Alleen kinderen van gelovigen gedoopt

In de catechismus en het doopformulier staat dat alleen kinderen van gelovigen gedoopt mogen worden. Gelovigen zijn toch bekeerden? Waarom worden er in de kerken dan altijd gewoon alle kinderen gedoopt?

Beste vraagsteller,

Je hebt het heel goed begrepen dat Bijbels gezien geloof en bekering twee kanten van dezelfde zaak zijn. Bekering is een geloofszaak, ware gelovigen hebben in principe een ander leven leren kennen. Sommige mensen gaan nogal slordig met deze rijke bijbelse woorden om. Wie zegt: ik geloof wel, maar ik ben niet bekeerd, spreekt iets uit wat een innerlijke tegenstrijdigheid is. Het is net zoiets als: ik loop wel in de regen (zonder paraplu) maar ik word niet nat.

Daarom vind ik het zo vreemd als mensen die wel in oprechtheid de Heere vrezen, toch denken dat ze onbekeerd zijn. Dat komt vermoedelijk omdat ze bij bekering denken aan iets buitengewoons, plotseling, diep ingrijpend, 'krachtdadig'.

Een bijbels beeld dat duidelijk maakt hoe de Heere geloof en bekering werkt, is de gelijkenis van de Zaaier. Het zaad is Gods Woord, de akker is het hart. De Heere is de zaaier. Door de verborgen werking van de Heilige Geest (en dat is als zodanig een krachtdadige werking!) opent de Heere het hart, zodat het Woord in goede aarde valt. Het zaad gaat ontkiemen, wortels maken (er komt diepgang) en opgroeien (er komen geestelijke werkzaamheden, geestelijke groei en geestelijke vruchten). Net als in de natuur (de groei van bamboe is een uitzondering) gaat de groei van geloof en bekering niet altijd zo snel, dat je het kunt zien groeien. Een bekering die het meest op de wonderboom van Jona lijkt, hoeft nog niet van de goede soort te zijn. Geef mij maar die langzaam groeiende eiken.

Nu je vraag over de doop. Inderdaad worden in de kerk de kinderen van gelovige ouders gedoopt. Daar houdt de kerk ze voor en ze zeggen daar zelf ook "ja" op. De kerk heeft geen formulieren waarin ervan uitgegaan wordt dat we te maken hebben met ongelovigen. Je vraag geeft aan dat hier in de praktijk een spanningsveld ligt, om niet te zeggen een tegenstrijdigheid. Dat heb je heel goed aangevoeld. Hier klopt iets niet. De Heere vraagt niet minder dan een waar geloof. Ik hoop dat die tegenstrijdigheid door alle doopouders zo gevoeld wordt, dat ze geen minuut langer rust hebben voordat ze in waarheid hun jawoord mogen geven.

De kerkenraad heeft de verantwoordelijkheid wie zij toelaat tot het doen van openbare belijdenis. In sommige kerken wordt genoegen genomen met de zogenaamde belijdenis der waarheid: een verstandelijk instemmen met de leer van de kerk, terwijl de vraag of je persoonlijk de Heere vreest niet gesteld wordt of niet beantwoord wordt. Men wil geen te hoge eisen stellen. Maar de moeilijkheid is dat als je te lage eisen stelt, je er als kerk aan meewerkt dat de bovengenoemde tegenstrijdigheid zonder problemen kan blijven bestaan.

We onderscheiden voor het gemak vaak het kerkelijk recht en het Goddelijk recht. De kerk moet allen die hun geloof belijden kerkelijk voor gelovigen houden; daarom krijgen ze toestemming om deel te nemen aan de sacramenten. Zij zouden dus ook (kerkelijk gezien) avondmaal kunnen vieren. Geen ouderling die ze tegen kan houden. Ze hebben ze zelf toegelaten. De Heere is echter de grote hartenkenner. Tegenover Hem moeten we ons jawoord bij belijdenis, doop en Avondmaal kunnen verantwoorden.

Ik vond je vraag een heel serieuze vraag. Ik realiseer mij dat ik het probleem -de tegenstrijdigheid- niet kan oplossen. Wel hoop ik, dat ik je met dit antwoord een beetje geholpen heb.

Ds. H. Korving

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

195 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven