Vraag
Er wordt gezegd dat de Heilige Geest nodig is tot bekering. Dat geloof ik ook. Er wordt ook gezegd dat de Heilige Geest tegen kan worden gestaan (zei één van de discipelen, en volgens mij op meerdere plaatsen in de bijbel). Maar kun je dan je eigen bekering tegenwerken? Er wordt ook gezegd dat de werking van de Heilige Geest niet tegen te staan is. Waar ligt de verhouding?
Ik vind dit persoonlijk een erg moeilijk geval. Eigenlijk hetzelfde als met je eigen verantwoordelijkheid tot bekering (dit even terzijde). Ik denk dat ik af en toe de Heilige Geest tegen sta en tegen heb gestaan. Ik weet dat ik beetje hardnekkig ben en liefst als een lammetje zou worden... alleen ik ben meer een bok.
Antwoord
Beste vragensteller,
Je hebt inderdaad helemaal gelijk als je stelt dat de Heilige Geest nodig is om bekeerd te kunnen worden. Want wij zijn dood in zonden en in misdaden. Dat is heel heftig, maar het is ook helemaal waar. Alleen de Heilige Geest van God kan ons nieuw leven geven, vanuit de opstandingskracht van Jezus Christus. En dat werk dat begint de Heilige Geest ondanks alles van ons, ongevraagd, onwederstandelijk. Je hebt óók gelijk als je wijst op die Bijbelplaatsen, waar gesproken wordt over het weerstaan van de Heilige Geest. Wij kunnen de Heilige Geest van God bedroeven. Als je dat laat staan, dan lijkt het wel alsof dat met elkaar in tegenspraak is: je kan de Heilige Geest niet tegenstaan, je kan de Heilige Geest wel tegenstaan. Wat is het nu...?
Een paar opmerkingen. De Heere blijft de mens ernstig serieus nemen. Hij heeft ons geen boek gegeven met daarin de namen van al de uitverkorenen, zodat we zouden kunnen gaan kijken of we daar wel of niet in zouden staan. Nee, de Heere heeft ons een boek gegeven, waarin staat: bekeert u, en gelooft het evangelie. De prediking met bevel tot geloof is belangrijk, want daardoor roept de Heere het ons toe, om terug te keren naar Hem, de levende God. Bij ons ligt de verantwoordelijkheid om ons te bekeren. Als wij dat niet doen, dan zijn we ten volle daarvoor aansprakelijk. Maar, hoe komt het dan dat de één zich wel bekeert, de ander niet. De één wel gelooft en de ander niet? Dat komt -de Dordtse Leerregels spreken daar heel mooi over- omdat naar Gods welbehagen de Heilige Geest dat geloof werkt. Dat ligt goddelijk verborgen. Daar kunnen wij onze vuile vingers niet achter krijgen - moeten we ook niet proberen. Wij hebben de verantwoordelijkheid ons te bekeren. Achter de schermen van eeuwigheid volvoert de Heere Zijn uitverkiezing, door de onwederstandelijke kracht van de Heilige Geest. Maar, ondertussen blijft de Heere ons serieus nemen. Ten volle...
Nu is het wel zo, dat jou vraag bij veel mensen leeft. Je bent niet de eerste die zoiets vraagt. Hoe komt dat? Omdat, als de Heilige Geest in je hart gaat werken, Hij een bepaalde onrust in je brengt. Hij laat je zien hoe bokkig je van nature bent. En stap voor stap gaat dat steeds zwaarder op je ziel drukken. Ik moet me bekeren, maar ik kan het niet, ik wil het niet. De Heilige Geest laat juist dat spanningsveld ervaren, doorworstelen. Waarom? Omdat we zo leren, om ons afhankelijk te stellen van Hem! Als je aan het einde bent gekomen met jezelf, dan kan de Heilige Geest het verder van je overnemen. Daarom is het feit dat de Heilige Geest een mens wederbaart, bekeert en geloof schenkt niet de onmogelijkheid maar de mogelijkheid om zalig te worden. Omdat Gods Geest het doet, daarom kan ook ik zalig worden...
Maar, daar is ook het aspect van de Geest wederstaan. Dat doen we van nature allemaal! Maar, wanneer komen de vragen daarover in je hart? Als je weet: ik kan niet zonder de Heilige Geest. En tegelijk moet belijden: ik sta de Heilige Geest zo tegen. En dan zijn velen al snel bang voor de zonde tegen de Heilige Geest. Daar kan je veel over zeggen, maar laat ik dit stellen: de zonde tegen de Heilige Geest is wat anders dan de Geest bedroeven. Juist ook in het leven met de Heere, als het teer in je hart ligt, dan zijn er tijden dat je kan zondigen, de Bijbel dicht laat, en je handen maar spaarzamelijk vouwt. Steeds meer zonden doorgraven je leven, en ondergraven het geestelijke leven: dat is de Geest bedroeven. Maar, kenmerkend is, dat als de Heilige Geest bedroefd wordt, het in je eigen hart ook droevig is geworden. Ergens wroet het van binnen, dat het niet goed is. Dat ligt bij de zonde tegen de Heilige Geest heel anders. Dat is uiteindelijk niet anders, dan je leven lang volhouden - tegen alle getuigenis van het evangelie in - dat het voor jou niet kan, en dat je Christus niet nodig hebt. Volhardend ongeloof jegens God Drieënig - dat is de zonde tegen de Heilige Geest, die niet vergeven kan worden. Want, na de dood is daar geen kans meer toe. Kenmerkend is dat je daarover geen wroeging, geen strijd hebt.
Dus, zolang jij jezelf ervaart als bokkig, dan is dat geen slecht teken. Bedenk deze dingen:
Belijd je bokkige gedrag. Bidt om vernieuwing van je leven. Verwacht het vurig van het werk van de Heilige Geest. Gebruik de middelen, met name bij het Woord en het gebed. Wees kritisch op jezelf, en ban de zonden uit. Bidt gedurig psalm 51: en laat Uw Heilige Geest niet van mij scheiden.
Geestelijk gezien zouden we allemaal zo mak moeten zijn als een lammetje. Maar, kenmerkend voor alle schapen is dat ze nogal bokkig zijn. Paulus herkent dat ook in Romeinen 7. Ook na ontvangen genade -als door de Heilige Geest je een nieuw schapenhart hebt gekregen- dan blijven wij last houden van ons bokkenvlees. Dat praat het niet goed, maar het is wel verklaard. Het moet ons uitdrijven tot de Heilige Geest, Die met de Vader en de Zoon aanbeden worden. Doe dat dan ook, en láát je zaligen, in Jezus Christus, door de Heilige Geest.
Vriendelijke groeten,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
