Vraag
Ik begrijp niet zo goed waarom God nooit geamputeerden geneest. Hij geneest mensen met kanker, dankzij gebed. Hij geneest mensen die een hartaanval hebben door het hart weer te laten slaan, dankzij gebed. Mensen hebben bijna-dood-ervaringen en zien de poorten van de hemel en komen dankzij Zijn genade weer terug. Er zijn vele verhalen waaruit blijkt dat onze gebeden door Hem gehoord worden. Maar als je een vinger, een hand, een voet of een ledemaat verliest, dat laat Hij het zo. Het slachtoffer gaat gehandicapt verder. Het verdwenen lichaamsdeel komt nooit terug, hoeveel er ook gebeden wordt. God laat dan niets van Zich horen of zien. Ik vraag me af of God iets tegen geamputeerden heeft. Wat hebben zij in Zijn ogen misdaan om nooit Zijn Genade te mogen ervaren? Waarom worden zij nooit door Hem genezen?
Antwoord
Beste vraagstel(st)er,
Als ik het goed begrijp is uw vraag heel persoonlijk. Ik wil daar ook zo persoonlijk mogelijk op antwoorden. Zelf heb ik in 2011 een ernstig hartinfarct gehad en ben daar thans zodanig van genezen, dat ik weer allerlei dingen kan doen. Daar ben ik God dankbaar voor. Maar als de Heere mij had weggenomen uit dit leven, zou ik daar vrede mee hebben gehad. Mijn vrouw en ik hadden reeds afscheid genomen van het leven en van elkaar. Maar de Heere heeft -om met Hizkia te spreken (Jes.38)- mijn ziel lieflijk omhelsd, zodat ik in de groeve der vertering niet kwam. De gerechtigheid van mijn Koning Jezus Christus, mij toebedeeld in het geloof, is mij genoeg.
Dit alles is zeker ook gebedsverhoring. En zo zijn er inderdaad, zoals u schreef, vele gebedsverhoringen, ook bij andere ernstige ziekten. Maar niet altijd verhoort God een gebed om genezing. Wij behoren dan ook steeds in ons gebed te zeggen wat Jezus zei in Gethsemane: Vader, niet mijn wil, maar Uw wil geschiede. Laat het dan ook maar zijn, wat het bij Paulus werd, nadat hij driemaal had gebeden Mijn genade is u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht (2 Kor.12:9).
Waarom geeft God geen herstel aan gehandicapten? Zo vraagt u. Waarom geeft Hij een geamputeerd lichaamsdeel op het gebed niet terug? Ik probeer daar het volgende op te antwoorden:
A. Het kan zijn dat amputatie van een bepaald lichaamsdeel heeft plaatsgevonden, juist omdat dat bevorderlijk is voor ons herstel. En mogen wij daar dan niet de hand van de Heere in zien?
B. Amputatie van een bepaald lichaamsdeel wordt in vele gevallen draaglijk, doordat we door specifieke medische zorg een hulpmiddel aangereikt krijgen, waardoor we toch ook heel goed en nuttig kunnen functioneren. Soms zijn wij er zelfs beter aan toe dan iemand die twee benen, handen, ogen,.enz. heeft. Zeker als wij in ons gebrek de Heere danken kunnen voor alles wat wij hebben en kunnen, bovenal voor de genade die meer waard is dan gezondheid en die God ons op het gebed zeker zal geven: geborgen te zijn voor tijd en eeuwigheid in Christus volbrachte werk, door het geloof.
C. Overigens - dat moet u nooit vergeten - blijft heel het leven (ook in al zijn gebreken en ellenden) een onverdiend wonder van Gods genade, waarvoor we God danken zullen, elke dag.
Veel wijsheid en sterkte. Gode bevolen,
Ds. C. den Boer
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. den Boer
- Geboortedatum:20-04-1931
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dominee den Boer is op 11 juni 2019 overleden.
Website: dsdenboer.refoweb.nl
Lees ook: 'Digitale levenswerk ds. C. den Boer afgerond' & 'Ds. C. den Boer overleden'
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Daar kun je om lachen maar ook over nadenken.
Mijn moeder heeft me voorgehouden...bidt niet om een lichte last maar om een sterke rug.
God is geen handelaar in wonderen, wonderen bestaan niet en zeker niet uit God's hand.
God heeft een diepere bedoeling in ons leven, Hij is getrouw.
De kracht waarmee Jezus de zieken geneest is een Goddelijke kracht, de kracht van de Heilige Geest. Dezelfde Heilige Geest die ook ons gegeven is op de pinksterdag, met daarbij de gaven van de Geest waaronder dus ook de gave van genezing. Maar dat terzijde.
De definitie van genezen is herstellen, beter maken, helen dus iets wat ziek is weer laten functioneren zoals het hoort, dat is wat Jezus deed en daarbij nog veel meer. Als er een lichaamdeel mist door amputatie of altijd al mist, zal er iets geschapen (nieuwe gewrichten, botten, aders, huid enz enz) moeten worden wil je weer een lichaamsdeel terug krijgen. Definitie van scheppen is, het maken, laten ontstaan. In de bijbel lezen we maar één keer dat God schept en dat is in het begin van de bijbel Genesis waar de wereld en alles daarop in 6 dagen geschapen word.
Na hier over nagedacht te hebben kom ik tot de volgende conclusie/gedachte. Er is verschil tussen de genezende kracht van God, die ons ook is toebedeeld dmv de Heilige Geest, en de scheppende kracht van God. En denk ik dat we daarom geen lichaamdelen zien aangroeien.
Interessant onderwerp natuurlijk, maar laten we Jezus Christus bovenal danken voor wat Hij voor ons heeft gedaan! De dood overwonnen.
Groeten,
Willem
Toch als ik denk aan de 10 melaatsen, dan denk ik dat deze helemaal genezen waren en daar zouden ook ledematen verdwenen kunnen zijn door de ziekte, bij Naäman de Sirier werd zijn vlees en huid weer als een kleine jongen.
Heel speciefiek vind je het niet in de bijbel, maar als je ziet hoe een ziekte als melaatsheid zich ontwikkeld, dan denk ik wel dat deze nieuwe ledematen kregen bij hun genezing.
Christenen probeerden mij ooit eens op de mouw te spelden dat ze lichaamsdelen hadden zien teruggroeien om me naar hun genezingsdienst te lokken. Ik heb toen toch maar vriendelijk bedankt...
Wat een vertrouwen in God.....
vraag het God, een mens weet ook niet alles, maar ik prijs Hem,
want Jezus zegt zelf "Abba, Vader, alle dingen zijn mogelijk voor U"
waarom zou je dit hier niet in meenemen...
Gods schepping kun je een wonder noemen, de aarde, het heelal, maar voor God is dit geen wonder, Hij deed er een week over, wat zeg ik, zes dagen.
De rationalistische en pantheïstische filosoof Baruch Spinoza stelt in zijn Tractatus theologico-politicus dat wonderen niet bestaan: bovennatuurlijk ingrijpen is immers niet mogelijk, omdat uitzonderingen op de natuurwetten onmogelijk zijn. De gebeurtenissen waarvan sommige mensen menen dat ze te wonderlijk zijn om natuurlijk te zijn, zijn volgens hem enkelvoudige instantiaties van natuurwetten. Ze doen zich (in eerste instantie) maar eenmaal voor en lijken daarom een uitzondering op de natuurlijke orde, maar zijn per principale verklaarbaar.
De Poolse paus is ook heilig verklaard vanwege twee wonderen, ik geloof niet in dat soort wonderen wel in God.
Hij is dus ook de schepper van de natuurwetten.
God bidden om b.v. de zwaartekracht op te heffen is derhalve een vreemd gebed.
Het aangroeien van geamputeerde lichaamsdelen valt in dezelfde categorie.
En niet iedereen kan dat!
God bidden om de door Hemzelf geschapen natuurwetten op te heffen ?
lees ; Math 4 ; 5-7
Toen nam de duivel Hem mee naar de heilige stad en zette Hem op het hoogste gedeelte van de tempel,
en hij zei tegen Hem: Als U de Zoon van God bent, werp Uzelf dan naar beneden, want er staat geschreven dat Hij Zijn engelen voor U bevel zal geven, en dat zij U op de handen zullen dragen, opdat U Uw voet niet misschien aan een steen stoot. Jezus zei tegen hem: Er staat eveneens geschreven: U zult de Heere, uw God, niet verzoeken.
De argumentatie is dus ; U zult de Heere, uw God, niet verzoeken.
Ook met name vanwege mijn respect maar zeker ook medeleven met de mensen die amputaties zowel medisch als door een ongeluk is overkomen probeer ik een antwoord te formuleren naar het waarom deze niet (meer?) genezen d.m.v. het gebed.
Dit doet zich niet uitsluitend voor bij amputaties maar laten we alle andere verminkingen (brandwonden enz.) niet vergeten.
Mijn opmerkingen waren een (wellicht zwakke) poging een antwoord te formuleren.
Uw Bijbelse voorbeelden zijn duidelijk, toch raad ik u aan (Daniel in de oven) dit thuis niet te proberen.
Wij allen weten maar al te goed dat amputaties nooit meer aangroeien, huidbeschadigingen niet verdwijnen. Ik heb geen pasklaar antwoord maar valse hoop geven aan deze mensen is wel het laatste wat ik zou willen.
Weet u, wellicht kunnen wij ? willen wij ? het wonder niet meer zien.
We zitten in onze voldane kerken, waarheid in onze zak en zonder vragen.
Gedomineerd door theorieën en dogma's. Willen wij het wonder ? Of is dat te onberekenbaar ?
Kent u het beroemde boek de gebroeders Karamazov van Dostojevski ?
Eén van de broers (en niet de braafste) fantaseert hoe Jezus opnieuw op aarde zou verschijnen. Hij vertelt hoe Jezus nog één keer onder het gewone volk komt om zijn vragen en verdriet te delen en het moed in te spreken. Het verhaal speelt zich af ergens in de 16de eeuw aan de stadspoort van Sevilla waar de dag voordien nog een grote groep ketters onder grote belangstelling werd verbrand.
Op het ogenblik dat Jezus verschijnt, wordt in een open kistje een overleden kind de kathedraal binnengedragen. De moeder valt voor Jezus’ voeten en smeekt hem haar kind weer tot leven te brengen. En zoals 1500 jaar terug zegt Jezus opnieuw: talitha kumi – meisje sta op. Iedereen roept en juicht. Maar juist op dat ogenblik komt de hoogbejaarde kardinaal, tevens Grootinquisiteur, voorbij. Hij ziet wat er gebeurt en laat Jezus arresteren. Die nacht bezoekt hij hem in de kerker. En dan volgt een hallucinante passage waarin de inquisiteur vol bitterheid uitlegt waarom hij Jezus heeft laten arresteren. ‘Wij hebben jou niet meer nodig’, zegt hij hard. ‘Met je rebelse aard heb je niet het geluk gebracht dat het volk zocht. Je bracht vrijheid, maar het volk kan die vrijheid niet aan. Aan ons heb je de macht gegeven te binden en te ontbinden. Welnu, wij, de organisatoren, wij hebben de kerk opgericht. Wij brengen de vrede, de veiligheid en de zekerheid waarnaar het volk snakt. En jij bent met je mentaliteit een hinder, een vervelende luis in de pels. Daarom moet jij verdwijnen.’ Toen de inquisiteur uitgepraat was, wachtte hij enige ogenblikken op het antwoord van de Gevangene. Diens zwijgen viel hem zwaar. Hij had gezien dat de Gevangene aldoor kalm en aandachtig naar hem geluisterd en hem daarbij recht in de ogen gekeken had; klaarblijkelijk had Hij geen in om iets terug te zeggen. De oude man had gewild dat Hij hem een antwoord zou geven, al was dat ook bitter en beangstigend. Maar plotseling komt Hij zwijgend op de oude negentigjarige man toe en kust hem stil op zijn bloedloze lippen. Daaruit bestaat zijn hele antwoord. De oude man huivert. Zijn mondhoeken trillen even: hij gaat naar de deur, maakt ze open en zegt tot Hem: "Ga weg en kom niet meer terug … nooit meer … nooit." En hij geeft Hem de gelegenheid om te verdwijnen in de donkere straten van de stad."
Zo eindigt één van de mooiste bladzijden uit de wereldliteratuur. Op een indrukwekkende manier typeert Dostojewski de persoon van Jezus. Als Iemand die niet roept, die zijn stem niet verheft, die het geknakte riet niet zal breken, zoals reeds staat in de profetieën van Jesaja. Het enige wat Hij brengt is een onverwoestbare, alles doordringende liefde. Tegenover de Grootinquisiteur brengt Hij geen argumenten. Zijn leven wordt niet beheerst door een grote theorie. Er is enkel dat stille gebaar.
