Vraag
Ik heb een autismetest gedaan en daar kwam een zeer bovengemiddelde score uit. Ik ervaar dagelijks problemen op school en in sociale situaties, omdat ik snel het overzicht kwijt raak (wat ik wel nodig heb) en heel slecht tegen veranderingen kan. Dit zorgt voor heel veel stress, moeheid, hoofdpijn en frustratie. Nu ben ik hiermee naar de dokter geweest, maar die borduurde er vooral op door dat ik perfectionistisch zou zijn en te hoge eisen aan mezelf zou stellen. Dat is in zekere zin wel waar, maar ik kan daar niets mee. Ik kan mezelf niet veranderen. Ik heb dit wel geprobeerd door allerlei 'trucjes', e.d., maar het lukt me gewoon niet. Ik heb heel sterk het gevoel dat niemand me begrijpt en serieus neemt. Ook de psycholoog waar ik ongeveer een jaar gesprekken bij heb gevolgd, leek me alleen te vertellen dat ik maar anders moest gaan denken. Maar daar kom ik niet veel verder mee! Ik zou zo graag begrip willen. Nu ziet het er niet naar uit dat ik daadwerkelijk autisme heb, maar ik heb wel kenmerken ervan, zoals bijvoorbeeld ook overgevoeligheid voor licht en geluid en het constant inplannen van heel mijn dag. Nu is mijn vraag: zou het zin hebben om hier verder onderzoek naar te doen? Ik heb al regelmatig hulp gevraagd, maar kom er steeds gefrustreerd vandaan, omdat niemand me lijkt te begrijpen. Hopelijk kan iemand me verder helpen! Alvast bedankt.
Antwoord
Als ik je probleem zo lees denk ik een belangrijke conclusie te kunnen trekken; je voelt je niet gehoord en gekend in je probleem. Je voelt je niet serieus genomen. Het is mij niet helemaal duidelijk hoeveel hulp je al gevraagd hebt en is dat dan ook bij erkende hulpverlenerinstanties geweest? Bij onvrede kan je altijd je klacht kenbaar maken. Hulpverleningsinstanties hebben een officiële route, een klachtencommissie. Je zou het ook zelf bespreekbaar kunnen maken door het te benoemen en je teleurstelling uit te spreken. Dit kan een wederzijds goed effect hebben, het zal voor jezelf in ieder geval de erkenning geven dat je jezelf serieus neemt en de plek zoekt waar je gekend wordt. Voor de ander kan het helpen om d.m.v. reflectie bij zichzelf te kijken wat er anders zou kunnen waardoor je wel gehoord wordt en indien nodig te kijken waar dan wel de hulp te vinden is die jij denkt nodig te hebben.
Via je huisarts kan je ook altijd een second-opinion aanvragen. Opnieuw benadruk ik dan wel om een erkende hulpverleninginstantie te zoeken. Ik weet niet waar jij de autismetest gedaan hebt, maar een psychiatrisch onderzoek is m.i. leidend voor de hulp die je nodig hebt.
Daarnaast zou ik je mee willen geven om ook echt te kijken naar de dingen die wel goed gaan en waarvan je kan genieten. Mensen vinden het toch vaak vermoeiend om van anderen te horen hoe moeilijk het leven soms is. Als de moeite en de kijk op de positieve dingen in evenwicht is dan heeft een ander meer ruimte om naar je te luisteren.
Ik hoop dat dit antwoord je helpt om keuzes te maken.
Met vriendelijke groet,
Ria van der Leer
