Vraag
Hoe kan het dat een bekeerd iemand in de bank kan blijven zitten tijdens het avondmaal? Moet je hieruit concluderen dat je geen kind van God bent als je in de bank blijft zitten? Ik vind dit heel moeilijk te begrijpen, want ik zou denken dat je zo snel mogelijk gaat als God een nodiging laat uitgaan. Of bekijk ik het nu verkeerd en te evangelisch?
Antwoord
Waarschijnlijk heeft de vraagsteller of vraagstelster meegemaakt dat iemand die door de Heere bekeerd werd, niet meteen aan het Avondmaal ging. Heb je het aan de persoon zelf gevraagd? Je hebt het hier moeilijk mee. Terecht merk je op dat je niet zomaar aan het Avondmaal kunt, maar dat daar bekering voor nodig is. Toch is het wel zo dat als de Heere iemand bekeert, Hij niet alles in een keer leert, maar dat stapsgewijs doet.
Het heeft bijvoorbeeld ook te maken met de belijdenis. Iemand zei eens: mijn staf is wel lang genoeg om (aarzelend) belijdenis te doen, maar nog niet lang genoeg om naar het Avondmaal te gaan. Dat deed de persoon in kwestie veel verdriet. Als het goed ligt met degene die jij op het oog hebt, zal dat hem of haar veel verdriet doen .Bovendien zal dat hem of haar, maar ook anderen in meeleven stof en aanleiding tot gebed zijn. Laat dat ook bij jou (en mij) zo mogen zijn.
Als de Heere een mens grijpt, dan krijgt die mens niet alleen te doen met de heerlijkheid en de liefelijkheid van de Heere, maar ook met de gerechtigheid en heiligheid. Bekering is in een al maar verder gaande mate met allebei te doen krijgen. Bovendien zal bij een schuchter geloof de toegang tot het Avondmaal soms moeilijker zijn, dan bij een geoefend geloof, hoewel elke Avondmaalsgang een wonder is en blijft. Verder: juist een mens die door de Heere gegrepen is zal de macht en de inblazing van de boze steeds sterker ervaren, want de boze wil niemand kwijt raken en bij de bekering toont hij dat: En die hij kwijt moet raken aan de Heere, omdat hij niet tegen Gods macht op kan, zal hij steeds meer aanvechten.
Ook in dezen geldt het dat we de Heere moeten laten werken. Wel is waar als een mens, door de Heere gegrepen, niet aankan, zal hij of zij dat met pijn in het hart dopen. We hebben het zelf wel eens gezien: soms met tranen in de ogen. Hoe meer genade, hoe meer de onwaardigheid beleefd wordt. Als er dan maar de worsteling op de knieën is om de volgende keer aan te mogen. We zeggen het zelf wel eens in de nabetrachtingsdienst op de zondag: de voorbereiding op het volgende Avondmaal is nu alweer begonnen. En voor iemand waar de Heere mee bezig is, is deze zaak in ieder geval een zaak van worsteling. Dan kan aangaan moeilijk zijn, maar afblijven ook. Ik hoop dat dat laatste zo moeilijk wordt, dat men niet meer kan blijven zitten. Maar in alles geldt: we moeten de Heere laten werken..Klakkeloos aangaan is net zo erg als klakkeloos blijven zitten. Bovendien: hoe is het in dezen met jou gesteld? Kreeg jij lust om de Heere te vrezen?
Ik wens je de zegen van de Heere en bovenal veel gebed (samen met mij) in deze zaken toe.
Hartelijke groet,
Ds. J. van Rossem
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van Rossem
- Geboortedatum:04-03-1945
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Status:Inactief
