Geheimhouding en zwijgplicht kerkenraad

Aan iemand uit de Ger. Gem. Ik heb een vraagje over geheimhouding en zwijgplicht. Een tijdje terug had ik een open sollicitatie gestuurd naar de kerkenraad voor een bepaalde functie in de gemeente. De kerkenraad reageerde hier afwijzend op. Dit ging allemaal per mail. Ik heb toen een gesprek aangevraagd omdat ik het niet eens was met deze beslissing. Dit gesprek heeft plaatsgevonden en hierin werd ik bijna beschuldigd van het “verbreken van de vertrouwensrelatie met de kerkenraad.” Ik had namelijk familieleden en vrienden verteld over mijn sollicitatie en ook wat precies de reactie van de kerkenraad was. Dit was volgens de kerkenraad niet goed van mij en ze waren hierdoor teleurgesteld, ook was het vertrouwen weg.

Ik vind dit nogal wat. Is er een bepaalde regeling of bepaling die inderdaad ieder contact/gesprek met tussen de kerkenraad en een gemeentelid als vertrouwelijk bestempelt? Ik dacht namelijk altijd dat wanneer je sprak over een zwijgplicht of vertrouwensband dit vooral gaat over het niet doorvertellen van zeer gevoelige informatie of informatie uit de derde hand. Maar dit treft mij persoonlijk: Ik heb gesolliciteerd, de kerkenraad heeft mij afgewezen en dat zou ik niet moeten delen met anderen. Letterlijk zeiden ze: “Wij hangen ook niet aan de grote klok dat jij gesolliciteerd hebt.” Het lijkt misschien onbelangrijk, maar het kwam erg onprettig op mij over, alsof ik informeel beschuldigd word, terwijl de argumentatie van de kerkenraad erg krom is. Er is geen sprake van informatie over derden, er was geen gevoelige informatie, waarom zou er sprake zijn van “in vertrouwen?” Er is zoveel geheimzinnigheid over besluitvorming en het lijkt wel alsof de gemeente er zoveel mogelijk buitengehouden moet worden.

Beste vraagsteller,

Je stuurt een open sollicitatie naar je kerkenraad uit jouw gemeente voor een bepaalde functie. Wanneer je dat doet heb je bepaalde verwachtingen, dat je jezelf geschikt acht om deze functie uit te oefenen, anders solliciteer je niet. Je hebt ook voor jezelf de conclusie getrokken dat je hierin wat voor de gemeente zou kunnen betekenen. Allemaal positief. 

Nu de kerkenraad. Ze ontvangen je open sollicitatie en ze reageren afwijzend, zoals je het zelf verwoordt. Alles per mail. En juist hier kan al het begin van een meningsverschil ontstaan. Jij had verwachtingen, de kerkenraad heeft die niet en dan wordt het per mail afgedaan. Je hebt het gevoel dat je, op verkeerde gronden, door je kerkenraad bent afgewezen. Je bent het immers niet eens met hun beslissing.

Vooropgesteld, je kerkenraad heeft het volste recht om afwijzend te reageren. Mijns inziens hadden ze dit beter via een gesprek kunnen doen, niet per mail. Dan had jij je motieven voor je sollicitatie nog eens uit kunnen leggen en de kerkenraad had in dit gesprek hun afwijzing eveneens gemotiveerd kunnen uitleggen. En op het serieus nemen van jouw motivatie door de kerkenraad en het door jou serieus nemen van de gemotiveerde afwijzing door je kerkenraad, komt het aan. Dat kan alleen in een gesprek. Je kunt het dan met elkaar niet eens zijn, maar je respecteert elkaars motivatie. Dan is er helemaal geen beroep op geheimhouding/vertrouwelijkheid noodzakelijk, dan is juist openheid de sleutel om samen verder te gaan. Jij moet dan een paar keer slikken om het te accepteren en de kerkenraad vindt het verdrietig dat het zo afloopt. Dan kun je eerlijk, het hele verhaal, tegen je familie/vrienden vertellen. Niets mis mee, want het wederzijds vertrouwen is dan gebleven. Dat gevoel dat je informeel beschuldigd werd, is dan niet nodig, want je hebt geen vertrouwen verbroken.

Ik denk dat heel het verhaal terug te brengen is tot openheid, elkaar serieus nemen en vertrouwen. Dan blijven er meningsverschillen, maar kun je samen verder. 

Hartelijke groet, 
C. A. Hoekman, Kapelle

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven