Bedroeven van de Heilige Geest

Ik heb een vraag over het bedroeven van de Heilige Geest. Dat heb ik namelijk al zo vaak gedaan! De Heere heeft mij al zo vaak licht over Zijn woord gegeven; als ik ergens mee zat, ik antwoord vond in de Bijbel. Ik heb de verzekering niet dat Christus voor mijn zonden heeft betaald. Maar daar smeek ik Hem voortdurend om. Alleen vaak doe ik zonden tegen beter weten in. Ik weet dat ik de zonden niet mag doen en toch doe ik ze!

En als ik de zonde heb gedaan, durf ik niet meer tot God te gaan omdat ik weet dat ik weer de Heilige Geest heb bedroefd. Ook nu heb ik weer een zonde tegen beter weten in gedaan. En ik voel me zo vreselijk ver van God verwijderd!! Kan het dan ook zijn dat God zijn Heilige Geest in gaat trekken omdat ik al zo vaak Hem bedroefd heb?

Je geeft een openhartige inkijk in je leven en beleven. Zie ik het goed, dan is er bij jou het besef van een relatie met de Heere. 

Efeze 4:30 zegt: “En bedroeft de Geest Gods niet met welke u verzegeld bent tot de dag der verlossing.” Dat zegt ons twee dingen: De Geest bedroeven dat doen zij met wie de Heere zich in een verhouding van liefde heeft gesteld. Dat betekent ook dat Hij zijn liefde uitgestort heeft in je hart door zijn Geest. En omdat je de Heere lief hebt, ben je dan ook bedroefd als je de Geest verdriet doet. Die verhouding ligt immers heel teer. Nog teerder als tussen twee aardse geliefden. Ik hoop dat je het zo ervaart. 

Je gewaagt van rijke zegeningen. Je kreeg licht over Zijn Woord. Je hebt zijn leiding ervaren in de antwoorden die je kreeg. Maar je hebt niet de verzekering dat Christus voor je zonden betaald heeft. Mijn vraag daarbij is heb je wel een geloofsband met de Heere Jezus gekregen? Berouw over je zonden mag gepaard gaan met geloof in de vergeving van je zonden op grond van Christus' offer. Dat belijd je toch elke zondagavond met de twaalf artikelen?! Ik geloof de vergeving der zonden.

Nu is het zo dat volharden in een bepaalde zonde die zekerheid in de weg kan staan. De Heilige Geest kan zijn gevoelige werking wel terugtrekken, dat geeft een gevoel van verwijdering. Maar de Geest zal bij Gods kinderen zijn werking nooit intrekken, laat staan dat Hij zou wegtrekken uit het leven van de gelovigen. 

Nu kan een gelovige wel eens bang zijn dat dat gaat gebeuren. Ik denk aan David na zijn overspel met Bathseba: "neem Uw Heilige Geest niet van mij" (Ps. 51). Maar juist het feit dat David dat bidt is een bewijs dat de Geest hem niet verlaten heeft. Let wel, daarbij ging het om een diepe val in zonde. Elke zonde is erg, maar ik hoop dat jij met je laatste zonde niet iets met zulke zware consequenties bedoelt... "Met zodanige zonden vertoornen zij God zeer, vervallen in schuld van de dood, bedroeven de Heilige Geest, verbreken voor een tijd de oefening van het geloof, verwonden zwaar hun geweten, en verliezen soms voor een tijd het gevoel van de genade; totdat hun, wanneer zij door ernstige boetvaardigheid op de weg terugkeren het Vaderlijk aangezicht van God opnieuw verschijnt" (Dordtse Leerregels hoofdstuk 5 artikel 3). Ik denk dat dat hele hoofdstuk jou in jouw situatie krachtige leiding en troost biedt. Lees en herlees het. Daarin gaat het ook over de dagelijkse overtredingen en struikelingen. Welke gelovige heeft daar geen last van?!
 
Je hebt het over zondigen tegen beter weten in. Dat geldt zo vaak voor de gelovigen. Juist zij zijn krachtens Gods liefde immers teergevoelig. Via hun door Gods Woord gescherpt geweten weten ze vaak haarscherp wat mag en niet mag, wat moet en niet moet. Toch krijgt soms een stroom van ongerechtigheden de overhand. Ps. 65:2 (berijmd).

Uit het feit dat je er mee zit blijkt dat je niet in een bewust verhardingsproces zit, maar het zo graag anders wilt. Zelfs Paulus moest klagen: "het goede dat ik wil, dat doe ik niet, en het kwade dat ik niet wil, dat doe ik. Ik ellendig mens." Maar hij voegde er aan toe: "Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere" (Romeinen 7). Hij stortte zijn bloed voor mijn zonden van verleden, heden en toekomst. Wij vallen onszelf zo vaak tegen, maar wij vallen de Heere nooit tegen. Hij weet wat van zijn maaksel is te wachten, hoe zwak van moed wij zijn en hoe klein van krachten. Denk nooit dat je de zonde hier en nu wel onder de knie krijgt. Wel moet je op de knie(ën).

Als je weer de Heilige Geest hebt bedroefd, durf je niet tot God te gaan, schrijf je. Maar juist dan moet je dat doen, om je in al je machteloosheid en schuldgevoel neer te leggen aan de Troon van Zijn genade. Van de Heere uit is er altijd een nieuwe begin mogelijk. Maar ook als je niet gestruikeld bent, moet je waakzaam blijven, "Waakt en bidt opdat u niet in verzoeking komt", zegt Jezus. Ben je weer eens gestruikeld, leg dan je vinger bij 1 Johannes 2:1: “Kinderkens deze dingen schrijf ik u, opdat Gij niet zondigt, maar indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een voorspraak bij de Vader, Jezus Christus de rechtvaardige.” De rechtvaardige valt zeven maal, maar staat ook (zeven keer) weer op, zegt de spreukendichter.

Zo lang we ons zondige hart met ons meedragen -en dat is tot de laatste snik- blijft het een strijd. Maar het loopt daar op uit dat de Heere ons eens volmaakt voor zich zal stellen. Dan zullen we zijn lieve Geest nooit meer te bedroeven. Hallelujah!

Sterkte in de strijd! "Onze sterkte is dan sterkte als Gij die zijt" (Augustinus).

Hartelijke groet,
Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

131 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven