammer, toch!?
Het kan dus wel degelijk een gestolen Jezus. ..
Ik heb pas de Christenreis van Bunyan weer eens gelezen, ik zou zeggen neem en lees!
Verder @@RSTHG21, mijn Jezus is ook een Jezus van vijf letters. Iedere letter daarvan koester ik. Zijn Naam is wat Hij is, Redder, Zaligmaker. Ken je Hem persoonlijk en heb je hem aangenomen als jouw Redder?
Ik wil je van harte deze preek van een ex-panellid van Refoweb aanraden in de hoop dat hij niet direct bij de inleiding al te licht bevonden wordt:
http://www.bethel-sliedrecht.nl/Attachments/00055485-5dfc-4b47-ae4e-b57bed9cd232.mp3
Overigens, Philpot was een baptist...
Praten over Jezus als Iemand die je kunt stelen, is Hem omlaag halen en Zijn koninklijke en goddelijke waardigheid tenietdoen. Alsof Hij gelijk is aan een chocoladereep die een winkeldief uit een supermarkt jat, of een zak met geld die iemand steelt bij een roofoverval.
