Vraag
Deze vraag zou ik graag, als dat kan, willen stellen aan Els van Dijk. Ik ben achttien en weet niet goed wat ik met mezelf aan moet. Vaak ben ik iemand die zich op de achtergrond houdt en erg afwachtend is, durf mezelf niet goed aan anderen te laten zien en weet ook niet goed hoe ik dat zou moeten doen. Ik weet niet hoe ik mijn emoties moet laten zien. Vaak zou ik niet eens weten hoe ik me voel. Tijdens de opleiding die ik volg en ook door mensen om mij heen is vaak gezegd dat ik me meer moet uiten en meer moet laten zien/weten hoe ik me voel en hoe het met me gaat, maar hoe moet ik dat doen??! Heeft u alstublieft wat advies voor mij? Hartelijke groet!
Antwoord
Beste...
Laat ik mogen beginnen met te zeggen dat er in aanleg en persoonlijkheid grote verschillen bestaan tussen mensen. Er zijn nu eenmaal mensen bij wie een positie op de achtergrond het beste past en je hebt als andere uiterste mensen die altijd haantje de voorste zijn. Gelukkig bestaat die afwisseling er (en nog allerlei typen die er tussenin zitten) want stel je voor dat de wereld voornamelijk uit druktemakers zou bestaan! Daar zou je helemaal dol van worden!
Tegen deze achtergrond is mijn vraag aan jou: is de reden dat je nogal rustig opereert voornamelijk gelegen in het feit dat je een rustig mens bént of weet je je vooral geblokkeerd in je uitingen? Je snapt wel dat dit nogal wat uitmaakt.
Als je blokkades ervaart, is het ook maar weer de vraag wat daar de oorzaak van is. Het kan zijn dat je opgegroeid bent in een gezin waarin het niet gebruikelijk is/was om open te zijn over wat er innerlijk in de gezinsleden leeft. Dat zijn bijvoorbeeld van die gezinnen waarin wel informatie gedeeld wordt (hoewel soms ook heel beperkt) maar geen emotie. Oftewel: als je niet geleerd hebt om over je gevoelsleven te spreken, valt het je lastig om dat op je 18e opeens wel te gaan doen. En zeker als dat een soort verplichting wordt.
Er kunnen echter nog zoveel andere redenen zijn waarom je jezelf niet zo gemakkelijk aan anderen laat zien. Dat kan veroorzaakt zijn door slechte ervaringen, teleurstellingen, maar ook zoiets als een onveilige omgeving, enzovoort.
Snap je dat gezien wat ik hierboven schreef, het wel lastig is om jou ‘van afstand’ van advies te dienen?
Als je een wat ‘onschuldige’ afstandelijkheid betracht, kan het al heel behulpzaam voor je zijn als je mensen om je heen vraagt om jou te dienen met hún vragen. Laat hen maar vragen wat je denkt, voelt, enz. Dat kan jou helpen om het onder woorden te brengen. Het kan je ook helpen om van tevoren te bedenken wat jij graag wilt vertellen aan mensen met wie jij vertrouwd bent. Begin in dat gevoel dus te ‘oefenen’ in een veilige omgeving. Als dat lukt, kun je de vertaalslag maken naar een wat bredere kring mensen. Maar wees er ook nuchter in hoor: niet iedereen hoeft te weten wat jou bezig houdt. Je kunt daar dus ook keuzes in maken.
Misschien kun je beginnen met oefenen in kwesties/gevoelens die positief zijn en waar jij enthousiast over bent. Probeer mensen in dat enthousiasme mee te nemen door meeslepend te vertellen waarom iets jouw hart heeft. Waar klopt jouw hart voor en waarom? Als mensen daar iets van voelen en merken, vragen ze daar ook verder over en voor je het weet zit je dan in een boeiend gesprek!
Als er diepere oorzaken zijn voor blokkades, moet je het misschien wat grootser aanpakken door professionele hulp te vragen. Maar of dat noodzakelijk is, kan ik hiervandaan beslist niet beoordelen. Mijn eerste intuïtie zegt dat dit niet nodig lijkt te zijn, maar ik kan het mis hebben natuurlijk.
Het kan wellicht ook helpen als je anderen (mensen met wie je vertrouwd bent) gaat bevragen op wat zij belangrijk vinden in het leven en waar zij passie voor hebben. Dan kun je dat spiegelen aan je eigen leven en vervolgens daarover vertellen.
In sommige gevallen is het eigenlijk best eenvoudig: oefening baart kunst! Maar voor die oefening heb je het dus nodig dat mensen die dicht bij je staan je daarbij een handje helpen. Die liefdevolle betrokkenheid van anderen wens ik je van harte toe!
Met deze notitie: om vrienden te hebben moet je beginnen met eerst een vriend te zijn! Heb het goed, samen met anderen!
Een hartelijke groet terug!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Misschien gaat het op de EH anders, maar probleem is wel dat op veel scholen leerlingen inderdaad verplicht zijn om hun binnenste bloot te geven. Ik ken zelfs leerlingen die daarop gezakt zijn of daardoor verschillende onderdelen niet gehaald hebben...
Dit lijkt toch wel op moderne discriminatie. Zoals Els van Dijk zegt: je hebt nu eenmaal introverte en extraverte persoonlijkheden. Waarom zou je niet mogen zijn die je bent? Als je er zelf geen last van hebt, waarom zou je niet lekker introvert mogen zijn en blijven?
Vraagstelster, je bent de enige niet, die eerst geen probleem had, maar op deze manier door deze verplichting op school een probleem kreeg. Misschien kan dat je troosten... en het anders bekijken. Jij hebt geen probleem, het is de gekte in deze maatschappij, waarin alles open en bloot moet zijn!
Mensen zoals jij zijn daar de dupe van. Probeer het zo te zien en blijf alsjeblieft jezelf, als je er zelf geen last van hebt. Je bent goed zoals je bent.
