Geboortebeperking

Wij hebben twee zware bevallingen achter de rug. Bij de tweede bevalling is zelfs sprake geweest van een levensbedreigende situatie. Na afloop waren we God beiden erg dankbaar voor onze gezonde dochter en dat hij het leven van m'n vrouw had gespaard. Maar daarnaast had ik wel erg sterk het gevoel: dit nooit meer! Ik ben bang dat ik niet meer van een zwangerschap kan genieten door de angst voor een herhaling (artsen hebben aangegeven dat er een verhoogd risico is) en daardoor ook niet blij kan zijn met het ongeboren kind. Ook is mijn vrouw me veel te dierbaar om het risico te willen lopen haar te verliezen.

Wij zijn beiden van mening dat geboorteplanning zoals die tegenwoordig vaak plaatsvindt niet naar Gods wil is. Maar in dit geval speelt er meer dan praktische of financiële argumenten. Wat is uw mening over anticonceptie in dit geval? Mogen de risico's voor de gezondheid van de vrouw en de psychische gesteldheid van de man argumenten zijn om aan geboortebeperking te doen. Of getuigt dit van onvoldoende vertrouwen in God?

Beste vraagstel(st)ler,

Laat ik beginnen mogen met te zeggen, dat kinderen een erfdeel des Heeren zijn en dat het een onverdiende zegen is, als ons huwelijk gekroond wordt met de kinderzegen. Hoe groot, als wij kinderen mogen voortbrengen voor God en Zijn dienst. Lang niet alle gehuwden valt deze zegen ten deel. Helaas zijn er vele kinderloze echtparen die levenslang gebukt gaan onder het kruis van de kinderloosheid.

De huwelijksgemeenschap tussen man en vrouw binnen het huwelijk is erop gericht om de unieke eenheid naar lichaam en ziel tussen die beiden te doorleven. Dat geldt gelukkig ook, als het huwelijk kinderloos blijft. Tegelijk echter is de huwelijksgemeenschap gericht op het krijgen van kinderen. Lees Genesis 1:28: “Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt...”. Geboortebeperking/planning in de zin van: wij nemen een kind op het moment dat wij zelf bepalen of we spreken met elkaar af, dat wij twee kinderen krijgen en niet meer (bijv. om financiële redenen), vind ik uit de boze. Vaak wordt met het oog daarop op lichtvaardige gronden overgegaan tot het gebruik van anticonceptiemiddelen; onder meer, omdat men eerst financieel wat meer armslag wil hebben of omdat er een duur huis is aangekocht of een nieuwe auto. De slogan “wel de lusten, niet de lasten” moeten wij bannen uit onze overwegingen.

Dit alles betekent echter niet dat in elk huwelijk het maximum aantal kinderen, dat biologisch haalbaar is, moet worden verwekt. Zo zullen wij het zojuist geciteerde woord van Genesis 1:28 niet moeten uitleggen. Menige vrouw zal het lichamelijk noch psychisch kunnen verwerken, als zij het ene kind na het andere ter wereld moet brengen. Daarom mogen de gehuwden van deze dingen wel voortdurend een gebedszaak maken. Hoe wil de Heere, dat wij met elkaar omgaan? De Schrift roept dan ook de man in het bijzonder op om met verstand bij zijn vrouw te wonen, en aan het vrouwelijke vat, als het zwakste eer te geven (1 Petr.3:7). Dat betekent, dat de man zich geroepen moet weten om zich te beheersen en met wijsheid met zijn vrouw om te gaan.
Zich voor een tijd -met wederzijdse instemming- onthouden van seksuele gemeenschap (bijv. in de tijd van de menstruatie van de vrouw en enige tijd na een bevalling) is zeker geboden. Vergelijk 1 Korinthe 7:5. Man en vrouw hebben dus bepaald een bijzondere verantwoordelijkheid inzake de gezinsvorming.

Het komt mij dus voor dat periodieke onthouding een begaanbare weg is, in het bijzonder in de dagen waarin de vrouw het vruchtbaarst is; mits de gehuwden dat in liefde met elkaar hebben kunnen afspreken en zwangerschap vooreerst niet gewenst is. Maar ook zo zal zwangerschap niet altijd worden voorkomen, gelet op de vaak onregelmatige maandelijkse cycli van de vrouw. Artsen zullen dan ook, wanneer een patiënt daarom vraagt, anticonceptionele middelen voorschrijven (de pil, condoom, vrouwenring, zaaddodende pasta’s), waardoor voorkomen wordt, dat eicel en zaadcel met elkaar versmelten, zodat geen bevruchting plaatsvindt. Sterilisatie (door operatieve ingreep bij de man of de vrouw) gaat verder en heeft een definitief karakter (kan moeilijk of helemaal niet ongedaan gemaakt worden).

Laat de arts er in elk geval duidelijkheid over geven, of deze middelen al dan niet abortief werken (dus geen bevruchte eicel doden). Mijn inziens is dat zeker wel het geval met de zgn. nidatie (innesteling)-remmende middelen (o.a. de ‘morning-after’ pil, het spiraaltje). In het laatste geval is er reeds sprake van een bevruchte eicel en dus van (mini)abortus. Ik acht dat ten zeerste verwerpelijk. Overleg met een christenarts is steeds gewenst.

Overigens moet het gebruik van voorbehoedmiddelen binnen het huwelijk, ook als deze niet abortief werken, in het algemeen ontraden worden. Behalve in levensbedreigende situaties (is dit bij u het geval?) is dit de weg van de minste weerstand. Sinds de uitvinding van de pil zijn alle remmen los gegaan in de wereld. Er is grote chaos rond “eros” sinds de zestiger jaren. En een christen zal mijn inziens liever een weg gaan van zelfverloochening en (periodieke) onthouding dan dat hij een middel gebruikt, dat hem de kans biedt om zich uit te leven.

Mijn vrouw en ik zijn de ouders van zeven kinderen. En het is zeker voor mijn vrouw niet altijd gemakkelijk geweest om dit vrij grote aantal kinderen ter wereld te brengen. Toch weten we er ons tot op de dag van vandaag rijk mee gezegend. En van vervreemding is er tussen ons nooit sprake geweest.

Ik hoop, dat ik op de door u gestelde vraag bevredigend heb geantwoord.

Ds C. den Boer (Barneveld)

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven