Man wil geen kind meer

Ik ben inmiddels drie jaar getrouwd met een man die een kind heeft uit een vorig huwelijk. Samen hebben wij ook twee jonge kinderen, waarvan de jongste nu ruim een jaar is. Nu is het zo dat mijn man heel duidelijk stelt dat hij absoluut geen kinderen meer wil, want hij heeft er al drie. Zelf kom ik uit een groot gezin en ik heb nooit nagedacht over het aantal kinderen dat ik zou willen. Een groot gezin lijkt me juist mooi. De kinderen van ons samen zijn geboren in min of meer moeilijke omstandigheden. Er ontstonden vanwege het kind van mijn man problemen in onze relatie. Ik raakte onverwachts zwanger en na de geboorte van de oudste raakte ik kort daarna zwanger van de jongste. Nu de intensieve babyperiode voorbij is, merk ik dat ik het erg vind dat ik niet in een positieve situatie zwanger ben geweest. Ik zou dolgraag nog een keer zwanger worden, een kindje krijgen en daar echt van kunnen genieten. Onze relatie is nu namelijk gelukkig erg verbeterd en we hebben allemaal min of meer ons plekje binnen het gezin gevonden. Maar mijn man is echt heel duidelijk: geen kinderen meer. Ik vind dat moeilijk en heb het gevoel dat er een deur voor mijn neus dichtgeslagen wordt, die voor mij nog niet dicht is. Ik kan er tenslotte niets aan doen dat hij drie kinderen heeft en ik twee. En het voelt oneerlijk als hij mij om die reden een mogelijk volgend kind ontzegt. Mijn man wil graag dat ik de pil ga gebruiken, maar tot nog toe heb ik dat gelukkig niet gedaan. Dat wil ik helemaal niet. Het verlangen naar nog een kindje groeit bij mij alleen maar. Mijn man draagt argumenten aan dat een volgend kind problemen met zich meebrengt, financieel gezien, er is geen plaats meer in de auto en er is geen slaapkamer over. Daarin geef ik hem gelijk, maar ze vormen voor mij niet de redenen om geen kinderen meer te willen. Het voelt zo afstandelijk om zo over het krijgen van kinderen te praten, terwijl je ze van de Heere ontvangt. Hoe ga je als (christen)vrouw hiermee om? Ik kan mijn man niet dwingen om nog een kindje te willen en dat wil ik ook niet. Ik durf mijn verlangen ook niet aan hem kenbaar te maken, omdat ik weet dat we dan woorden krijgen. Moet ik gewoon vrede zien te krijgen met het feit dat ik twee kinderen heb? Of mag ik de Heere toch vragen of ik nog een kindje uit Zijn hand zou mogen ontvangen?

Een ingewikkelde vraag die je me voorlegt via Refoweb. Ik wil dan ook op voorhand zeggen dat ik je op je vraag waarschijnlijk niet een pasklaar antwoord kan geven. Enerzijds komt dat omdat er voor vele zaken in ons leven nu eenmaal geen paklare antwoorden zijn en anderzijds omdat het bij dit probleem vooral aankomt op persoonlijke keuzes. Ik wil echter proberen je een aantal zaken aan  te reiken waar je verder over kunt doordenken en die je wellicht kunnen helpen op het goede moment de juiste beslissingen te nemen in verantwoordelijkheid naar God en de mensen om je heen.

Op Refoweb is reeds meerdere keren geschreven over de kinderzegen en over de vraag wanneer een gezin voltooid en het kinderaantal genoeg genoemd kan worden. Telkens weer is daarbij door mij en door anderen gewezen op het feit dat de Bijbelse lijn is dat wij geen kinderen nemen maar dat God ons kinderen geeft (of, tot groot verdriet, soms ook niet geeft). Hoewel dat binnen en buiten de Kerk vandaag de dag niet meer van harte wordt onderschreven en gepraktiseerd is dat natuurlijk wel het grondpatroon waaraan we moeten vasthouden. Natuurlijk zijn er de moderne middelen waardoor de mens de vruchtbaarheid en daarmee het nemen van kinderen en het plannen van de gezinssituatie in eigen hand neemt.  We leven in een tijd waarin we veel  van wat ons vroeger overkwam, gereguleerd en gepland wordt. Belangrijk is altijd weer de vraag hoe we de moderne mogelijkheden op dit gebeid en het gebruik daarvan in verband brengen met ons geloof in een almachtige God die leven geeft en leven neemt op Zijn tijd en Zijn wijze. Daarbij is het ook altijd van groot belang om te letten op de argumentatie. Een te kleine auto en te weinig slaapkamers zijn dan argumenten waarvan je je moet afvragen hoe God daar tegenaan kijkt.

Boven dat alles is het belangrijk of onze handelswijze in dezen opkomt uit afhankelijkheid van God onze Schepper of dat eigen, materiële of ideële motieven de doorslag geven.  Kinderen zijn dus gave van God, geschapen tot Zijn eer en wij als ouders krijgen van God de opdracht om hen op te voeden in de vreze van Zijn naam.

Dat brengt me tegelijk ook op een ander punt waar ik de vinger bij wil leggen. Je motiveert je kinderwens met de begeerte naar een fijne zwangerschap en het krijgen van een kindje waar jij echt van kunt genieten. Twee dingen daarover:

In de eerste plaats: Dáár geeft God ons geen kinderen voor. Kinderen zijn niet bestemd voor ons genot maar tot Zijn eer. En wie zegt dat je van een eventuele volgende zwangerschap zult kunnen genieten? Ook al zouden de negatieve omstandigheden zoals bij de vorige zwangerschappen afwezig zijn, wie garandeert dat er dan niet andere zaken zijn waardoor verdriet en zorg ontstaat? En als laatste, een fijne zwangerschap is mooi maar daarna volgt een periode met grote verantwoordelijkheden, want een kind dat we krijgen moet ook worden opgevoed en grootgebracht tot eer van de Schepper.

Het tweede dat ik daarover wil zeggen is dit: God heeft het krijgen van kinderen, (en dan laat ik even alle dwaze moderne ideeën en mogelijkheden even buiten beschouwing) voorbehouden aan de éénwording tussen man en vrouw. Kinderen krijg je dus, hoe dan ook, altijd samen. Juist in de kinderen die God ons geeft komt de eenheid die God bedoeld met het huwelijk tot uitdrukking (het gebruik van voorbehoedsmiddelen laat ik nu buiten beschouwing, daar is op Refoweb genoeg over te vinden).

Mijns inziens, en daar wil ik mee afsluiten, is er maar één begaanbare weg: Dat is de weg van het gebed. Samen bidden tot God of Hij jullie samen wil leren gaan in de weg die Hij met jullie voor heeft. Werk samen aan je relatie met God en je zult zien dat Hij Zijn zegen erover geeft, zodat jullie ook meer naar elkaar toegroeien. Pas dan is julie relatie echt vruchtbaar en vreugdevol als God jullie beider Leidsman is. Ook al kan het ook dan nog zo zijn dat de dingen anders gaan dan dat wij graag willen en verlangen. Dan zul je er toch, samen rust in vinden.

God vervult niet al onze wensen maar Hij vervult wel al Zijn beloften. Ik hoop dat ik je hiermee wat heb aangereikt waar je mee verder kunt.

Vriendelijk groet,
Ds. J. J. van Holten, Bergambacht

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. van Holten

• Geboortedatum:
  22-12-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  IJsselstein
• Status:
  Inactief

126 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven