Vraag
Aan ds. Harinck. Ik hoop dat u deze vraag wilt beantwoorden. Ik heb net uw antwoord gelezen over 'Uitlegkunde of inlegkunde de preek'. Tot ons groot verdriet gebeurt dit ook in onze gemeente heel erg veel. De christen met al zijn ervaringen staat centraal, terwijl de Christus nauwelijks aan bod komt. Het is voor ons een grote worsteling hoe we hiermee om moeten gaan. Dagelijks heeft het een plek in ons gebed, maar het verslagen zijn na de kerkdienst blijft. Gelukkig mag er door lezen en Prekenweb nog wat gehoord worden. Er leven verschillende vragen in me:
1. Mag je onder zo’n prediking blijven? De Heere heeft in deze gemeente ook Zijn Woord gezegend in het verleden.
2. Welke weg wijst de Bijbel ons, naast bidden? Verschillende gemeenteleden hebben het besproken met de dominee en kerkenraad, maar vinden geen gehoor. Je wordt meteen bij het kaf geplaatst en daardoor zijn er verschillende van Gods kinderen naar andere gemeenten gegaan. Dit roept veel gevoelens van verwarring, pijn en verdriet op. Bespreekbaar maken lijkt mij niet verstandig. Ik heb weleens iets gezegd, maar het wordt zo weggeduwd.
3. Hoe moet ik dit naar mijn kinderen toe uitleggen bij vragen over de preek e.d.?
4. Hoe moet mijn houding zijn in de gemeente en onder de prediking? Ik begrijp dat het een complex vraagstuk is, maar ik hoop en bid dat u een Bijbels evenwichtig antwoord mag geven.
Antwoord
Beste vraagstellers,
Ik vind uw vragen moeilijk te beantwoorden. Het houdt immers tegelijk een beoordeling in over de prediking van uw predikant. Ik ken die predikant niet en ik ken zijn prediking niet. Ondanks deze bezwaren wil ik toch trachten u raad te geven. Ik weet hoevelen er mee tobben.
Laat ik beginnen met te zeggen dat de kerken in verval zijn. Wanneer je denkt hoe Gereformeerden, Hervormden, Vrijgemaakte kerken enz. er vroeger uitzagen en hoe ze er nu uitzien, is het bijna niet te geloven dat dit nog dezelfde kerken zijn. Aan alles is te merken dat het christendom in het Westen zijn kracht heeft verloren. Dit is ook merkbaar in onze gemeenten. Onze gemeenten zien er ook anders uit dan in het verleden.
Sommige veranderingen hoeven niet verkeerd te zijn. De kerk staat met haar boodschap steeds in een andere wereld, die een andere manier van benadering en dus ook verkondiging behoeft. Maar dan gaat het alleen om de wijze van verkondigen het zoeken van wegen om de mens van deze tijd te bereiken. De boodschap, de waarheid van Gods Woord, moet nooit aangepast of veranderd worden.
Nu zie je twee reacties ontstaan. Er zijn kerken, die hun boodschap veranderen en daar het wapen in zoeken om de mens van onze tijd te bereiken en als kerk te blijven functioneren. Er zijn ook kerken, die zich krampachtig vasthouden aan het verleden. Het valt mij steeds meer op dat in veel artikelen, die kerkbladen vullen, steeds teruggegrepen wordt op het verleden en mensen uit het verleden. Dat tekent de huidige armoede. Daarbij vergeten we ook veel dat ons echte verleden in de kerk ligt die na Pinksteren is ontstaan en vooral ook in de Reformatie ligt.
Het is vanuit de veranderingen van veel kerken rondom ons, de beïnvloeding van Pinksterkerken en evangelische kerken, de oppervlakkigheid van denken over bekering en geloof enzovoorts, te begrijpen dat men zich tegen deze invloeden wapent en zich daartegen verzet. Het is alleen de vraag hoe men dit doet. Het zwaard van Gods Woord is het wapen voor de strijd. Je bestrijdt ontsporingen niet door meningen en opvattingen van mensen uit het verleden of door je eigen opvattingen te verkondigen, maar door te zeggen: er staat geschreven! Je moet een dwaling niet met een andere dwaling bestrijden en door het misbruik van het evangelie niet nalaten het Evangelie in zijn volle ruimte te verkondigen. Wanneer door vrees voor misbruik de volheid en algenoegzaamheid die er in Jezus is en Zijn gewilligheid om de zondaren te ontvangen uit de prediking verdwijnt, heb je de slag verloren en blijft er een lege huls van degelijkheid, elkaar napraten en beschouwing over. Ik denk dat dit de prediking zo leeg, koud, voorspelbaar en onvruchtbaar maakt. Wanneer het Woord aan het woord komt moet iedereen zwijgen. Dat is onze taak als dienaren van het Woord.
Ik vermoed dat u dit in uw vraag bedoelt. Maar u vraagt ook wat te doen? Allereerst: je moet God voor je dominee bidden. Kinderen Gods baden voor hun onbekeerde dominee of de dominee die het evangelie niet preekte en de Heere maakte hem een dienaar die met het hart begon te preken. Van de Groe is hier een voorbeeld van. En ook Boston begon in zijn tweede gemeente anders te preken omdat kinderen Gods en goede boeken hem leerden dat de wet alleen maar doden kan.
We kunnen als predikanten wel afgeven op de kerkmensen en hun oppervlakkigheid. En die is er helaas. Maar ik merk dat er behoefte is, vooral ook onder jongeren, aan een eerlijke, Bijbelse prediking van zonde en genade, de noodzaak van bekering en geloof en aan identificatiefiguren, mensen die echt met de Heere leven en de liefde van Christus gestalte geven. Laten we blij zijn dat God die behoefte geeft. Hij is nog niet van ons geweken. Je moet er maar eerlijk met je kinderen over praten, maar toch je dominee hoog houden en ook op het goede wijzen dat in zijn prediking is. Je moet het ook niet gering achten dat ze van je dominee toch zeker meekrijgen dat je bekeerd moet worden en dat je geloven echt moet zijn. Dat hoor je niet meer in zoveel kerken.
Je mag biddend onder zo’n prediking blijven. Slechts wanneer het een valse kerk wordt, die de leer van de Bijbel verwerpt, mag je haar verlaten. Je moet als lid van de kerk wel je verantwoordelijkheid nemen en als er echt onbijbelse zaken worden verkondigd moet je dit -gefundeerd op feiten en de Bijbel- eerst met je dominee en daarna met de ouderlingen, die opzieners over hem zijn, bespreken. Het is niet de gemakkelijkste weg, maar wel de beste weg. En het is de weg, die de Bijbel wijst en waarop we Gods zegen kunnen verwachten. Er is ook daarna een weg via kerkvisitatie en classis. Maar doe het op een waardige wijze en laat ook de persoon van de dominee in zijn waarde. Hij denkt misschien dat hij het goed doet. God moet een mens daar de ogen en het hart voor openen. Ik kan niet geloven wanneer je in Christus als een verdoemelijk zondaar je zaligheid heb gevonden, dat dat in de prediking niet terug te horen is. Wanneer iedereen zwijgt verandert er ook niets.
Er staat in Handelingen 18 een leerzame geschiedenis. Aquila en Priscilla hebben Apollos de weg Gods beter uitgelegd. Dat is onze taak. Gezegend is de jonge predikant die zulke mensen in zijn gemeente en kerkenraad heeft. Ik denk dat een andere kerk zoeken weinig zin heeft. Er is overal verval, als het niet naar links is, dan is het naar rechts.
Ik hoop dat ik u wat geholpen heb. Bidt om de vrede voor Jeruzalem. Wel moeten ze varen, die haar beminnen.
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
