Vraag
Geachte dominee, ik heb een vraag over bekering. Ik had laatst een discussie naar aanleiding van een preek (Efeze 2) over of je van bekeerd weer onbekeerd kunt worden. Als je bekeerd bent, ken je ook weleens diepe dalen waarin je God de rug toekeert (zoals David). Als je dan vervolgens vergeving van zonden vraagt, dan wil God die ook vergeven. Maar kun je bekeerd zijn en daarna God definitief de rug toekeren? En ben je dan weer onbekeerd? Of ben je dan nooit bekeerd geweest? Nu zei ik dat God niet loslaat wat Zijn hand begon en dat David, ondanks zijn falen, toch nog een kind van God mag zijn. Daarop zeiden ze dat Hij inderdaad niet wil loslaten, maar dat een mens dat wel kan doen. Vervolgens zei ik dat als je God definitief de rug toekeert, dat je dan nooit bekeerd bent geweest en (zij kennen een geloofsbelijdenis i.p.v. een leerbelijdenis) dat je belijdenis dan niet echt kan zijn en je dus ook onwaardig van het brood en de wijn hebt gegeten/gedronken. Vervolgens ging ik dit nalezen op internet en daar las ik twee dingen: 1. Enerzijds dat je bekering dan een schijnbekering is geweest. Dus er is dan geen bekering geweest. 2. Anderzijds het volgende stukje: "Als iemand die eenmaal bekeerd is en Gods heilige Geest heeft ontvangen, en die de vreugden van Gods weg heeft ervaren, opzettelijk die weg verwerpt en besluit, niet onder de druk van verleiding, maar weloverwogen en onherroepelijk, niet Gods weg te volgen, dan, zegt God, is het onmogelijk dat zo iemand opnieuw tot bekering wordt gebracht. Hij zou over dit besluit berouw moeten hebben. Maar als hij dit besluit met opzet heeft genomen, niet omdat hij ertoe werd verleid, maar kalm, na rijp beraad, opzettelijk, dan zal hij hierover nooit berouw hebben." Hieruit begrijp ik dat zij menen dat je dan van bekeerd onbekeerd wordt (plus de zonde tegen de HG). Wat is het nu? Wat zegt de Bijbel hierover? De dominee zei ook in de preek: vaak kennen wij hier een geleidelijke bekering, het begint van kleins af aan en zo groeit het steeds meer, zonder dat je het eigenlijk bemerkt. Bekering is toch zowel geleidelijk (je leven lang), maar als je sterft dan is het toch ook: bekeerd of onbekeerd? Er moet toch ook een moment zijn? Maar dat moment hoef je toch niet te weten? De één weet het toch wel en de ander niet? En je bemerkt dat toch ook; het is toch een wonder? Eveneens de zin dat "God een relatie met jou aangaat." Het is toch zo dat God een relatie met jou wil aangaan. Een relatie is toch met z'n tweeën? Jij moet er toch voor naar Hem komen? Het kan toch niet zijn dat God een relatie met jou aangaat als je dat zelf niet wil? Anders zou toch iedereen een relatie hebben met God, want Hij is niet gekomen om te oordelen maar om zalig te maken wat verloren is? Ik vraag dit niet om iemand te veroordelen, maar omdat het mij veel verwarring bracht en ik niet meer zo goed snap hoe het nu in elkaar steekt. Graag wil ik weten hoe de Bijbel spreekt over bovenstaande punten. Bedankt alvast voor de tijd die u hierin steekt!
Antwoord
Bedankt voor je vraag. Hierbij mijn reactie, puntsgewijs:
1. Als God in je leven komt met Zijn Geest en genade, kan je wel in de zonde vallen, zoals David maar niet in de zonde blijven leven. Waarom niet? Omdat God getrouw is. Hij komt op Zijn werk terug. Dat is het grote wonder. Jij kan vallen, zondigen en Hem verdriet doen (dagelijks) maar God, Die Zijn werk begonnen is, kan niet meer van je af. Hij zal Zijn werk voor en in jou volmaken. Omdat het Zijn werk is. Maar dat doet Hij wel in een weg van opnieuw schuld belijden, buigen voor Hem en verlegen maken om Zijn genade. Dat is bijbels: Je noemt David. De Heere stuurt een Nathan naar hem toe om hem in de middellijke weg weer op de rechte plaats te brengen (Lees Ps. 51). En hij is er achter gekomen dat de Heere zijn zonde straffen moet. Toch is er ook voor hem vergeving en genade, in het bloed van het Lam.
2. Wat jij op internet hebt gelezen, is mij niet bekend. Ik weet niet wat de bron is. Daarom kan ik er niet veel van zeggen.
3. Je schrijft over de zonde tegen de Heilige Geest: Dit is het bewust, tegen beter weten in, zondigen en de Naam en de zaak van God beledigen en (be)lasteren. De Farizeeën doen het als zij Jezus’ werk uitmaken voor duivels werk (Matth. 12:31,32). Je ziet het weleens bij hen die opgevoed zijn bij Gods Woord, later in vijandschap de spot gaan drijven met de dingen van het Koninkrijk van God. Deze zonden, zegt de Heere Jezus Zelf, kunnen niet meer vergeven worden.
4. Pas op dat je de Heere niet de weg voorschrijft... Wel is het zo dat de bekering een proces is, dat een leven lang duurt (dagelijkse bekering). God werkt meestal geleidelijk, hoewel het ook anders kan, zoals bij Saulus (Hand. 9). Het moment van je bekering hoef je niet te weten. Wel is belangrijk dat de bekering in de vruchten in jouw leven zichtbaar zijn. Welke vruchten? Verdriet over je zonden, zondehaat, zondevlucht maar ook een hartelijke lust en liefde om naar Gods wil te leven (HC 33).
5. Dat God naar een mens omziet, is altijd een wonder. Hoe meer je van Hem leert en leert wie je zelf blijft, des te groter de verwondering dat Hij omziet in genade en ontferming naar zo een als jij en ik.
6. Je gebruikt de uitdrukking dat God met jou/ons een relatie aangaat. Liever spreek ik van: Hij ziet naar jou om. Hij maakt bemoeienissen met jou, roept, waarschuwt, nodigt je, ernstig, liefdevol en welgemeend: Mijn zoon, geef Mij je hart. Wat is jouw antwoord daarop? Wat doe je hiermee?
7. Mooi om te lezen dat je niemand veroordeelt... Moet je ook nooit doen. Wel mag je altijd vragen stellen, ik probeer een bijbels antwoord te geven. Vooral, je begrijpt -ik bedoel het eerbiedig- het hemelse Kantoor is altijd open.
Hartelijke groeten,
Gods zegen,
Ds. D. W. Tuinier
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D.W. Tuinier
- Geboortedatum:28-04-1964
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kampen
- Status:Inactief
