Vraag
Ik heb een vraag. Ik zit er al een tijdje mee. Ik vind het erg lastig om over het geloof te praten met mijn familie. Wij zijn in ons gezin daar niet heel open over. Sinds ongeveer 1,5 jaar trekt het geloof mij steeds meer. Ik zou hier heel graag met mijn familie over willen praten, maar ik weet niet hoe. Soms probeer ik het wel, maar vaak blijft het erg oppervlakkig en is het gesprek zo weer naar een ander onderwerp. Een broer van mij vindt het ook maar onzin dat daarover gesproken moet worden, mede daarom word het gesprek snel beëindigd. Er word ook nooit na de kerkdienst nagesproken over de preek, terwijl ik daar vaak ook wel vragen over heb of wil weten hoe de anderen in ons gezin naar bepaalde dingen kijken.
Soms hoor ik hoe open ze bij mijn vriendin over het geloof zijn. Vaak word ik dan jaloers en verdrietig dat dit er in ons gezin totaal niet is. Ik bid hier ook vaak om en hoop dat God het gebed wil verhoren. Tot nu toe praat ik met mijn zus wel steeds vaker over het geloof, dat zie ik ook als verhoring van het gebed. Toch blijft er bij mij nog steeds de wil om met de rest ook open te zijn over het geloof. Met mijn vriendinnen kan ik er wel heel open over praten, maar dit zou ik ook graag met mijn familie willen. Hoe kan ik dat doen?
Antwoord
Je schrijft dat je graag in het gezin waartoe je behoort zou spreken over geloof. Dat is een goed verlangen. Wat is het mooi, als je met mensen die dicht bij je staan kunt spreken over de Heere en Zijn dienst. Juist in een christelijk gezin zou je mogen verwachten dat er een open gesprek mogelijk is over datgene, waarvan we belijden dat het het allerbelangrijkste is in het leven. Toch is dat niet altijd zo. Dat is best moeilijk.
In de eerste plaats moeten we de nuchtere conclusie trekken dat niet iedereen even makkelijk over dingen spreekt die dichtbij komen. Er zijn gezinnen waarin persoonlijke dingen en dingen die het gevoel raken nooit besproken worden. En omdat geloof onder de heel persoonlijke dingen valt, wordt er daarom niet over gesproken. Het komt te dichtbij en men heeft niet geleerd om open en eerlijk te spreken over dingen die dichtbij komen. Dat maakt een gesprek over geloofszaken moeilijk.
In andere gevallen spreekt men niet over de dingen van de Heere, omdat daar gewoon geen interesse in is. Dat kan omdat iemand nog onbekeerd is, of omdat hij wel bekeerd is maar verder de Heere vandaan leeft.
Je zult begrijpen, dat elke oorzaak vraagt om een aanpak, die daarbij past. Misschien kunnen de volgende dingen je helpen:
Als gesprekken kort en oppervlakkig zijn, is het goed om eens na te denken over waar het in die gesprekken om gaat. Gaat het om feitelijke dingen, of klinkt ook de eigen ervaring mee. Een gesprek over feiten en meningen blijft vaak erg op de vlakte. Een gesprek waarin iemand vertelt wat hem geraakt heeft of wat hij moeilijk vindt, gaat veel dieper. Misschien kun je eens proberen om het gesprek op die manier te beginnen: “Dit raakte me in de preek vanmorgen.” Of: “In de preek ging het hier en daar over, maar ik worstel ermee om dat te doen in mijn leven. Hoe ervaar jij dat?” Wie weet word je kwetsbare opstelling beloond met een mooi gesprek.
Verder: Als gesprekken in gezinsverband moeilijk lukken, zou je kunnen proberen om de gezinsleden afzonderlijk hierover te spreken. Wat soms in gezinsverband niet lukt, gaat in een één-op-één gesprek beter. Het is moeilijker om persoonlijker te zijn en je kwetsbaar op te stellen in een groep, dan in een één-op-één gesprek.
Verder: Je noemt het al, het gebed. De Heere kan harten zo veranderen en ze zo vol maken van Hem, dat we er niet meer over zwijgen kunnen. Breng je familie en ook jezelf in het gebed bij de Heere. Vraag of Hij harten veranderen wil en mogelijkheden tot gesprek geven wil.
Ten slotte: Je schrijft dat de Heere je mensen heeft gegeven met wie je kunt spreken over Hem: Je vriendinnen en je zus. Wat is dat een zegen! Vergeet niet om naast het bidden voor je familie ook te danken voor de mensen die de Heere je gegeven heeft, met wie je wel over Hem spreken kunt.
Ds. S. T. Lagendijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. S.T. Lagendijk
