Aansprekende predikant

Binnen ons kerkverband is een voorganger die altijd zo weet te preken dat het ‘binnen komt’. Hij preekt niet zo vaak bij ons, maar als hij er is, raakt de prediking mij altijd. Hij is gezegend met de gave dat hij zo indringend het evangelie over kan brengen. Het amen komt altijd te vroeg, terwijl bij andere voorgangers het wisselend is of de prediking me raakt. Thuis zoek ik daarom vaak ook nog preken van deze voorganger op, omdat ik merk dat ik dorst naar meer. Ik vind het stiekem jammer dat ik als kind nooit de mogelijkheid heb gehad om catechisatie van hem te krijgen. Vragen waar ik mee worstelde als kind worden in zijn preken beantwoord, terwijl ik in mijn jeugdjaren altijd dominees heb meegemaakt die voor mijn gevoel ver van me afstonden. Ik miste een identificatiepersoon zoals deze predikant dat wel is. Nu vraag ik me af... is het verkeerd hoe ik hier nu tegenover sta? Ik weet ook wel: dominees zijn ook maar mensen; vest op prinsen geen vertrouwen etc. Maar ik verlang er altijd naar om een preek van hem te horen, omdat het Woord dan gaat spreken voor mij. Ik word geraakt en het brengt me steeds weer terug bij God. En ik weet ook dat het God zelf is die spreekt en dat het het werk van de Heilige Geest is. Maar waarom raken zijn preken me dan altijd, terwijl ik dat met andere preken vaak niet heb? Is dat dan verkeerd?

Beste vraagsteller,

Bedankt voor je vraag. Ik begrijp wat je bedoelt en ik herken het ook. Toen ik jong, was er ook een aantal predikanten dat mij zeer aansprak. De manier waarop zij het Woord brachten, de woorden die zij daarbij kozen, het maakte telkens diepe indruk op mij. Een van hen was ds. P. den Butter, mijn geestelijke vader. Onder zijn bediening in Middelharnis ben ik tot bekering gekomen. Ik hoor hem nog steeds graag. Het raakt een snaar van binnen lijkt het wel. Ook nu heb ik een aantal collega’s die ik graag hoor. Ik denk dus dat daar niets mis mee is.

Uiteraard mogen wij dominees natuurlijk niet gaan vereren of met hen gaan dwepen. Omdat bepaalde dominees ons erg aanspreken, mogen wij andere niet verachten. Tegelijk zeg ik: het gaat natuurlijk om het Woord dat zij brengen. En ze blijven zelf mensen, net zoals alle andere kerkgangers, die ook van genade moeten leven.

Als je er zo evenwichtig mee kunt omgaan, zie ik hier geen problemen. Heerlijk als de prediking van een van Gods dienaren je raakt en je steeds weer terugbrengt bij God. Daar gaat het toch om in de prediking?

De zegen van God in je verdere leven toegewenst.

Hartelijke groeten!
Ds. C. J. Droger