Hetero-huwelijk als homo

Kort geleden heb ik u een vraag gesteld. Deze ging in het kort over een vriendschap die ik heb met een jongen, die net als ik tobt met een homofiele geaardheid. We kunnen goed praten en we hebben steun aan elkaar. Deze jongen heeft twee jaar geleden eens een relatie gehad met een meisje, wat natuurlijk op niets is uitgelopen omdat hij niet voelde wat hij moest voelen voor dat meisje. Nu, twee jaar verder, heeft dat meisje hem weer benaderd met de vraag of ze toch niet verder kunnen. Ze accepteert hem zoals hij is en een huwelijk is niet uitgesloten. U mag het eerlijk weten, ik ben er kapot van.

Ten eerste omdat ik denk dat hij straks een verkeerde keuze gaat maken waarbij hij hoe dan ook ongelukkig gaat worden, en zij ook. Ten tweede omdat ik merk dat ik hem als vriend kwijt raak. We hebben er al veel over gepraat. Ik probeer hem te zeggen dat ik bang ben voor zijn keuze en dat ik denk dat het een keuze is die niet naar Gods wil is. In Gods Woord staan toch richtlijnen waarom de Heere het huwelijk heeft ingesteld? Toch zegt hij dat hij het wel wil proberen. Hij denkt dan ook niet meer eenzaam te zijn en ze kunnen dan naast elkaar leven, ook zonder dat daar echte liefde is.

Kortom, ik denk hier veel over. Wat vindt u hiervan? Ik kom er niet uit. Hij zei ook dat de tijd het moet leren of het gaat. Maar als hij getrouwd zou zijn en het zou blijken dat het een verkeerde keuze is, dan mogen ze niet scheiden, enz. Zelf vind ik dat de Heere me dit kruis oplegt met een bijzondere bedoeling om me tot Hem te trekken. We zijn van die moeilijke kruisdragers, we willen er graag onderuit en we denken zo vaak richting onszelf. Kunt u mij raad geven?

In mijn antwoord op een vorige vraag van jou heb ik opgemerkt dat een huwelijk van iemand die een homofiele geaardheid heeft, niet per definitie op een mislukking behoeft uit te lopen. Ik heb daar in mijn kennissenkring wel voorbeelden van gezien. Een homofiele geaardheid behoeft niet altijd seksuele gemeenschap binnen het huwelijk uit te sluiten. Zelfs het krijgen van kinderen is hier niet onmogelijk. Maar belangrijk is natuurlijk, dat je vriend, als hij met het meisje waarover je schreef wil gaan trouwen, zijn homofiele geaardheid voor haar niet verbergt en dat zij alleen toestemt in een huwelijk als zij dit heeft leren aanvaarden. Zij zou immers van de ene teleurstelling in de andere terecht komen wanneer zou blijken dat hij zich niet of onvoldoende, ook in seksuele gemeenschap met haar, aan haar kan geven. In dat geval doet je vriend er goed aan om zijn vriendin los te laten om haar geluk niet in de weg te staan.  Zij beiden moeten in elk geval niet ondoordacht tot een huwelijk komen, alleen omdat ze elkaar aardig vinden. Een huwelijk is geen probeersel. Ik zou je vriend dan ook dringend willen aanraden om met zijn meisje te rade te gaan bij een christenpsycholoog. Een huwelijk waarin man en vrouw -zoals je schrijft- naast elkaar leven zonder echte liefde, kan geen huwelijk heten en heft -denk ik- ook geen eenzaamheid op. Je vriend en het meisje van je vriend moeten zich dat goed realiseren.
 
Verder begrijp ik dat jij bang bent je vriend kwijt te raken. Maar als de relatie tussen jullie beiden een echte vriendschapsrelatie is zal die ook blijven bestaan als je vriend trouwt. Jij mag door Gods genade heel gelovig spreken over het kruis dat de Heere je oplegt. Wel vergeet dan ook maar niet dat de Heere voor jou blijft zorgen, ook al zou je de vriendschap met je vriend -hoe uniek die ook is- moeten delen met een ander. Misschien is dat laatste een les die God je wil leren.

Ik hoop dat je wat aan mijn antwoord hebt.

Ds. C. den Boer