Vraag
Aan iemand uit de Ger. Gem. Ik ben erg verdrietig en helemaal in de war. Een paar jaar geleden heeft de Heere me uit mijn zondige leven geroepen. Zijn Woord kwam met kracht in mijn hart tijdens de preek. Terwijl ik de deur op slot had gegooid en heb geroepen dat het klaar was met God en Zijn dienst, liet Hij me weten dat bij Hem de deur openstond. Ik geloofde het. Ik kon er niet meer omheen. Ik wilde het ook niet. De tijd die volgde was een tijd waarin ik alle grote zonden, waar ik prinsheerlijk in geleefd had, voor de Heere eerlijk heb beleden. Ook heb ik veel opgeruimd en ben ik weer naar de kerk gegaan. Ik probeerde zo netjes mogelijk te leven en had van toen af aan (dacht ik) alles voor de Heere over. Ik bad ernstig en vocht tegen de zonde. Gezien de verslaving aan zonden die ik had opgebouwd was dat een zware en moeilijke strijd, nog elke dag overigens. Dat alles in de stellige overtuiging: Dit is mijn laatste kans! Ondanks de heftige strijd en het opgeven van mijn vrije leventje voelde ik me gelukkig met deze verandering. God sprak tot mij uit Zijn Woord en ik kreeg er zelfs vreugde in om al mijn zonden eerlijk te belijden. Met mijn zus, waarvan ik al wist dat ze de Heere dient, had ik sinds dat alles weer contact. Ik vertelde haar al mijn verdriet: ik was God kwijt en ik twijfelde steeds of het nog wel kon voor mij. Ze vertelde me over Jezus, maar dat begreep ik niet. Ik begreep er niets van. Er was gewoon geen plaats voor, denk ik. Later werd het anders. Al dat ploeteren met mezelf werd steeds hopelozer. Ik bleef het steeds weer verliezen van de zonde en bovendien: Is God nu mijn God of niet? Hoe zal ik ooit met God verzoend worden? Deze vragen werden steeds meer op mijn hart gedrukt. Toen gingen mijn ogen open voor Jezus Christus. Bij Hem moest ik zijn, Hij heeft alles wat ik nodig heb! Maar hoe kom ik bij Hem? Heb ik wel genoeg honger en dorst? Ben ik wel arm genoeg? Heb ik wel genoeg ellendekennis? Deze vragen heb ik lang meegedragen. Ik kwam er niet uit, werd steeds verdrietiger. In plaats van ootmoedig, werd ik alsmaar hoogmoediger. En moet ik nu verloren gaan onder Gods recht? Dat zegt de dominee toch? Wat moet ik nu? Ben ik dan toch de uitzondering, ben ik gewoon te slecht? Toen ik op een avond bij mijn zus was, kon ik al mijn vragen kwijt. Of ik niet te slecht, te hoogmoedig te zondig, te hard was om te mogen geloven. Ze sprak eerlijk uit Gods Woord dat als ik zou wachten tot het bij mij klopte, ik altijd buiten zou blijven staan. Immers, ik ben een zondaar, bij mij klopt het niet! Die zondag erop, heb ik al mijn goede werken en 'proberen' weggegooid. Ik zag in: Het is hoogmoed om op zo'n manier God tevreden te stellen. God gaf mij geloof om op Hem te zien. Ik durfde echter geen conclusie te trekken: God moest zelf zeggen of Hij mij op grond van Zijn Zoon wilde aanzien. Die zondag werd onvergetelijk! God gaf antwoord: Hij zal al mijn ongerechtigheden vergeven. Dat zei Hij Zelf! En dat tegen mij?! Niet veel later had ik een gesprek met mijn dominee. Dat ging onder andere over het Heilig Avondmaal. Hij sprak erover dat ik alleen maar de belofte had gekregen dat God al mijn zonden zou vergeven: nog niet de vervulling. Dat was bevindelijk een heel verschil. Ik ben er na al die maanden nog niet uit welk verschil. Wat wordt daarmee bedoeld? Ook zei hij dat er plek moest komen voor het Heilig Avondmaal. Ik moest aan de tafel "gedragen" worden, God moest me er zelf brengen: net als Mefiboseth bij David. Ik wist niet wat hij ermee bedoelde, had er ook veel vragen bij, maar nam hem wel serieus. Het was mijn groot verlangen om aan de Tafel Zijn Naam te belijden, en Zijn gunst te proeven. Ik ging de voorbereidingsweek in met de gedachte: Als Jezus me aan Zijn tafel nodigt, dan wil ik er zitten. Als Hij me niet hebben wil (bijvoorbeeld omdat ik daar nog niet aan toe ben of zoiets?) dan wil ik het ook niet. Iedere dag smeekte ik de Heere om bevestiging van Zijn eigen werk. Op het einde van de week kwam Hij met kracht over: Overgeleverd om onze zonden, opgewekt tot onze rechtvaardigmaking! Wat een blijdschap. Niets bij mij, alles in Hem, ook voor mij. Toen het zondagmorgen bediening was, ben ik toch niet aangegaan. Waarom niet? Ik wist niet zeker of ik wel "gedragen" werd aan Zijn Tafel. En ook niet of ik wel diep genoeg voor God gebogen had, zoals de dominee benadrukte. Het was een grote ontgoocheling. Waar is nu mijn Koning, die mij bij de verworven verlossing beschut en behoudt? (zondag 12). De dominee zei tijdens het nodigen: "Van de week is het voorbereiding geweest. Je kunt weten of je genodigd bent." Waarom ga ik dan niet? Hierover heb ik weer gesproken met de dominee. Hij vond het goed dat ik niet was aangegaan. De eerste keer moet er, volgens hem, geen twijfel meer zijn. Dan moet het zijn: eer ik het wist, zat ik aan Zijn Tafel. Hij onderbouwde dat met "ten dis geleid" uit Psalm 22, en dat Boaz Ruth zelf uitnodigt om mee te eten. Mijn vraag blijft echter: dus ik moet toch een soort ervaring/gevoel beleven voordat ik mag aangaan? Niet alleen geloof? Ik dacht dat al die andere dingen niet meer nodig waren, maar dat de rechtvaardige door het geloof moest leven. Of zijn die gevoelens vaste "onderdelen" van het geloof? Hij sprak er ook met mij over dat ik niet alleen uit het Woord moest weten dat Jezus zaligmaker was, maar dat Hij mij ook geopenbaard moest worden. Dat was nog weer iets anders. Toen ik vroeg wat het dan was zei hij: "Je moet niet alles willen begrijpen, dit is nu een zaak welke de Heere je zelf moet openbaren." Geen antwoord dus. Volgens hem wist ik wel dat "het in een Ander lag", maar moest ik Jezus nog leren kennen. Toen hij vroeg hoe de Heere dan had gesproken tijdens de voorbereidingsweek noemde ik eerder genoemde tekst. Hij zei: "maar je gelooft toch zeker niet dat je zonden vergeven zijn?" (dat is de weldaad van Pasen volgens hem, daar ben ik nog lang niet). Vraag: wat moet ik dan geloven? We leren toch de rechtvaardigmaking door het geloof. Heb ik me dan bedrogen? Was het trouwens maar waar dat ik dat altijd geloven kon, vaak is het door eigen schuld zo onduidelijk allemaal.
Vraag 2: wanneer mag je geloven dat je zonden vergeven zijn? Omdat ik ga verhuizen ga ik op termijn ook naar een andere Gereformeerde Gemeente. Onze dominee waarschuwde me dat niet alle dominees het zeiden zoals hij het leerde. De consulent van mijn nieuwe gemeente bijvoorbeeld. Hij gunde me een echt bijbelse bekering. Waarom zegt zo'n dominee dit van zijn eigen collega's? Dit is zo verwarrend! Ik heb er erg lang over gedaan voordat ik begreep wat rechtvaardigmaking uit het geloof is en ik ben wellicht de allerdomste christen van heel Nederland omdat ik er nog veel te vaak aan twijfel. Maar nu word ik weer helemaal teruggeworpen op mezelf. Ik weet het echt niet meer. Nu in het kort mijn vragen: 1. Is de belofte krijgen iets anders dan de vervulling daarvan? Bestaat er een leven uit de belofte en een leven uit de vervulling? 2. Wat is gedragen worden aan de tafel en is dat bijbels? Begrijp ik het gewoon verkeerd? 3. Wat moet ik allemaal beleefd hebben voordat ik mag geloven dat de Heere al mijn zonden vergeven heeft? En als ik dat niet mag geloven, wat mag ik dan wel geloven? 4.Hoe moet ik straks in mijn nieuwe gemeente een plekje vinden, zonder 'bedrogen' te worden? Of valt dat wel mee?
Antwoord
Lieve broeder of zuster, dit kan toch niet waar zijn!!! Als de Heere zo duidelijk werkt in je leven, zo duidelijk spreekt tot je, zo liefdevol je omhelst en naar je uit ziet aan Zijn tafel... Dat jij dan niet gaat. Maar dat je al Zijn liefdesuitingen op nul zet omdat een zondig mens je in de war brengt. Ja, ik weet wel hij is een predikant, maar dat zegt niet alles hoor! Een predikant is ook een gewoon mens, die van genade moet leven en niks meer. In Peru zeggen we "pastor", herder. En dat is heel juist. Hij moet herder zijn en mensen naar Jezus leiden. Hij is niet de waakhond die bij de kudde loopt. Die moet 's nachts buiten blijven en de herder mag mee naar binnen.
Ik kon mijn tranen niet bedwingen toen ik je brief las. Lieve broeder of zuster, smeek de Heere Jezus om vergeving dat je zo Zijn liefde hebt verzaakt. Dat je je zo in de war hebt laten brengen door menselijke gedachten. Hij is het zo waard om alle gunst van mensen te verspelen om in Zijn gunst en liefde te kunnen leven. Zelf heeft Hij gezegd: "Wie vader of moeder liefheeft boven Mij is Mij niet waardig." Die is het niet waard om nog iets van Zijn gunst te ontvangen. Ga nu eens met de Heere alleen te rade.
Al die dingen die je worden voorgeschreven komen uit de koker van de dogmatiek en de beleveniswereld van anderen. Jij staat tegenover de Heere. Hij heeft jou opgezocht. Uit de modder gehaald. Wat heeft een ander daar nou mee te maken. Wat heeft een ander daar van gevoeld. Jij ging ten onder in de zonde. Op jou had de Heiland Zijn oog. Hij greep je voor het te laat was. En nu wil Hij dat je Hem belijdt. Onomwonden en helder. Kom er vooruit dat je van Hem wilt zijn. Laat dat niet ondersneeuwen met allerlei uitdrukkingen.
"De consulent van mijn nieuwe gemeente bijvoorbeeld. Hij gunde me een echt bijbelse bekering. Waarom zegt zo'n dominee dit van zijn eigen collega's? Dit is zo verwarrend!" Ik kan hier niet op ingaan omdat ik niet weet waar je woont en wie je consulent is. Maar het is wel waar dat er onder ons veel verschil is in dominees. Misschien wel allemaal geroepen, maar niet allemaal even bijbels op het punt van geloven dat iemand een kind van de Heere kan zijn. Maar je hebt geen mensenoordeel nodig. Dat die dominee zo over zijn collega praat zegt meer over hemzelf dan over zijn collega hoor.
"Ik heb er erg lang over gedaan voordat ik begreep wat rechtvaardigmaking uit het geloof is en ik ben wellicht de aller domste christen van heel Nederland omdat ik er nog veel te vaak aan twijfel. Maar nu word ik weer helemaal teruggeworpen op mezelf. Ik weet het echt niet meer." Hoeft ook niet joh! Jezus weet het allemaal. Hij weet wat jij nodig hebt. Hij weet heel goed hoe Hij jou moet leiden. Laat dat niet in de war sturen door mensen. Vooral niet door mensen die je een "goeie bijbelse bekering" gunnen. En daar moet jij mee verder. Stort je hart uit bij de Heiland, de Goede herder, de Zaligmaker van domme zondaren. Mensen die niet meer weten hoe het moet, wil hij graag bij Zich ontvangen. "Hij ontvangt de zondaars en eet met hen!" Wie riepen dat? De mensen die zo goed wisten hoe het allemaal moest!
"Nu in het kort mijn vragen: 1. Is de belofte krijgen iets anders dan de vervulling daarvan? Bestaat er een leven uit de belofte en een leven uit de vervulling? 2. Wat is gedragen worden aan de tafel en is dat bijbels? Begrijp ik het gewoon verkeerd? 3. Wat moet ik allemaal beleefd hebben voordat ik mag geloven dat de Heere al mijn zonden vergeven heeft? En als ik dat niet mag geloven, wat mag ik dan wel geloven? 4.Hoe moet ik straks in mijn nieuwe gemeente een plekje vinden, zonder 'bedrogen' te worden? Of valt dat wel mee?"
1. De belofte krijgen of de vervulling ervan. Als ik mijn kind een fiets beloof, heeft hij of zij hem al. Waarom? Hij staat er toch nog niet? De belofte is nog niet vervuld. Maar zij of hij heeft die fiets al, want papa heeft het beloofd. En die kan niet liegen. Als de Heere je een belofte geeft is het toch net zo. Leef maar uit de belofte. Deed die 'domme' (?) Abraham ook. Hij geloofde in de belofte van God. Heeft de vervulling van de belofte niet gezien, maar is in dat geloof gestorven en heeft de vreugde er van gesmaakt. Hebr. 11. Doe dat ook maar. Het was met al die gelovigen in het Oude Testament hetzelfde. Heb je wel eens van Job gehoord? Ja he? Weet je wat die zei? "IK WEET, MIJN VERLOSSER LEEFT!" Punt uit! Zonder dat hij ooit de Verlosser gezien heeft, dan alleen in de belofte. Door het geloof. Hebben die gelovigen het dan allemaal mis gehad?
2. Naar de tafel gedragen worden. De beste man heeft ook wat gehoord. Hoe is de nodiging van de Heiland naar Zijn tafel? Blijf maar zitten tot Ik je een keer kom halen? Ja? Nee dus!!! "Komt herwaarts tot Mij allen die vermoeid en belast zijt." Mensen die zo vermoeid zijn dat ze niet eens meer op kunnen staan, worden genodigd om op te staan en naar Hem te komen. En als je nou als zo’n vermoeide ik de kerk zit. Hunkerend naar de rust die alleen bij Hem is te vinden, sta dan maar op en ga. Later zul je het misschien zeggen: Waar had ik de moed vandaan? Het was alsof ik naar de tafel gedragen werd. Niemand en niets gezien dan de nodigende Heiland. Je mag dingen die je achteraf soms concludeert, niet maken tot een voorwaarde vooraf. Maar gebeurt veel onder ons. Men heeft waarheden gehoord en die tot een wet gemaakt. Als jij in je bank blijft zitten komt de Heiland je nooit naar de tafel dragen. Hij wil dat je naar Hem uitgaat. Kom, Mijn liefste. Wie dorst heeft kome en neme... In Openbaring 22 staat: De Geest en de bruid (de gemeente, met haar herders) zeggen KOM! En die het hoort zegge KOM! En die dorst heeft die kome en die wil, neme van het water des levens om niet! Zo diep daalt de Heere naar ons af. Je mag komen zoals je bent. Je hoeft niets mee te brengen. Je mag zelfs niets mee brengen. Alles is volbracht, betaald door Jezus Zelf. Moet je nog meer horen uit het Woord? Graaf maar, Gods Woord is vol van genade. Hij, Jezus wacht op arme zondaren en wil met hen eten...
3. "Wat moet ik allemaal beleefd hebben voordat ik mag geloven dat de Heere al mijn zonden vergeven heeft? En als ik dat niet mag geloven, wat mag ik dan wel geloven?"
Je moet niets beleefd hebben. Je moet niets betalen. Je MAG zelfs niet betalen. Ook niet met "veel gehuild hebben", of "diep berouw" hebben. Geloof wat Jezus zegt! Geloof Hem op Zijn Woord. Als de koningin je zou uitnodigen om te komen eten bij haar, zou je dan ja of nee zeggen? Ik zou van verrukking op een draf er naar toe hollen en veel te vroeg zijn, denk ik. En jij? Ga je eerst proberen om in de adelstand verheven te worden? Of eerst een aanstelling te krijgen als minister of burgemeester? Nee toch? Je zou toch gewoon gaan zoals je bent. Gewoon een mensje uit het volk van Nederland. Het is bij de Heere niet anders. Je mag Hem geloven op Zijn Woord omdat Zijn woord de Waarheid is. Je moet ophouden met al die "verdichte fabelen" te geloven. Je mag je overgeven aan Hem die getrouw is aan Zijn Woord en belofte.
4. "Hoe moet ik straks in mijn nieuwe gemeente een plekje vinden, zonder bedrogen te worden? Of valt dat wel mee?"
Dat kan alleen als je onbevangen gaat. Wij verhuisden van Tricht naar Bodegraven (1969). We werden op allerlei manieren gewaarschuwd. Zelfs door een dominee. Hij vond het nodig om ons nog eens heel goed te waarschuwen. "Daar in Holland gaat het allemaal zo gemakkelijk." Maar o mijn lieve broeder of zuster, wat was het heerlijk in die gemeente. We hebben er maar vier jaar gewoond. En nu, na 39 jaar is het nog steeds onze gemeente. We hadden het er heerlijk. We konden met de mensen spreken over de Heere en Zijn dienst. Er zijn er ook vandaag nog die je graag helpen om de weg te gaan die de Heere wijst. Ga maar met een gerust hart en wees wie je bent. Een brandhout uit het vuur gerukt! Geef de Heere de eer. Zoek Zijn kinderen maar op en verlustig je in de Heere. In die andere gemeente zijn ook bidders die je een hartelijk welkom toeroepen.
Sorry voor al die woorden van mij. Maar ik wil alleen proberen te bereiken dat je op Jezus ziet, op Hem alleen. Want wie op Hem alleen vertrouwt zal Zijn zegen ontvangen.
Hartelijke groeten en Gods zegen, laat gerust je mening weten hoor,
Evangelist J. W. N. van Dooijeweert
Dit artikel is beantwoord door
J.W.N. van Dooijeweert
- Geboortedatum:23-01-1938
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Waddinxveen
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een zegen om mensen als evangelist Van Dooijeweert op Refoweb te hebben! Ik herken zo wat je aangeeft, 15 jaar geleden schreef prof. dr. Blaauwendraad een paar boekjes waarvan de eerste getiteld was 'Het is ingewikkeld geworden'.
Resultaat voor hem destijds was dat hij de Gergem is uitgeschopt. Anders kan ik het niet benoemen. Maar hij had helemaal gelijk!
Ik heb de goedbedoelde flauwekul zoals jij die beschrijft ook vaak gehoord. Het leidde er bij mij toe dat ik bijna de Gergem was verlaten, ware het niet dat ik naar een andere plaats ben verhuisd waar ik gelukkig wel iedere week hoor preken over de beloften waarvan de Bijbel bol staat, en niet meer over de bevindingen die een mens moet ondergaan!
Print dit antwoord uit, leg het overal neer waar je het nodig hebt, en laat geen enkele ambtsdrager of wie dan ook je afleiden door ingewikkelde termen. Het leidt je alleen maar bij de Heiland vandaan!
PS. wat een geweldig mooi voorbeeld eigenlijk van de belofte van de vader aan zijn kind dat hij een fiets krijgt! Inderdaad, als papa het belooft dan doet hij het ook, anders is papa niet betrouwbaar! Zou God Zijn belofte dan niet waarmaken?
Toch?! Hoe kan deze ds. dan dit zo zeggen??
En karlo, je kunt wat dat betreft beter dom blijven. Wat heb je eraan te weten hoe het niet is?
Houd je veel bezig met het echte, dan herken je vanzelf wat nep is.
(Eigenlijk ben ik zo verschrikkelijk verontwaardigd, dat dit nog steeds geleerd wordt!!!)
En dat ook met de Bijbel in de hand. Vragen, vragen, vragen.......o, hoe kom ik er nog uit.
Als ik (of iemand anders) met de Bijbel in de hand iets beweert, is het mijn verantwoordelijkheid dat ik de teksten niet iets anders laat zeggen dan wat er staat.
Maar anderzijds moet jij, net als de Bereërs, nakijken of deze dingen alzo zijn.
Ik zou niet eens willen dat mensen klakkeloos alles wat aannemen wat ik beweer, daarom geef ik vrijwel altijd de schriftplaatsen erbij zodat men het zelf op kan zoeken.
En als ik dan iets verkeerd zie, dan hoor ik dat wel, en ga ik het op mijn beurt weer nakijken.
Wat die ds. uit de vraag beweerd staat absoluut niet in de Bijbel.
Maar als je zo graag wilt weten waar het hier over gaat, het staat o.a. in dat boekje 'het is ingewikkeld geworden' van prof. dr. Blaauwendraad.
Ik zat in dezelfde warboel verstrikt als de vraagsteller, en toen ik na veel lezen en onderzoeken dat boekje van Blaauwendraad in handen kreeg was dat voor mij zo'n beetje 'een geschenk uit de hemel'. Ik was super onzeker over alles, en durfde m'n eigen conclusies niet te vertrouwen.
Maar daar stonden ze opeens, al mijn conclusies zwart op wit, alsof ik het zelf geschreven had.
Ik heb het echt ervaren als een bevestiging van God. Daarom zal ik er altijd op hameren: toets alles wat je hoort en leest aan de Bijbel.
Let op het verband, of iets tegen gelovigen of ongelovigen gezegd wordt, in welke situatie iets gezegd wordt, met welk doel....dat is allemaal zo belangrijk.
Als je wilt dan wil ik best proberen om je vragen te beantwoorden, dan moet je m'n mailadres maar opvragen.
Groet!
Ik herinner me helemaal niets meer van mijn geboorte. Ik weet wel dat ik nu leef. En mocht het een keer gebeuren dat het er beroerder voor komt te staan en ik kom in het ziekenhuis te liggen, dan gaan de doktoren heus niet kijken naar hoe ik geboren ben maar gaan ze zoeken naar tekens van leven. Één van die tekens is de behoefte naar voedsel.
Gods zegen!!...
Je hebt al een mooi antwoord gekregen; geloof alleen, Zie op Hem!!
Karlo, ik snap je twijfels...
Ik heb ze zelf erg gehad en de duivel probeert mij hiermee nog lastig te vallen.
Zeker nu ik mag geloven in Hem, probeert die akelige duivel mij te verwarren, en luistert mijn vlees erna.
Elke keer weer heb ik Hem nodig.
1 tip; lees de Bijbel kaal, zoals het er staat....dus zoals iemand deze zou lezen die het Evangelie niet kent. Die andere toetsen misschien wel naar de Bijbel, maar ze maken er een heel verhaal omheen, van belevingen,bevindingen en wegen vooraf aan de bekering.
Ik lees in de Bijbel een oproep over Bekeerd u, Geloof in het Evangelie, Geloof in Hem en Gij zult zalig worden en niet onderzoek u weg of u op de goede weg bent, of u bekommerd bent.
Wel onderzoek of je in het geloof bent.
Bid veel om de Heilige Geest, dat die jou licht mag geven over de Schrift.
Dat doet Hij!!
Misschien denk je wel 'ik kan het beter te zwaar opvatten dan te licht' maar geloof me, aan de rechterkant verdrinken is net zo erg als aan de linkerkant.
Heeft al dat 'getob en geworstel' je al iets dichterbij Hem gebracht? Wat heb je te verliezen? Werp het net eens eens uit aan de andere kant.
Je zegt dat je het verschil niet onderscheid tussen Moerkerken en die anderen.
Het stappen-standen-plan wordt wel 'Bijbels onderbouwd', maar als je al die teksten in het verband gaat lezen dan zie je toch dat er iets heel anders staat?
Dan kan er wel gepreekt worden over de geestelijke betekenis, en ik wil heus niet ontkennen dat er in de Bijbel geestelijke lijnen te trekken zijn, maar de primaire betekenis gaat altijd voorop.
Dat hele stappenplan kom je in de Bijbel niet tegen, het is een heleboel inlegkunde, vergeestelijking, hier een tekst en daar één, veel waarschuwen voor zelfbedrog, een gestolen Jezus, Hij zal zeggen: ik ken u niet ....enz.
Paulus doet er alles aan om de mensen te bewegen tot het geloof 2 Kor.5:11 maar het soort dominees uit de vraag doen er alles aan om te waarschuwen voor geloof.
Ze vinden het belangrijker hoe je tot geloof komt, dan dát je tot geloof komt.
In de Bijbel staat dat de echtheid van het geloof blijkt uit de vruchten, maar de standen predikers weten het beter: het geloof is echt als het op de manier is ontstaan zoals zij het preken.
Maar vergeet niet dat we straks voor God staan om verantwoording af te leggen, en niet voor de dominee.
Jezus beveelt dat het evangelie (=blijde boodschap) verkondigd moet worden over de hele wereld. Heb je een blijde boodschap gehoord als je uit de kerk komt zoals @imvi beschrijft?
Geloof je dan niet dat er iets mis is met de boodschap? Als het evangelie zo eenvoudig is dat zelfs de kinderen erbij kunnen, dan kan dat ingewikkelde stappenplan nooit waar zijn.
@rian2 geeft een goede tip: de Bijbel lezen alsof je hem voor het eerst leest. Bid om de Heilige Geest en vertrouw dan ook dat Hij er is.
God wil jouw behoud, jij wilt behouden worden neem ik aan. Wat is dan het probleem?
Ik zou je graag de woorden uit psalm 27 vers 7 (berijmd)
mee willen geven.
Hij schreef dit:
"Mensen die zo vermoeid zijn dat ze niet eens meer op kunnen staan, worden genodigd om op te staan en naar Hem te komen. En als je nou als zo’n vermoeide ik de kerk zit. Hunkerend naar de rust die alleen bij Hem is te vinden, sta dan maar op en ga."
Als dit dan écht waar is.. écht..
Dan hoor ik daar ook.......
Maar: mijn dominee leert het zo niet.
Wat een verwarring!! De vraagsteller verwoord al mijn vragen en al mijn wanhoop.
Kwam ik er maar uit. Kon ik er maar naar grijpen en de ballast afwerpen...
"De theologen van de (Nadere) Reformatie hebben altijd kritisch gestaan tegenover allegorische exegese (inlegkunde). Tegenover de Roomse Kerk verdedigden zij het Sola Scriptura. Er zijn daarom in de loop der tijd een aantal belangrijke basisregels geformuleerd, die ik kort hieronder weergeef:"
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17874/inlegkunde-of-geestelijke-lessen
Leg dat eens naast de uitleg van de predikant van de vraagsteller (Boaz/Ruth, David/Mefiboseth etc.).
Met tranen in mijn ogen lees ik vraag, antwoord en reacties. Echt, onze Vader staat met wijd open armen te wachten totdat al zijn zonen en dochters bij hem thuis komen. Hij verlangt naar vrede, met jullie allemaal. Ga met lege handen naar Hem toe en leef met Hem. De straf is écht gedragen, niets staat in de weg. De weg is vrij! Wat verlang ik ernaar om jullie getuigenissen te lezen, tot eer van onze God!
Dank jullie wel.
Ik voel me zo triest en leeg tegelijk. Ik word ook niet meer gevoed onder de preek, al het zaad word gelijk weggepikt omdat ik zo verward ben dat het allemaal nog amper naar binnen gaat.
Ik durf tegen niemand te getuigen, bang om weggezet te worden, bang dat ik niet aan dingen voldoe waaraan ik wel moet voldoen, bang om afgewezen te worden door je eigen kerkmensen, bang...
Het lijkt wel of ik maar niet bij die uitgestrekte armen kan komen.
Ik zal niet ontkennen dat wat er in mijn leven is gebeurd, dat dat niet waar zou zijn. Het is zeker wel waar.
Maar het is nog niet compleet. Ik durf niet alleen maar zicht op Jezus te hebben, alleen Zijn bloed en het kruis en ik daarbij.
Zo bang om mezelf iets toe te eigenen, zo'n schroom, zo bang dat ik dingen maar ten dele beleef.
Bid voor een hele hulpeloze christin...
Op Mijn gerechtigheid, op Mijn gehoorzaamheid, op Mijn lijden,dood en opstanding.
Ik heb alles volbracht, Geloof in de Heere Jezus Christus en je zult zalig worden, wat heb je te verliezen??? Je hebt alles in Hem,rust,vrede, je bent rechtvaardig in Hem.
Hij liegt niet, vertrouw dan op Zijn woorden.
Ik bid voor je, of Hij je geloof schenkt.
Geloof een gave van God, een machtig iets om alles van Hem te verwachten....het is ook niet iets wat je zelf kan maken maar wat hij geeft, Hij doet het Sophie27 echt waar.
De duivel is met je bezig, Hij probeert je op allerlei manieren te verleiden....weet dat Hij sterker is en gewonnen heeft van de duivel.
Hij probeert het bij mij ook, die gedachtes van je iets inbeelden of zomaar iets toe eigenen heb ik ook, juist ook nu ik verder geleid mag worden.
De Heere zegt in Zijn Woord wat ik begonnen heb zal ik afmaken ( zeg het even in eigen woorden)
Wat een troost.. bid ook om de Heilige Geest, Hij zal het je laten zien ook in de prediking dat Hij ook voor jou gestorven is, Het is volbracht!!
Trek je niks van mensen aan, Hij zal getuigen niet de mensen..
Ik snap je moeilijkheden, ik vind ook lastig Zijn Naam te belijden.
We worden opgeroepen Zijn Naam groot te maken, in Zijn Kracht!!
Dat hoef je zelf niet te doen...stop er maar mee want dat word niets.
Hij zal het in jou doen.....en als je het soms niet verwacht mag je Zijn Naam belijden.
Veel belangrijker is het laten zien in je doen en laten dat je van Hem bent, dat kan ik ook al niet
Maar Hij zal het doen in mij, vanwege Zijn liefde voor mij en ik voor Hem\
- 1
- 2
