Open staan voor alle mensen

Wel of niet een vrouw in het ambt? Wat zegt de Bijbel er over? Tweede vraag: Waarom kunnen hedendaagse Protestantse Kerken niet het voorbeeld volgen van de Keltische kloosters en open staan voor alle mensen, ongeacht godsdienst, cultuur, geaardheid, afkomst, etc.

Voor de vraag naar de vrouw in het ambt verwijs ik naar eerdere antwoorden (zie de tags hieronder, red.) die met betrekking tot deze kwestie zijn gegeven en op Refoweb zijn te vinden.

Met betrekking tot de tweede vraag betreffende openstelling van protestantse kerken voor alle mensen is me niet duidelijk wat je ermee bedoelt, vooral niet vanwege de vergelijking met Keltische kloosters. Je verzuimt namelijk om erbij te schrijven wat volgens jou genoemde kloosters voor hebben bij protestantse kerken. De vraag is daarom wel heel open. Tegen deze achtergrond kan ik er dit van zeggen dat in vrijwel alle protestantse kerken de erediensten openbaar zijn en dus toegankelijk voor iedereen, op voorwaarde dat men zich  gedraagt in overeenstemming met wat van een bezoeker van een eredienst mag worden verwacht: eerbied en respect. We spreken immers niet voor niets van ‘openbare eredienst’.

Als je echter met ‘openstaan voor’ bedoelt dat ieder mens van welke godsdienst, cultuur, geaardheid, afkomst hij ook is, dient toegelaten te worden tot het lidmaatschap van een protestantse kerk, komen de dingen er anders uit te zien. Want protestantse kerken hebben een belijdenis en die is niet uit de lucht komen vallen, maar doorgaans als gevolg van aanvallen op de kerk (van binnenuit of van buitenaf) ontstaan. Een kerk met een belijdenis zou geen belijdende kerk zijn als ze zich niet aan haar eigen belijdenis houdt, die weliswaar vrucht van mensenwerk is, maar gezien kan worden als ‘spreekbuis’ van de Heilige Schrift en daaraan onderworpen is. Kortom, er mag van iemand die toetreedt tot een bepaalde protestantse kerk op zijn minst instemming met de belijdenis van die kerk verwacht worden, ook al zou dat gevolgen kunnen hebben voor zijn manier van geloven, belijden en leven. Immers, een algemene, vage christelijke opinie, waarin iedereen zich wel enigszins kan vinden, zou van de kerk één of andere vage vereniging maken en daarmee het einde van haar bestaan als kerk inluiden.

Ds. P. van der Kraan