Vraag
Enige tijd geleden heb ik een vraag gesteld omdat mijn man keer op keer overspel pleegde. Ik kreeg hier toen een waardevol antwoord van van mw. Ronner-Wattel. Ik ben daarom ook een tijdje weg geweest bij mijn man. Hij is duidelijk in gaan zien dat het zo te ver is gegaan. Hij doet nu enorm zijn best om alles goed te maken en mijn vertrouwen terug te winnen. Hij heeft zich aangemeld bij de Vluchtheuvel voor een seksverslaving. Dat hij zo aan zichzelf werkt vind ik natuurlijk erg fijn. Maar het probleem is dat ik het allemaal niet kan verwerken. Alles wat in het verleden is gebeurd kan ik allemaal niet verwerken. Elke dag opnieuw komt alles boven. Mijn man lijkt me niet te begrijpen als ik er over wil praten. Verder heb ik niemand met wie ik er goed over kan praten of die mij goed begrijpt. Ik loop tegen muren op, welke richting ik ook neem. Mijn vraag is, stel ik mij aan, en gaat dit gevoel weer over? Of is het heel normaal dat ik zulke gevoelens heb, en zou ik misschien hulp nodig hebben om alles goed te verwerken?
Antwoord
Beste vraagstelster
Het is heel mooi dat je man, mede door de grenzen die jij hebt gesteld door enige tijd bij hem weg te gaan, is gaan inzien dat hij op een verkeerde en zondige manier bezig was. En fijn dat hij zijn best doet om alles goed te maken en jouw vertrouwen terug te winnen. Maar daarmee is niet zomaar alles voorbij. Jij bent gekwetst en beschadigd door wat er gebeurd is en dat ben je niet zomaar kwijt. Je stelt je echt niet aan als het verwerken niet lukt, als er elke dag veel van het gebeurde bovenkomt. Het is goed als je hulp gaat zoeken, mogelijk kun jij ook iemand krijgen bij de Vluchtheuvel die je begeleiden kan in je eigen proces van verwerken.
Vaak is het nodig voor je man en jou om daarna nog een aantal gezamenlijke gesprekken bij een hulpverlener te hebben. Het is belangrijk dat je man gaat begrijpen wat hij jou heeft aangedaan, wat dit alles voor jou betekend heeft. Dat jij de ruimte krijgt om dat naar hem uit te spreken. Maar ook om te kijken hoe jullie samen weer verder kunnen, wat daarvoor nodig is.
Drs. Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Het is 'heerlijk' om je voluit uit te kunnen spreken bij een buitenstaander.
Ik heb zelf een tijdlang hulp gehad via de Vluchtheuvel (om totaal andere reden) en zal voortaan nooit meer schromen om daar naar toe te stappen.
Jullie allebei veel sterkte en Gods nabijheid in alle dingen toegewenst!
Sterkte!
even een toevoeging vanaf mijn kant. Misschien heb je weleens gehoord van de begrippen 'taart en schietschijf'?
Hoe een vrouw allerlei dingen in haar leven plaatst, kun je vergelijken met een schietschijf. Allemaal ringen, van de buitenste (iets simpels, bijvoorbeeld mijn werk) tot de binnenste ring (haar seksualiteit). Hoe dichter je naar het midden komt, hoe persoonlijker, privé, hoe gevoeliger het ligt. Een man moet door alle ringen heen dringen bij een vrouw om bij haar seksualiteit te komen. Het is het mooiste wat ze heeft, en het laatste (het meest persoonlijke) wat ze geeft. Alle ringen hebben verbintenis met elkaar, alle 'hokjes' in het leven van een vrouw (werk, vriendinnen, huishouden, kinderen, geloof, en ook seksualiteit) hebben met elkaar te maken, ze zijn niet echt gescheiden.
Bij een man werkt het als bij een taart die in punten gesneden is. De vele onderwerpen in zijn leven (werk, vrouw, vrienden, geldzaken, geloof, seksualiteit, enz.) ziet hij als aparte delen en hij houdt deze ook een soort gescheiden. Ze hebben niet (zoals bij een vrouw) verbintenis met elkaar.
Dat betekent ook, op jouw vraag toepasbaar, dat wanneer er iets misgaat in het hokje seksualiteit (wat in jouw situatie gebeurd), dat dit voor een man ("maar") gaat om een taartpunt. (Dit wil niet zeggen dat het voor een man minder 'erg' zou zijn, maar hij ziet het op een andere manier.) De andere punten functioneren prima. Bij een vrouw werkt dat helaas niet zo. Door de 'fout' in seksualiteit, zijn al haar andere 'ringen' ook beschadigd. Ze heeft daarom vaak daarmee veel meer moeite als haar man.
Dit zomaar even als toevoeging, zodat je jezelf misschien een beetje kunt begrijpen. Het is niet raar dat je het niet kunt verwerken, je bent nu eenmaal een vrouw en je man is een man. Die verschillen van elkaar! (Prachtig mooi geschapen, maar in problemen soms lastig om mee om te gaan.)
Verder wil ik je vooral proffesionele hulp aanbevelen. Echt hoor, dat kan soms zoveel helpen. Al is het maar om even je nood te kunnen uitspreken. En, uiteraard, dat mag je ook op je knieën doen. De Heere hoort je.
Ik wens je veel sterkte...
Annah
