Vraag
Al vanaf 2002 hebben wij relatieproblemen. Dit is onder andere gekomen doordat mijn man van werk veranderd is en nogal goed met een vrouwelijke collega kan opschieten. Samen met onze oudste dochter gaan ze zwemmen. Samen eten met de andere kinderen zonder dat ik er bij ben of er vanaf weet. Een poos geleden was mijn man depressief en wie moest er komen om te praten: die collega en zij is ook geweest. Bij controle van de telefoonnota zag ik dus dat er tussen de 90 en de 100 sms-berichten naar haar verstuurd zijn. Er zullen ook wel een zakelijke gesprekken tussen hebben gezeten maar toch. Pas geleden heb ik haar opgebeld en gezegd dat zij een onderdeel is van de relatieproblemen. Wat zij geheel ontkend. Op geen enkel punt zijn we het nog eens. Kinderen, kerk, schoonfamilie, het loopt altijd op ruzie uit. Maar getrouwd zijn is voor goede en slechte tijden. Ben er zelf depressief van geworden. Psychologische begeleiding heb ik al gehad. Nu is er opvoedkundige hulp aangevraagd. Ben ik jaloers? Ik ben radeloos.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Waarschijnlijk bent u jaloers, maar dat lijkt me logisch! Wat heeft de psycholoog gezegd? Waarom spreekt u daarover alsof die hulp voorbij is? Is dat ook zo? Heeft het enig effect gehad? Was uw man betrokken bij die hulp, of was het voor u alleen? En wat betekent de nu aangevraagde opvoedkundige hulp? Zijn er op het pedagogische vlak problemen?
Voorlopig heb ik vragen, zoals u merkt. Uw radeloosheid kan ik me best voorstellen, maar ik begrijp de houding van uw man eerlijk gezegd niet. Het lijkt of u alleen een probleem heeft, terwijl er voor een relatie twee nodig zijn!
Die derde -de vrouwelijke collega- hebt u benaderd waarbij zij ontkent dat zij betrokken is in de relatieproblemen tussen uw man en u. Dat kan. Zij kan integer handelen (let wel: ik zeg niet dát het zo is! Maar zo ja, dan is het aan haar om zich terug te trekken, lijkt me). Wat zegt uw man van de ‘vriendschap’ met haar? Waarom blijft hij buiten beeld (ik zou bijna zeggen buiten schot)?
Ja, een huwelijk is voor goede en slechte tijden. U hebt elkaar trouw beloofd. Maar dat geldt voor beiden, toch? Het kan toch niet zo zijn, dat u ongelukkig wordt/bent, terwijl hij rustig contact met haar kan blijven houden, en wel op zo’n manier dat zij min of meer uw plaats in gaat nemen?
Laat hem uw brief en dit antwoord maar lezen… óf is dat een stap te ver?
Laat nog eens van u horen, of schakel opnieuw een professionele hulpverlener (relatietherapeut) in!
In ieder geval wil ik u zeggen: Gode bevolen!,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ik mijn mening hierover mag geven: Ik vind het echt niet normaal dat u man deze dingen doet. Waarschijnlijk maakt hij u hiermee diep ongelukkig. Dat moet hij niet willen. Ook al zou hij er zelf geen kwaad in zien, dan nog doet hij die dingen niet meer, uit liefde voor u. In het huwelijk moet je elkaar positief stimuleren en bemoedigen. Ik vind dat u dit gedrag absoluut niet hoeft te accepteren van u man. U bent met hem getrouwd, en hij met u. Als er problemen in het huwelijk plaatsvinden, dan moet er met elkaar over gepraat worden (met evt hulpverlener). En u moet zich ook realiseren dat het niet alleen die vrouw is die verkeerd doet. U man kan ook 'nee' zeggen en afstandnemen van die vrouw, maar dat doet hij schijnbaar niet, wat ik erg slap vind...
Heel veel sterkte toegewenst met dit probleem.
Maar wij weten natuurlijk niet het héle verhaal. Veel sterkte.
Met haar doet hij gezellige dingen en betrekt ook uw kinderen daarin.
Met u bespreekt hij de rekeningen, u doet de boodschappen, houdt het huis schoon, wast en strijkt zijn overhemden.
Waarom zou hij iets willen veranderen? Hij heeft twee vrouwen die het hem naar de zin maken!
Hij doet met haar alleen de leuke dingen, de krenten uit de pap, en met u heeft hij ook te maken met de normale problemen, de sokken die buiten de wasmand liggen enz. Bovendien zult u regelmatig ruzie met hem hebben over de tijd die hij aan die andere vrouw besteedt. Dit leidt tot een situatie waarin u alleen maar kunt verliezen, en waarin u bij haar slecht afsteekt. Door de tijd die hij aan haar besteedt heeft hij minder of geen tijd voor leuke dingen met u, en dat heeft een huwelijk wel nodig. Inmiddels heeft u gemerkt dat u over de kleinste dingen ruzie maakt!
Mevrouw Rots heeft dat heel goed gezegd, dat zij de plaats gaat innemen, die u toekomt.
Hij speelt "huwelijkje" met haar, maar dan alleen met de goede kanten. Dat moet zo snel mogelijk stoppen. Hij moet het contact met haar volledig verbreken. Na zo'n lange tijd die deze "vriendschap" al duurt is het volledig irrealistisch te denken, dat hij nog als collega neutraal met haar zal kunnen samenwerken. Zelfs al zou hij dat willen en denken te kunnen, dan blijft zij als een zwaard van Damocles boven uw huwelijk hangen. Het gevaar is dan levensgroot, dat hij bij de eerste moeilijkheid weer naar haar toe vlucht, in plaats van problemen met u te bespreken.
Het voornaamste is, dat u zijn gedrag aan de kaak stelt en dat hem gezegd wordt dat dit zo niet langer gaat. Misschien kunt u hulp inroepen van de kerkenraad, de familie, of een hulpverlener.
Natuurlijk bent u jaloers. Daar heeft u alle reden toe. Jaloers wordt ten onrechte afgeschildert als een slechte eigenschap. In de Bijbel noemt zelfs God zich jaloers (naijverig) als het volk Israel van hem afdwaalt.
Als u Engels kunt lezen, kan ik een van de weinige christelijke websites aanbevelen, die zich met dit onderwerp bezighouden.
www.marriagebuilders.com
http://www.marriagebuilders.com/graphic/mbi8119_friends.html
Veel succes
DrJ
als je elkaar trouw hebt belooft tot het einde dan hou je er ook maar aan.
mijn vrouw is soms lastig, moeilijk hanteerbaar, eigenwijs, lastig, doet leuk tegen mannen in de supermarkt, maar ik heb haar in de kerk trouw beloofd en zij mij, ik ben ook niet de makkelijkste, maar we houden van elkaar..., lieve vragenstelster, ik bid voor u. soms is het leven zo moeilijk.
"in uw schoenen staande zou ik denken aan scheiden."
Je hebt maar 11 regels gelezen uit een heel huwelijksleven van iemand en maar van één kant en direct zeg je dit! Als het zo gaat, zonder zekerheid of de man echt vreemdgaat.... dat is echt onbijbels.
