Vraag
Aan ds. Van Rossem. Verschillende vragen heb ik aan u gesteld. De laatste keer verwees u mij naar een predikant. Bij ons onder de prediking kan ik het niet uithouden. Praten zal moeilijk gaan. Vooral als je niet begrepen wordt. Vrede met de Heere, Hem mijn Vader mogen noemen, mogen weten ik de Zijne ben en Hij de mijne is, dat is het enige wat me bezighoudt. Daar moet het heen, zo ervaar ik het. Ik ervaar dat de Heere voor mij een onbekende God is, ondanks dat ik niet anders kan dan in alles Hem nodig te hebben, omdat ik daarin voel mijn eigen ellende en zwakheid, maar ook dat Hij er recht op heeft en dat met alle tekort en walging van mijzelf. Ik kan niet meer anders, maar ervaar het vaak als een lege ellendige godsdienst. Ik mag van tijden weten dat de Heere duidelijk sprak door Zijn Woord. Dat gaf blijdschap, een zeer sterk uitgaan naar Hem in gebed, maar ook een vlak veld, zo ervaarde ik het. Alle jamaars en tekorten verstomden. Het gaf ruimte en vertrouwen dat Hij zal doen wat Hij heeft gesproken. Ook bemoedigingen. Maar nu is er zo'n andere tijd, alles lijkt van me afgenomen te worden, alles waarin ik oprecht meende een verlangen te hebben. Een liefde tot de Heere is weg. Nu is alles anders. Opstand, ongeloof, hoogmoed, afkeer en dit is wat me zoveel raadsels geeft: dat ik mensen en dienaars heb horen zeggen (en dat op zo’n wijze dat het je grond van zaligheid is) dat je toch mag zien op de tijd toen de Heere sprak, toen er een omkeer kwam in je leven, of de bemoedigingen, en dat je toch niet meer anders kan dan Hem aankleven. Maar hoe zit dat? Ik vind geen vrede in deze dingen, ik kan er geen vrede van maken. Wat mis ik? Ja, ik ervaar wel wat ik mis en dat is vrede met God, Hem mijn Vader mogen noemen. Moet ik Hem maar mijn Vader noemen om wat ik beleefd heb? Nee nooit, ik voel dat God dat niet kan verdragen, dat kan voor Hem niet bestaan. Hoe werkt de Heere dan door en verder? Hoe breekt Hij door? Herkent u deze dingen? Ik zou wel willen weten hoe de Heere werkt en wat de diepten van bevinding van het hart hierin zijn.
Antwoord
Hartelijk dank weer voor je bewogen vragen. Als ik het goed begrijp worstel je met de vraag of je een kind van de Heere bent of niet. In die worsteling ervaar je een struk eenzaamheid. Heb je vrede met de Heere. Mag je weten of je zijn eigendom bent. Je ervaart dat de Heere je een onbekende God is, terwijl je Hem toch nodig hebt. Hij heeft recht op je, maar je ervaart aan eigen kant alleen maar tekorten. Vroeger was je beter gesteld dan nu. Opstand is het, wat je in bezit heeft genomen.
Je zult moeten leren dat zij die de Heere mogen kennen, dat niet in een keer kregen. De Heere leert de zijnen niet alles in een keer. Er zijn momenten dat het wel eens in je donker is. Daar weet de Heere van en daar zit ook inderwijs in. Zo wil de Heere je steeds meer afhankelijkheid van Hem leren. En zo maakt Hij plaats voor en nieuwe blijk van Zijn genade.
Het is een voort gaan van klacht tot klacht en van kracht tot kracht. Toch vraag ik je of je de Heere kunt missen. Als je met je hart Hem niet kunt missen, dan zul je Hem niet missen, maar de Heere komt altijd over op Zijn tijd. En Hij komt juist over als het bij ons niet meer kan. Dat is op dat moment dat Zijn komst alleen maar een werk van Hem is, waar Hij niets van ons bij nodig heeft. Zo moeten we het leren om van genade te leven.
Wanneer is de Heere onze Vader? Als we de Heere Jezus Christus hebben leren kennen. Maar aan het kennen van de Vader gaat het missen en het nodig hebben van de Vader vooraf. Dat zijn herhaalde oefeningen die naar de Heere willen uitdrijven, heel ons leven lang. Wat de Heere werkt kan Hij ook wel eens wegnemen om het later rijker terug te geven. En in al deze zaken geeft Hij onderwijs, bijzonder lager onderwijs in onze onwaardigheid en bijzonder hoger onderwijs in Zijn trouw. En juist in de nood beproeft Hij ons of we het van Hem verwachten.
De Heere kan ook wel eens voeden met honger. Dat is ook van Hem. Maar dan is het wel honger nnaar de genade. Wie echt met de Heere te doen heeft komt er juist in de nood achter dat hij of zij Hem niet kan missen. Dat vraagt om gevouwen handen en om te bewerken dat we klein zouden denken onszelf en groot van de Heere.
Doe de Bijbel open. Gods middel tegen aanvechting! Lees bijvoorbeeld de Psalmen. En bovendien: geloof heben we nooit om te hebben maar om het steeds weer te krijgen. Ook in diepten valt er veel van de Heere te leren. En het geloven in de Heere leren we niet in een keer. Dat gaat met vallen en opstaan, allebei! In dit alles moeten we het niet van onszelf hebben, maar van de Heere alleen
Ik bid je Gods zegen toe. Hartelijke groet,
Ds. J. van Rossem
Ps. Gij die God zoekt in al uw zielsverdriet, houdt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk wezen.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van Rossem
- Geboortedatum:04-03-1945
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. van Rossem is op 7 maart 2013 overleden.Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je hebt een herkenbare vraag gesteld. Zo zocht ik ook naar antwoord. Ik luisterde en las veel om daar maar antwoord uit te krijgen. En ondanks dat dit wel tot zegen was, weet ik nu dat ik één ding 'vergat'. Ik kon geen antwoord krijgen van een dominee waar ik goed naar kon luisteren, of uit een boek waar ik veel herkenning in vond. Ik moest leren alles van Hem te verwachten. Daarom sluit ik me helemaal aan bij het antwoord van ds. Van Rossum waar hij zegt dat onze bijbel open moet. Durf je op dat Woord te bouwen? Geloof je dat God, die ons geschapen heeft (!) ons geen duidelijkheid zal kunnen geven? Ik weet dat Hij het kan. Lees Jakobus 1 (o.a. vers 5-7)
Gods zegen.
Logisch dat je geen vrede vind in je vorige ervaringen, dat is ook helemaal niet de bedoeling.
Je kan vandaag je honger niet stillen met het eten wat je vorige maand gehad hebt.
God liet het manna elke dag uit de hemel regenen en het manna van de vorige dag was niet eetbaar voor de dag van vandaag.
Zo wil Hij dat we ons elke dag gelovig voeden met Zijn Woord, geloof wat je leest en verwacht de vrede van Hem.
Niet geloven in je eigen geloof of ervaringen, Jezus is de enige die we moeten geloven.
Bovendien zijn ervaringen geen grond voor de vrede, de grond is alleen Jezus Zelf.
Door in Hem te geloven krijgen we vrede met God Rom.5:1 Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede bij God door onze Heere Jezus Christus.
Om te proberen vrede te krijgen door te zien op je eerdere ervaringen doe je als iemand die het anker in zijn eigen schip werpt.
