(...) alleen moet je wel geloven en voor je geloof kiezen. Ik vind dat zo makkel...

Beste dominee. Om maar gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik maak me ergens zorgen om. Vandaag had ik op school een bijeenkomst waarbij een dominee een meditatie hield. Het viel me op hoe vaak hij vertelde hoe belangrijk het is om Jezus aan te nemen, alleen moet je wel geloven en voor je geloof kiezen. Ik vind dat zo makkelijk gedacht! Een opmerking als: “ik heb voor het geloof gekozen”, gaat er bij mij niet in. De discipelen lieten Christus toch ook alleen? Toen bleef er weinig over van hun keuze. En daarnaast is het geloof, het waarzaligmakende geloof, toch een gave van God? Zijn mensen dan zo snel en makkelijk een kind van God? Grijp Jezus aan en de zaak is rond? Zelden staat centraal (en dat miste ik ook binnen die meditatie): hoe vind ik een rechtvaardig God voor mijn verloren ziel? De hele kwestie van wedergeboorte blijft in marge, iedereen lijkt een ware christen. Maar als je de Bijbel eerlijk leest, is het onbegrijpelijk dat veel mensen zón aards, eenzijdig beeld van God hebben. God is barmhartig en liefde dus zal het allemaal meevallen, zo hoorde ik vandaag en wel vaker. Terwijl God Zichzelf ook presenteert als een verterend vuur. Die de zonde met zeer zware straffen voor eeuwig zal vergelden.  Zo ook vandaag, Jezus is voor de hele wereld gekomen aanhalend met de tekst uit Johannes 3:16. Hoe zit het dan met Zijn uitverkoren Kerk? Is er dan een algemene verzoeningsleer? Wat is dan de waarde van de bijzondere genade? Het is toch een eenzijdig Gods liefde? Van nature willen wij God toch niet hebben? God zegt toch duidelijk in Zijn woord dat Hij niet gekomen is voor de wereld, maar voor degene die aan Hem gegeven zijn! Eigenlijk roepen wij toch in onze hart: Kruist Hem, Kruist Hem als wij nog niet tot Gods kerk behoren? In onze onbekeerde staat moeten wij ons toch voegen bij een Pilatus die uitroept: “Wat moet ik met de Christus?” Hiermee wil ik overigens absoluut niet te zeggen dat de bekering een lot uit een loterij moet zijn. Ik wil niet afdoen aan de grote gewilligheid van de Heere Jezus om welke zondaar dan ook zalig te maken! Ik ben echt in de war gebracht. Denk ik te zwaar? De bekering begint toch met de zondekennis (niet als voorwaarde, maar als “weg waarlangs”)? Ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel... Vriendelijke groet, een 19-jarig meisje.

Beste vraagsteller,

Bedankt voor je vraag - ik kan begrijpen dat je tegen de verschillen in geloofsbeleving aanloopt. Veel van wat je zelf schrijft zou ik als antwoord kunnen geven: er is een principieel verschil tussen een soort geloof dat begint bij de mens en zijn keus, of dat begint bij God en Zijn genade.  Het is het verschil tussen arminianisme en calvinisme. Het lastige is dat er soms gematigde arminianen zijn en extreme calvinisten. Maar laten we dat maar even laten rusten, want dan wordt het nog ingewikkelder.

Je zegt zelf - en die woorden wil ik graag onderstrepen - dat je niets wil afdoen van de gewilligheid van de Heere Jezus.  Alleen de Heilige Geest kan ons werkelijk laten zien dat wij van ons uit helemaal niet gewillig zijn en ook niet bij machte om tot God weder te keren. Tegen de achtergrond van onze onwil (= schuld) wordt de gewilligheid van de Heere Jezus zo bewonderenswaardig. Dan komt er plaats voor het aannemen van Jezus (het staat in de Bijbel, Joh. 1,12). Daar staat echter heel duidelijk bij, dat dit aannemen het aannemen van het geloof is (vers 12), en dat geloof is vrucht van de wedergeboorte (vers 13), waaraan de wil en het welbehagen van God ten grondslag ligt.
De arminiaan zegt: de mens moet kiezen om tot Jezus en de genade te komen. De calvinist zegt het precies andersom: door de genade komt de zondaar tot het aannemen van Jezus. Het hangt er dus van af hoe men de woorden vult. Wanneer men spreekt over geloof dat niet met bekering gepaard gaat, is dat een dood geloof. Wij moeten ook leren geloven dat we de grootste van de zondaren zijn, en dat geloof maakt dat we heel diep voor God gaan buigen en smeken om genade.

Kortom, ik ben het eigenlijk geheel met je eens in je beoordeling van een bepaalde benadering van het geloof, zoals je dat weergeeft. Pas er aan de andere kant voor op dat je niet heimelijk aan God voorschrijft hoe Hij in ons leven moet werken, volgens vaste schema’s. De Heere werk niet volgens onze schema’s, maar altijd naar Zijn Woord.

Ik hoop je vraag hiermee een beetje te hebben beantwoord.

Met vriendelijke groet,

Ds. H. Korving, Urk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Korving

• Geboortedatum:
  01-12-1954
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk
• Status:
  Actief

194 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven