Vraag
Sinds enkele weken ken ik een lieve man van 37 jaar (ik ben 27). We gingen alleen wat drinken samen, maar dat werd een hele dag praten over van alles en nog wat. Diepe gesprekken over geloof, familieomstandigheden, de toekomst. Heel bijzonder en het klikte echt goed tussen ons. Op allerlei gebied kunnen we het goed vinden, maar qua kerkelijke achtergrond ervaar ik een drempel. Hij is afkomstig uit de PKN (hervormd) maar kerkt nu bij een zendingsgemeente. Ik ben hersteld hervormd en heb daar ook belijdenis gedaan. In de kern van de zaak zitten we wel op één lijn. Het gaat erom wie God voor je is. Maar daar vloeit natuurlijk het een en ander uit voort. Hoe leef je dan, en bij welk kerkgenootschap voel je je thuis. En dat heeft er ook mee te maken hoe je de Bijbel interpreteert. Hij noemde bijvoorbeeld dat bij hen in de kerk de Tien Geboden niet worden voorgelezen, omdat Jezus de wet heeft vervuld. Vrouwen gaan bij hen niet per se gekleed in een rok en bedekken hun hoofden niet. Bij hen is het belangrijk een getuige van Jezus Christus te zijn en allerlei andere zaken vallen dan weg. In de kern geloof ik daar ook in. Het zit niet in de uiterlijke zaken, het geloof zit van binnen. Maar, ik lees de Bijbel wel van kaft tot kaft. Ik lees daar ook dat Paulus schrijft dat vrouwen het hoofd dienen te bedekken. Jezus heeft de wet vervuld, maar er staat niet dat de Tien Geboden niet meer van toepassing zijn nu. Kortom: uit je geloof vloeien wel uiterlijke zaken voort, anders ben je geen getuige van Jezus Christus! Nu de vraag: we ervaren onze relatie als zeer bijzonder, zo goed als we met elkaar kunnen praten (naast het verliefde gevoel, dat zeker aanwezig is!). Maar hij gaf aan dat hij op kerkelijk gebied geen discussies wil. Hij heeft eerder relaties gehad die daarop stuk liepen en hij trekt liever bij voorbaat de stekker eruit om dat te voorkomen. Hij heeft niets met ‘fanaticiâ’ en hij klinkt dan echt een beetje fel. Als iemand verkrampt aan zijn principes vasthoudt, dan is het wat hem betreft over. De hele weg waarom ze de PKN zijn uitgegaan is een bijzonder verhaal. Het komt erop neer dat ze weinig steun kregen (of liever gezegd: alleen veroordeling) van de kerkenraad toen het gezin de kerk nodig had. Ik begrijp de stap wel. Maar hij keert zich behoorlijk tegen het zwaardere segment. Ik geloof dat als God ons bij elkaar wil brengen, Hij ook onze harten zal neigen. Ik wil niet krampachtig zijn, maar ik merk wel dat we verschillen in onze opvattingen. Ik verlang niet van hem dat hij meteen overstapt naar onze kerk. Hij geeft zelf aan dat hij ook niet zegt dat hun kerk het helemaal is. Samen naar iets toe groeien klinkt mooi, maar ik ben zo bang voor de discussies die toch wel zullen volgen. Ik wil niet dat onze relatie inderdaad uiteindelijk daarop stuk loopt. Moeten we dan vooraf zeggen dat we niet verder gaan? Bracht God ons dan alleen bij elkaar zodat we wisten bij welke kerk we niet willen horen? Dat geloof ik niet. Maar wat moeten we? Er is al zoveel onderlinge verdeeldheid tussen christenen van allerlei kerkgenootschappen. Moeten we die eventuele verdeeldheid tussen ons zien te voorkomen? Ik zou hem echt niet kwijt willen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik heb je vraag goed gelezen en een poosje op me in laten werken. Ik begrijp dat je hiermee zit en dat je graag raad wilt hebben. Aan de ene kant voel je verbondenheid aan elkaar, aan de andere kant heb jij je twijfels. Wat moet je doen?
Het is een bekend gegeven dat als je een huwelijk met elkaar wilt aangaan, je geestelijk op één lijn moet zitten. Doe je het anders, dan weet je eigenlijk bij voorbaat al dat je telkens voor problemen en spanningen komt te staan. Willen jullie echt samen verder dan zullen jullie geestelijk naar elkaar toe moeten groeien. En dat kan alleen als jullie met elkaar praten. Je vriend lijkt dat een beetje uit de weg te willen gaan, maar dat kan echt niet. Jullie zullen echt moeten praten over hoe jullie over geestelijke zaken denken en over hoe jullie in het geestelijke en kerkelijke leven staan.
Als ik het goed zie, zijn er geestelijk behoorlijke verschillen tussen jullie. Is dat op één lijn te brengen? Ik denk dat je vriend op jouw lijn moet komen, omdat ik denk dat dat de Bijbelse lijn is. De Tien Geboden zijn inderdaad niet afgeschaft door het werk van Christus. In het NT komen ze op verschillende plaatsen nog even gezaghebbend voor als in het OT. Ook je visie op de hoofdbedekking voor vrouwen in eredienst, deel ik. Ik denk dat je snel deze dingen bij je vriend aan de orde moet stellen. En als hij er niet over spreken wil, of zoiets heeft als: laten we daar nu allebei maar op onze eigen manier over denken, dan zul je het contact m.i. moeten verbreken. Want dan komt er geen geestelijke basis onder jullie relatie en zal het vroeg of laat mis gaan. Zeker, nu ben je verliefd en onder de indruk van de fijne manier waarop jullie met elkaar kunnen praten. Maar er is meer nodig voor een goed en stabiel huwelijksleven. Met de verschillen die er nu tussen jullie zijn, kunnen jullie niet trouwen, denk ik. Maar door gesprek, studie en gebed kan er veel veranderen. En daarom de moed nog niet opgeven! Bid de HEERE maar om wijsheid, opdat je op de juiste wijze in deze situatie zult handelen.
Waar je ook voor jezelf nog eens over moet nadenken, is of je in de toekomst om zult kunnen gaan met het grote leeftijdsverschil tussen jullie. Tien jaar is best veel. Misschien heb je er geen problemen mee. Denk er in ieder geval wel over na.
Hartelijke groeten, ook aan je vriend!
Ds. C. J. Droger
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Droger
- Geboortedatum:10-01-1963
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Vlaardingen
- Status:Actief
