(...) ik vraag mezelf af of ik er wel genoeg verdriet over heb. Ik kan maar geen...

Ik heb de afgelopen maanden erg weinig aan het geloof gedaan. Ik bad niet meer, ik las niet meer in de Bijbel, ik deed niets meer. Op mijn werk (wat ik toen nog had) werd veel gevloekt. Langzamerhand ging ik zelf meedoen. Nu ik geen werk meer heb en niet meer in een slechte omgeving ben, probeer ik weer terug te gaan naar vroeger. Onze nieuwe dominee preekt ook erg onaantrekkelijk, hij trekt bijna alle geloof in twijfel, blijft hameren op de vraag of we ons zelf niet bedriegen voor de eeuwigheid, maar de ruimte in Christus, de aansporing om Hem te zoeken mis ik heel erg. Als ik dan onder andere preken zit waar die ruimte wel wordt aangeboden en waar de mens aan zijn einde gebracht wordt en de kans krijgt om Christus door het geloof aan te nemen, dan ben ik verheugd en kan ik de week weer door en heb dan weer nieuwe moed. Ook vind ik het erg moeilijk om voor mezelf zekerheid te krijgen dat mijn zonden vergeven zijn. Ik kan me erg vinden in de uitspraak van ds. Vreugdenhil "Zien is geen hebben". Ik zie vaak die ruimte in Christus, ik zie vaak mijn grote zonden, maar ik vraag mezelf af of ik er wel genoeg verdriet over heb. Ik kan maar geen zekerheid krijgen om een kind van God te zijn en ik wil het zo graag! Wat doe ik verkeerd? (Graag wil ik dat ds. Vreugdenhil deze vraag beantwoordt omdat ik door hem aan het denken gezet ben.

Ik heb je vraag gelezen. Het is wel heel belangrijk dat je met de dingen van Gods Woord, bekering en geloof bezig bent. Je vraag heeft vooral betrekking op het ontvangen van de zekerheid van de vergeving van zonden. De vraag of je wel genoeg verdriet van je zonden hebt zul je wel altijd met “nee” moeten beantwoorden. Het is eigenlijk nooit genoeg. Maar dat is geen voorwaarde om te geloven in de vergeving van zonden.

Het beleven van het verkeerde van je zonden en het verdriet erover is uiteraard wel nodig om te komen tot het geloof dat je zonden vergeven zijn. En dat laatste is meestal niet één bepaalde gebeurtenis, maar een proces. Het licht gaat je op. Je ziet dierbaarheid in Christus, je vlucht naar Hem toe en het is een groot wonder als je de armen van het geloof als het ware om Hem heen mag slaan. Je zou het hoofdstuk van mij over “Groeien in het rechtvaardigend geloof” uit mijn boekje “Levend geloof” kunnen lezen om meer helderheid te krijgen op het probleem waar je over schrijft en waar je mee zit.

De vraag naar zekerheid als het gaat over het feit of je een kind van God bent, is echt zo'n vraag waar veel mensen mee zitten. Ook over dat probleem heb ik een hoofdstuk geschreven in het genoemde boekje. Het lijkt me goed om eens wat te lezen over deze pastorale vragen. Het antwoord is namelijk niet zomaar in een paar zinnen te formuleren.

De vraag wat je verkeerd doet, kan ik zo niet beantwoorden. In de Bijbel staat: zoek en je zult vinden. Met je zoeken ben je in ieder geval op een goede manier bezig. Ik stuur je als bijlage de hoofdstukken uit het boekje dat ik hierboven noemde. Overigens gaan de eerste hoofdstukken van dit boek over het thema “Komen tot geloof” en de rest van de hoofdstukken over “Groeien in geloof”.

Ik wens je volharding toe in het zoeken en dat je voor jezelf tot duidelijkheid mag komen met betrekking tot de vragen die er bij je leven.

Met vriendelijke groet,
Ds. C. G. Vreugdenhil

Naschrift redactie: De betreffende bijlagen zijn op te vragen via vragen@refoweb.nl

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven