Omgaan met samenwonen

Ds. R.H. Kieskamp / 1 reactie

22-07-2011, 15:09

Vraag

Naar aanleiding van een echtscheiding in de familie heb ik een vraag. Een direct familielid is gaan samenwonen met een vrouw en heeft hiervoor zijn huwelijk verbroken. Echter, nu de scheiding definitief is, zet dit ons voor vragen hoe nu te mogen/moeten omgaan met hem en zijn vriendin. In dit licht las ik een eerder beantwoorde vraag hierover en kwam in de Bijbel op de tekst in 1 Korinthe 5:11. Kanttekening 27 schrijft hierbij o.a. het volgende: "Anderszins verbiedt de apostel niet, dat van man en vrouw, ouders en kinderen en dergelijke, de burgerlijke gemeenschap (waar de wet der natuur en zeden de mensen aan verbindt) zelfs met zodanigen onderhouden worde." Hoe moet je het contact in de praktijk met hen dan onderhouden, of wat mag hier in? Ik denk dan bijvoorbeeld aan verjaardagen, e.d.? Onze bloedband geeft dat je van diegene houdt en ze liefhebt, maar de situatie is niet bijbels en dit geeft worstelingen.


Antwoord

Wat het antwoord op deze vraag betreft, denk ik dat de vraagsteller zelf reeds behoorlijk antwoord geeft mede naar aanleiding van de kanttekeningen bij de genoemde bijbeltekst. Situaties als deze blijven een spanningsvol gebeuren waarin we aan de ene kant niet het signaal mogen afgeven als zouden we ons te goed voelen voor het onderhouden van dergelijke contacten, terwijl we aan de andere kant tegelijk wel geroepen worden kenbaar te maken dat dit gedrag tegen Gods wet in gaat, de Heere verdriet doet en schade toebrengt aan de ziel. Intens zullen de contacten niet kunnen worden, doch het onderhouden van de familieband kan zeker zijn plaats hebben. Laat ik eindigen met wat de vraagsteller zelf aan het slot opmerkt nl. "dit geeft worstelingen". Laten dit vooral geestelijke worstelingen zijn aan de troon der genade, niet enkel voor zichzelf om voor zoiets bewaard te mogen blijven, doch ook voor betrokkenen dat zij tot inkeer en bekering zullen komen.
 
Met hartelijke groet,
Ds. R. H. Kieskamp

Lees meer artikelen over:

contactechtscheidingsamenwonen
Dit artikel is beantwoord door

Ds. R.H. Kieskamp

  • Geboortedatum:
    11-11-1935
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Lienden
  • Status:
    Inactief
63 artikelen
Ds. R.H. Kieskamp

Bijzonderheden:

Dominee Kieskamp is op 29 april 2021 overleden.


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
waldboy
25-07-2011 / 22:52
Deze man is volwassen. Is zelf verantwoordelijk voor zijn keuze. Ken misschien 1 Kor. 5:11 ook wel maar heeft daar een andere visie op. Misschien kan hem daar eens naar gevraagd worden. Vindt hij dat hij tot één van de genoemde catogrieën behoort? Denk dat dat bealngrijker is dan dat de vragensteller hem er op wijst hoe die er over denkt. Acht hem hoger, ook al bent u het niet met hem eens.

Terug in de tijd

Wanneer kun je pubers van zeg maar 12-18 jaar hun eigen verantwoordelijkheid laten dragen? Zowel voor schoolwerk, geestelijk leven, psychisch leven/leed, eigen kamer opruimen e.d.?
1 reactie
22-07-2019
Ik zit met een probleem. Ik ben een jonge vrouw van 25, single en ik merk dat ik verslaafd ben geraakt aan het kijken naar porno en daarbij ook het bevredigen van mezelf. Ik ben daar ooit uit nieuwsgi...
2 reacties
22-07-2015
Mijn man praat bijna niet tegen mij,  maar hij wil niet naar huwelijkstherapie. Hij overlegt het liefst alles met zijn ouders ook over de opvoeding van onze twee kinderen van drie en één jaar. Wat moe...
5 reacties
22-07-2009
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering