(...) Mijn eigen ik is nu mijn zwakte en oude pijn. Ik ben er inderdaad keihard ...

Door mijn jeugd heb ik heel veel gemoeten en heel weinig affectie ontvangen. Daardoor heb ik zwakke kanten. Ik ben geneigd en heb de valkuil om basisovertuigingen die vanuit mijn jeugd gegroeid zijn mee te nemen in huidige relaties. Het kost veel energie om te leren differentiëren. Wat ik merk is dat ik me zo minderwaardig voel om deze zwakke kant, ik voel me dan zo falen. Ik vind het heel moeilijk om dan tegen mezelf te zeggen, dat ik altijd zo flink en moedig en sterk en dapper ben geweest vroeger thuis bij een belaste moeder, en ik vind het wel flink dat ik dit nu zelf moedig hieraan werk. Maar het doet zo diep pijn als ik het gevoel heb dat de ander me afschrijft om mijn zwakke kant i.p.v. me helpt. Ik schaam me zo voor mijn zwakke kant, terwijl ik ook weet dat ik dit heb opgelopen door mijn verleden. Daar heb ik niets aan kunnen doen. Door een proces mag ik nu zo ver zijn dat ik me los gemaakt voel van mijn ouders en zie dat ze dit niet expres hebben gedaan. Mijn eigen ik is nu mijn zwakte en oude pijn. Ik ben er inderdaad keihard mee aan het werk. Maar ik schaam me zo voor mijn zwakke kant.

Beste vraagsteller/stelster,

Eigenlijk stel je geen vraag. Ik vat het maar op dat je graag zou willen horen hoe je verder moet. En dat vind ik nog niet zo’n makkelijke vraag. 

Ik merk in wat je schrijf, dat je al wel hulp hebt gehad, of je hebt jezelf al veel in hulpverlening verdiept. Je hebt het over basisovertuigingen, over differentiëren, over je zwakke kant, over eraan werken, over een belaste moeder waardoor je zelf altijd sterk en dapper moest zijn. Ik kan daar in dit antwoord niet zo veel aan toevoegen. Je hebt blijkbaar zelf al het nodige inzicht gekregen in hoe het allemaal zit. Dit heeft je ook geholpen. Je bent een proces doorgegaan met als resultaat dat je niet meer zo afhankelijk bent van je ouders, en dat je het hun niet direct meer kwalijk neemt. Toch worstel je nog met je zwakke kant.

Als ik dit zo lees, denk ik dat het goed zou zijn om te gaan kijken of een vervolg in de hulpverlening mogelijk is. Je hebt dingen verwerkt, maar je geeft eigenlijk aan er nog niet te zijn. Ik kan je met dit antwoord niet inhoudelijk verder helpen. Ik kan je wel aansporen om verder te gaan. Is het een idee dat je Eleos eens belt om te informeren naar de mogelijkheden? Of als je al hulp hebt gehad, of nog hebt, dan is het juist goed om aan te sluiten bij de hulp die al geboden is of wordt.
Heel veel sterkte toegewenst.

Drs. A. Th. van Olst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Th. van Olst

• Geboortedatum:
  11-04-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Utrecht
• Status:
  Inactief

48 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven