Iets uitdragen naar onkerkelijke medestudenten

(Hoe) kun je als onbekeerde studente iets uitdragen naar onkerkelijke medestudenten?

Een mooie vraag, waaruit duidelijk blijkt dat je niet onverschillig ten opzichte van God en Zijn eer staat. Laat ik beginnen te zeggen dat het onze roeping is. Ik denk aan het dankgebed van Hizkia in Jes. 38: “De levende, de levende, die zal U loven, gelijk ik heden doe…” God heeft de mens geschapen opdat die mens Hem zou kennen en eren en grootmaken.

Maar ik snap jouw spanning heel goed. Want we zijn dit allemaal verleerd in Gen. 3. We hebben daar God de rug toegekeerd. En hoe kunnen we Hem nu bedoelen en aanprijzen bij anderen, als we zelf nog niet bij Hem zijn teruggekeerd? Als we zelf nog onze eigen weg gaan. Dan moeten we bij onszelf beginnen, toch? Dus aan de ene kant dus een heilig moeten, en aan de andere kant eigenlijk een onmogelijkheid...

Ik denk dat Psalm 103 ons kan helpen. De dichter roept ons daar op God te loven. Zijn Naam uit te dragen. En dan begint Hij de weldaden van de Heere op te noemen. En wat is de eerste weldaad waarin hij mag roemen? De vergeving der zonden! En als je daarin mag roemen, is het niet zo moeilijk meer om over Hem te spreken. Dan kun je er immers uít spreken!

De dichter wijst echter op meer weldaden: “Die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden.” Als we daarmee gekroond zijn, mogen we daar dan niet iets van doorgeven? Ja toch?! En van daaruit zouden we toch ook kunnen wijzen op het feit dat Hij onze zonden graag wil vergeven. Dat Hij ons leven wil verlossen van het verderf. Vervolgens soms de dichter één voor één Gods deugden (goedertierenheid, barmhartigheid, gerechtigheid, genade, lankmoedigheid, vergevingsgezindheid) op. Die mag jij dan toch ook noemen?! En dan mag je toch ook vertellen dat het je grote verlangen is ook persoonlijk in al die weldaden te mogen delen?

Ik denk ook aan het 7e vers van Psalm 103: “Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, de kinderen Israël Zijn daden.” Wij denken te vaak en te veel -en dat proef ik ook een beetje in jouw vraag- dat óns geloofsleven, onze ervaringen, onze bekeringsweg en onze beleving van het geloof, het christelijk getuigenis moeten bepalen. Maar laten vooral Gods deugden en Zijn grootheid in de geschiedenis met Zijn volk, er de inhoud van zijn!

Al met al kom je in jouw setting er wel achter dat je helemaal niet onbekeerd kunt blijven. Alles om je heen roept jou op tot bekering. Om meer over Hem te kunnen uitdragen! Ik hoop dat de door jou geschetste spanning je zo in de engte mag drijven, dat alleen de weg naar het kruis overblijft. En in de engte van het geloof gedreven worden…, dat is tot geloof gedreven woorden…!

Ds. H. Liefting, Delft

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven