Vraag
Ik heb al eerder een vraag gesteld dat wij heel erg bezig zijn om over te gaan van Gereformeerde Gemeenten naar de PKN. Het is een strijd geweest. Mijn vrouw en ik zijn beiden opgegroeid in Ger. Gem. (ik in de stad, mijn vrouw in een dorp.). We hebben voor ons zelf de beslissing al genomen. Wij lopen bij Ger. Gem. tegen zaken aan die we gewoon niet meer willen. Nu moeten we onze zeer gelovige ouders en familie het nog vertellen, maar hoe? Ze gaan het dus echt niet leuk vinden. Zeker omdat mijn schoonvader ook nog ouderling is in de Ger. Gem.Hoe moeten we dit aanpakken? Mijn ouders staan vaak niet open voor discussie. Het is Ger. Gem. en alles daarbuiten is niks! Zo wordt er in heel onze gemeente gedacht. We gaan zeker over naar de PKN, maar ik ben zo bang dat de familie hierdoor uit elkaar gaat vallen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Uit wat je schrijft blijkt dat jij en je vrouw na een periode van bezinning de beslissing hebben genomen om jullie los te maken van de plaatselijke Gereformeerde Gemeente en je aan te sluiten bij de PKN. Dat is een ingrijpende en zwaarwegende beslissing. Het wisselen van kerkelijke gemeente om de redenen die je noemt is iets pijnlijks en verdrietigs. Het is een teken van gebrokenheid en iets wat zich moeilijk verhoudt met wat we in de Bijbel lezen over de plaats en betekenis van de christelijke gemeente. Als we bedenken dat Paulus voor de gemeente in al haar verscheidenheid het beeld van een lichaam gebruikt (1 Kor. 12), waarbij de verschillende lichaamsdelen elk hun eigen waarde en onderlinge betrokkenheid hebben, is het toch iets heel ingrijpends als gemeenteleden zich aan dit ‘lichaam’ onttrekken, omdat zij van mening zijn dat het niet is wat het behoort te zijn.
Hoewel je niet in detail treedt over de overwegingen die aan deze beslissing liggen, laat je weten dat het verband houdt met het aanlopen tegen een aantal zaken in de gemeente die “jullie gewoon niet meer willen.” Het moet mij even van het hart dat ik dit niet vind overkomen als een toereikende bijbelse onderbouwing. Het gaat er in het licht van Gods Woord geheel niet om wat jij en ik willen, wat ons wel en niet aanstaat. Beslissend is wat de Heere wil en wat Hij van ons vraagt in Zijn Woord. Dàt doet ter zake.
Mag ik jullie wijzen op de houding van de apostel Paulus ten opzichte van de gemeente van Korinthe? Er was veel mis in deze gemeente. Er was onder meer grote verdeeldheid (1 Kor. 1), ontucht (zelfs erger dan bij de heidenen, 1. Kor 5:1), geruzie, zelfs tot voor de rechterstoel (1 Kor.6:1) en tenslotte ook kwalijke dwalingen (1 Kor. 15). Te veel om op te noemen. Paulus had gemakkelijk kunnen zeggen dat hij nu wel ‘klaar’ was met zo’n gemeente, om er vervolgens afstand van te nemen. Toch doet hij dat in geen geval. Juist in deze brief schrijft hij over de gemeente als het lichaam van Christus. Begrijpen jullie de hartelijke liefde en de vurige ijver van deze grote apostel om een dergelijke bezoedelde gemeente straks als “een reine maagd” aan Christus voor te stellen (2 Kor. 11:2), verzoend door Zijn bloed en geheiligd door Zijn Geest? Staan jullie ook zo tegenover wat Christus toebehoort?
Vanzelf weet ik niet tegen welke dingen jullie aanlopen en wat daarin al dan niet terecht is. In ieder geval hebben jij en je vrouw besloten je bij een andere gemeente aan te sluiten. Dat besluit ligt tussen jullie en de Heere en is een kwestie van persoonlijke verantwoordelijkheid voor Gods aangezicht. Ook hiervan geldt wat we lezen in psalm 11: “De troon van de HEERE is in de hemel; Zijn ogen aanschouwen, Zijn oogleden proeven de mensenkinderen.”
Maar goed, jouw vraag gaat feitelijk niet over het besluit als zodanig, maar meer over hoe je het genomen besluit moet communiceren richting je (schoon)ouders. Je vreest dat het meedelen van deze beslissing tot een breuk kan leiden en een goede verstandhouding kan beschadigen. Dat lijkt mij zeker niet ondenkbaar, helaas is een dergelijk besluit vaker een aanleiding tot verwijdering binnen een familie. Bijgaand een aantal handvaten die je mogelijk kunnen helpen om een en ander kenbaar te maken. Omdat ik je situatie niet van dichtbij ken, zijn het een aantal algemeenheden. Bespreek zo nodig een en ander nader met mensen die je situatie meer van dichtbij kennen. Het kan zijn dat jouw specifieke situatie aanleiding geeft om dingen anders te doen dan ik suggereer. Een aantal punten geef ik je mee:
1. Persoonlijk zou ik kiezen om het besluit in een gesprek mee te delen. Het kiezen van een ander communicatiemiddel (brief, telefoon, email etc.) lijkt makkelijker omdat je jezelf meer op een afstand kunt houden. Je mist hierbij echter de directe non-verbale communicatie, dat kan veel schade veroorzaken.
2. Wees alert op vooroordelen en wees kritisch tegenover jezelf. Je schrijft dat je (schoon)ouders buiten het eigen kerkverband alles afwijzen. Heb je daar echt al eens over doorgepraat, of kleur je vooraf dingen in? Vraag goed door of ze dat ook echt bedoelen. Je schrijft ook dat je ouders niet open staan voor discussie, maar waar is dat op gebaseerd? Hebben jullie al eerder het gesprek gezocht in de tijd dat deze dingen speelden? Je ouders eerder betrekken in een dergelijke proces zou ik overigens aanbevelen.
3. Probeer standpunten en reacties van je ouders te begrijpen, ook al deel je ze niet. Als je door hebt waarom een ander iets vindt en wat daarin te waarderen is, kan het makkelijker worden elkaar te vinden.
4. Als je daadwerkelijk gelovige ouders hebt, motiveer je besluit dan vooral op basis van Gods Woord. Als het Godvrezende mensen zijn, zal dat zwaar bij hen wegen. Vertel ook iets over de persoonlijke zoektocht die jullie gehad hebben en hoe jullie daar in het gebed mee zijn omgegaan en tot een besluit zijn gekomen.
5. Besef dat de Heere in een dergelijk gesprek alles ziet en hoort. Daarvan doordrongen te zijn kan je voorzichtigheid en zachtmoedigheid richting de ander geven. Bidt daar ook om.
Wijsheid toegewenst in deze kwestie!,
M. M. van Winkelen
Dit artikel is beantwoord door
M.M. van Winkelen
- Geboortedatum:18-07-1981
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Den Haag
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ouderling in Gereformeerde Gemeenten.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat ik toch niet helemaal begrijp is het volgende. Van Winkelen schrijft: 'Als we bedenken dat Paulus voor de gemeente in al haar verscheidenheid het beeld van een lichaam gebruikt (1 Kor. 12), waarbij de verschillende lichaamsdelen elk hun eigen waarde en onderlinge betrokkenheid hebben, is het toch iets heel ingrijpends als gemeenteleden zich aan dit ‘lichaam’ onttrekken.'
In de Bijbel doelt Paulus met het lichaam van Christus toch de wereldwijde gemeente en niet een bepaalde plaatselijke gemeente of kerkgenootschap? Het zijn toch niet allemaal losse lichamen? Dat komt op mij zo over als ik het antwoord zo lees. Als de vragensteller van de GerGem naar de PKN gaat, dan blijft hij toch onderdeel van het wereldwijde lichaam van Christus omdat daarmee alle christenen bedoelt wordt. Of zie ik dat verkeerd?
Jullie hebben bijbelse argumenten waarom je naar de PKN gaat, die kun je toch meedelen?
Maar goed, ik ken het wel, verlaat je de plaatselijke kerk voor een ander ben je vaak niets meer, je komt in een sociaal isolement, mensen kijken je niet meer aan, er wordt over je geroddeld, je bent verloren en dergelijke.
Maar wat baat het u de hele wereld te vriend te hebben, maar schade aan de ziel te lijden?
...denk ik
Onbegrijpelijk dat ouder nog willen regeren over getrouwde kinderen.
Natuurlijk mag je als ouders je zorgen en verdriet met je kinderen delen, ook als ze de kerk verlaten.
Maar dan is er toch nog het gebed voor je kinderen? Dat is toch de bedoeling van Gods woord.
Nergens in de bijbel worden mensen gedwongen zich bij een bepaalde kerk aan te sluiten. Blijf in gesprek over het geloof en niet over de kerk. Als uw ouders dat niet kunnen accepteren is dit een vorm van liefdeloosheid en gebrek aan geloof, zoals een ander schreef. En is de vader niet meer waardig ouderling te zijn. Niet het uiterlijk (wel of geen Ger Gem) maar het hart is belangrijk.
Ze mogen toch alles aan de Heere kwijt?
is dat geen gerust gevoel voor u?
Wat ik wil zeggen is dat de dominee een mooi en verstandig antwoord geeft als het gaat om de communicatie met de ouders. Wat mij alleen wat apart voorkomt is dat de keuze van kinderen om naar 'n andere kerk te gaan wordt uitgelegd als 'niet meer lid zijn van 't zelfde lichaam'. Ik zou denken 'ouders, wees blij en dankbaar dat je kinderen God willen blijven volgen, zij het op een andere wijze in een ander kerkgebouw!
God kijkt naar de oprechtheid van ons hart en niet naar de kerkelijke richting die we kiezen!
Wellicht dat mijn eerdere inzending werd verwijderd.
Misschien dat Dhr. van Winkelen bereid is een en ander nader toe te lichten ;
Het wisselen van kerkelijke gemeente om de redenen die je noemt is iets pijnlijks en verdrietig.
en
als gemeenteleden zich aan dit ‘lichaam’ onttrekken,
Dat er verschillende kerken bestaan is dat niet wat pijnlijk en verdrietig is?
Is de G.G. het lichaam van Christus ? Wat is de P.K.N. dan ?
Er zijn toch geen twee lichamen ?
Met respect voor zijn mening hoop ik toch dat Dhr. van Winkelen dit wil toelichten.
Waarom is mijn vorige post bij deze vraag dan verwijderd?
Bij voorbaat dank voor jullie reactie!
Zij zijn dan een nieuwe schepping geworden.
Zij zijn dan gelovige ouders, wat bedoel je dan met zeer gelovig?
Wat is dan de reden waarom jullie daar weg willen, gaat het dan om het geloof of om de eventuele regels en wetten die jullie opgelegd krijgen.
Om het eerst openlijk en eerlijk te benoemen en te delen met elkaar (schoon) ouders), en kerkenraad zou een verstandige zet wezen.
In je schrijven benoem je al dat er gedacht word in heel de gemeente dat buiten de gergem niks is.
Ik vind dit nogal wat, er schijnt dus helemaal geen liefde te zijn naar mensen buiten de gergem.
Als dat zo werkelijk is zou ik daar ook geen lid van willen zijn, we worden juist opgeroepen om is de liefde te blijven naar onze naaste (het grootste gebod).
En je schrijft van zeer gelovige ouders, dat kan dan dus niet.
Als je dan een andere keus maakt waar jullie de HEERE meer aan zijn eer laat komen en meer van Zijn onderwijs mag ontvangen dan zou je door je zeer gelovige ouders en de gemeente verstoten worden.
Ik bid jullie openheid en wijsheid toe, geef jullie getuigenis wie de HEERE JEZUS voor jullie is.
De HEERE heeft de namen hoe de naam klink van de gemeente niet gegeven, dat hebben de mensen zelf gedaan.
De HEERE heeft wel zijn Woord en waarheid gegeven, en daar moeten gemeentes niet hun eigen leer van maken.
Met al deze zaken naar de HEERE en HIJ zal jullie de weg wijzen, HIJ spreekt nog elke dag tegen ons we moeten wel willen horen.
Veel wijsheid toegewenst.
In mijn reactie gebruik ik in navolging van de Korinthebrief het beeld van een lichaam voor de kerk. Dat is een beeld dat je op verschillende niveaus kunt gebruiken: op het niveau van de gehele kerk, verdeeld over allerlei landen, culturen en (helaas ook) kerkgenootschappen, maar ook op het niveau van een kleinere gemeenschap van christenen, bijvoorbeeld een plaatselijke gemeente. In de Korinthebrief wordt het genoemde beeld naar mijn oordeel vooral betrokken op dit niveau. Paulus ageert hiermee immers tegen de gemeenteleden die zich beroemde op hun profetische gaven en zich hiermee belangrijker dan andere christenen achtten (1 Kor 12 t/m 14). Graag benadruk ik dat dit spreken over de kerk als een lichaam maar een beeld is, en dus zijn beperkingen heeft.
Het je onttrekken aan een kerkverband of een plaatselijke gemeente heeft, zoals ik aangeef iets pijnlijks en verdrietigs. Je onttrekt je immers aan een gemeenschap waar God je een plaats en mogelijk ook een roeping heeft gegeven. Dat er andere kerkelijke verbanden zijn waar God ook werkt, verandert daar niets aan. Je zegt er (als je het althans met de instemming van je geweten doet) iets mee richting God (in deze gemeente kan in niet meer naar Uw Woord leven) en iets richting de christenen die je achterlaat (jullie vormen wat betreft leer of leven een belemmering voor mij). Dat is iets behoorlijk ingrijpends, vandaar dat ik het beeld van een lichaam gebruik waaraan zich een bepaald lidmaat zich onttrekt.
Ik hoop hiermee een en ander nader verduidelijkt te hebben.
Dat maakt het pijnlijk. Iemand die weg wil gaan, heeft dit recht, omdat niemand voor hem of haar kan denken. Iedereen denkt het beste te weten, maar uiteindelijk kan iemand alleen maar zelf zijn eigen intenties kennen.
Wees volwassen en zie de ander ook als volwassen, en ga er van uit dat de ander er zijn volwassen redenen voor had.
Het moet een geruststelling zijn voor de (schoon)ouders en de familie dat, zoals u zegt “Gods werk veel breder is en kerkmuren overstijgt.”.
Laten we ons toch vasthouden aan het woord van Christus uit Lucas 10 ; gij bekommert en ontrust u over vele dingen;maar één ding is nodig.
Al deze verdrietige zaken zijn het gevolg van het door ons gecreëerde probleem van de verdeeldheid van onze kerken.
Zoveel ruzies en zoveel verdriet in onze gezinnen.
In het klein maar ook in het groot.
Het is nog maar 10 jaar geleden dat 60.000 leden zich onttrokken aan de P.K.N. en de H.H.K. was een feit.
Uw stelling “Het je onttrekken aan een kerkverband heeft iets pijnlijks en verdrietigs. Je zegt er iets mee richting God en iets richting de christenen die je achterlaat” is juist.
Helaas hebben we dit geluid toen weinig gehoord.
Maar probeer toch hierin niet de Heere te vergeten dat Hij je de weg kan wijzen die je gaan moet, en niet mensen! En dan kan het weleens anders lopen als je gedacht had, want ik geloof zeker dat als het ook de bedoeling van de Heere is dat jullie uit die kerk moeten dat ook de andere zaken waar jullie nu veel moeite mee hebben (zoals de familie inlichten) de Heere hierin jullie wil helpen dat het allemaal meeloopt.
Wij wilden een tijd terug ook heel graag uit ons kerkverband om verschillende redenen, je gaat dan van alles proberen, maar met dat wij het in gang zetten om te veranderen leek wel alles ertegenin te gaan zodat wij er wel moesten blijven uiteindelijk. Nu zijn we een tijd verder en ben ik blij dat we toch niet naar dat andere kerkverband zijn gegaan en hier nog steeds kerken, niet dat er een heleboel was veranderd in de kerk, maar meer dat we erachter kwamen dat wij met ons zelf weg wilden uit de kerk zonder de Heere hierin te kennen.
Veel sterkte en wijsheid toegewenst
Je bent heel erg respectloos naar deze mensen en naar de PKN toe.
Ik hoop dat je jezelf nog eens leert kennen. Dan komt het schaamrood op je kaken over je zelf en gaat je mond dicht over andere mensen.
wil wel even melden,dat ik alle respect voor de dominee,s op refoweb heb.
Da's een hele geruststelling :-)
Als het waar is dat “Gods werk veel breder is en kerkmuren overstijgt.” waarom blijf jij dan achter de muur zitten ?
De door refoweb verwijderde inzending van jou, gaf me dit idee.
Denk je zelf van niet ?
- 1
- 2
