Echt leven met God missen

Ik kom zelf uit een christelijk gezin. Van jongs af aan gaan we (één keer) naar de kerk. Nu ik ouder word en na een aantal dingen die gebeurd zijn, ben ik steeds meer gaan nadenken over het geloof en God. Het geloof lijkt bij ons allemaal zo doodgebloed. Het is meer theorie/traditie dan praktijk. We gaan elke zondag naar de kerk, maar verder wordt er nooit over het geloof gesproken. We komen thuis en we bidden voor het eten. Dat is het dan. Toen ik laatst aan mijn vader vroeg wie Jezus persoonlijk voor Hem was, kon hij er geen antwoord op geven en zei hij, dat je volgens hem maar veel naar de kerk moet gaan en dat je dan misschien bekeerd kunt worden (maar dan moet je wel uitverkoren zijn). Ik schrok hier erg van toen ik dit hoorde omdat dit zo niet in de Bijbel staat en je nooit de schuld van je onbekeerdheid aan God kunt geven. God zegt immers zelf: "Bekeerd u, Zoek en u zal vinden", enz. Er wordt wel gebeden, maar er klinkt geen hoop, kracht en verwachting in door en het is altijd hetzelfde. Het lijkt wel alsof het er alleen maar bij hoort voor de vorm. Er wordt niet voor onze eigen ziel gebeden. Alleen wordt er elke keer gevraagd of God ons wil bekeren en dan voor de rest gaat het over arme mensen. Ik kan soms bijna niet meer luisteren naar het gebed en heb de neiging om de vingers in mijn oren te stoppen. Ik voel me zelf zo egoïstisch, slecht en zondig, waardoor ik er ook niks van kan zeggen. Ik ben echt geen haar beter. Ik zie dat er thuis een echt leven met God wordt gemist. Wat moet ik hiermee aan? Ik heb al veel gebeden, maar het blijft zo moeilijk!

Thuis wordt naar je vreest  "een echt leven met God gemist." En zelf ben je naar eigen getuigenis "geen haar beter." Wat moet je doen?

Je geeft zelf zeer terecht aan dat de HEERE Zich openbaart in Zijn Woord als de God Die geen lust heeft in onze dood of ondergang. Hij heeft er lust in dat wij ons bekeren en leven! De verkiezende God openbaart Zichzelf in het appellerende Woord! De spanning tussen enerzijds louter genade en anderzijds eigen verantwoordelijkheid blijft bijbels staan! Dat mensen daarmee geen raad weten en vervallen in een terminologie van lijdelijkheid  -God moet het doen/als God het niet doet- kun je begrijpen maar onmogelijk goedkeuren. God heeft alles gedaan. God doet nog alles! – Dat hebben we zojuist op Goede Vrijdag en met Pasen opnieuw kunnen horen!

Maar... alles vraagt wel om persoonlijke toepassing door de Heilige Geest. Hoe dringend noodzakelijk is het voortdurende gebed om de Pinkstergeest, Die Heere is en levend maakt. Die in alle waarheid leid leidt. En de Waarheid is niets en niemand anders dan de levende Christus.

Bid voor jezelf en voor je gezinsleden om de gave van de Geest. Bid met verwachting, gegrond op het Woord.

Kand. G. van Ginkel

Dit artikel is beantwoord door

Kand. G.A. van Ginkel

• Geboortedatum:
  13-01-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Maartensdijk
• Status:
  Actief

167 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven