(...) Ze houd nog van me, zei ze zelfs. Er is alleen één probleem. Ze heeft een ...

Ik (22 jaar) heb een relatie van 4,5 jaar achter de rug met een heel lief meisje (bijna 23 jaar). In die 4,5 jaar is er héél veel gebeurd. Ik raakte steeds verder van de kerk af, kon het allemaal niet begrijpen. Zij daarentegen zei het geloof altijd erg belangrijk te vinden. Nu is zij tijdens onze relatie, en tijdens ingelaste pauzes (vanwege de verschillen over het geloof), meerdere keren vreemd gegaan. Dit vond ik heel moeilijk omdat ik haar uitgangspunt over het geloof niet kon combineren met die dingen. Dit alles is achter de rug en ik heb alles kunnen vergeven. Zij deed haar best om het niet meer te doen en dat ging goed. Toch raakten wij in de problemen omdat ik heel anders over de kerk dacht. We waren allebei van de Gereformeerde Gemeenten, maar ik wilde niet meer en heb toen mijn doopbewijs opgevraagd en ben een hele tijd niet meer naar de kerk geweest. Ik vond het daarom ook vervelend om de weekenden bij haar en haar ouders te zijn, omdat we min of meer verplicht werden om naar de kerk te gaan. Daardoor is onze relatie uitgegaan. Zij was hier kapot van, ik niet. Ik dacht het allemaal wel te weten, en ging de 'wijde wereld' in, zonder kerk en zonder God. Heb haar geholpen er weer bovenop te komen, omdat ze  het er zo moeilijk mee had. Maar door nergens meer aan te doen wat de kerk betreft, had ik ook geen houvast. Hierdoor ben ik ontzettend op zoek geweest naar rust en houvast in dit leven, ik ben zelfs van mening geweest homoseksueel te zijn, daar ik niet kon voldoen in de voorbije relatie. Ik heb een tijdje een vriend gehad, maar hier heel snel spijt van gekregen, en hiermee gestopt. De rust heb ik uiteindelijk gelukkig weer teruggevonden in de Gereformeerde Gemeenten en ben ook in gesprek geweest met een ouderling om weer lid te worden. Ik ben God heel dankbaar dat hij mij weer teruggebracht heeft. Ook heb ik weer contact met mijn ex-vriendin, die nog steeds gevoelens voor mij heeft. Ook hier ben ik God dankbaar voor.

Ze houd nog van me, zei ze zelfs. Er is alleen één probleem. Ze heeft een ander. Ik wil haar terug en zie in mijn leven een stukje leiding van God. Ik ben er ook van overtuigd dat mijn ex-vriendin en ik een goede relatie kunnen hebben, waarin God centraal staat. Ook bid ik hiervoor. Ik zie nu dat haar relatie met die andere jongen (28 jaar), precies hetzelfde gaat als onze relatie in het begin, oppervlakkig, wel leuk, maar zonder toekomst, en het geloof speelt geen belangrijke rol. Ze heeft hem opgezocht via een christelijke datingsite op internet. Hij is al getrouwd geweest, maar gescheiden omdat zijn vrouw toen al heel lang vreemd ging met een (eveneens getrouwde) man, met wie die ex-vrouw nu getrouwd is.
Mijn ex-vriendin en die jongen zijn al diverse keren met elkaar naar bed gegaan. Dit weet ik omdat ze met mij over alles kan praten. Onlangs heeft ze de relatie met haar nieuwe partner verbroken omdat ze nog veel voor mij voelde en nog van me houdt. Maar nu mist ze hem weer héél erg en weet daarom niet of ze bij mij terug wil. Terwijl ik dat juist heel graag wil en dat ook wel zie als Gods bedoeling met ons. Ze vraagt mij steeds om advies wat ze moet doen in deze situatie. Het feit dat hij al eens bedrogen uitgekomen is in zijn huwelijk, maakt het voor mijn ex ook moeilijker om hem teleur te stellen. Ik vind dit heel moeilijk om haar advies te geven zonder mezelf in het 'voordeel' te stellen, omdat het uiteindelijk haar eigen keus moet zijn. Ik bid heel veel om uitkomst, maar ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Er lijkt niets te veranderen, en zij kan geen keuze maken. We praten hier met elkaar al bijna een maand over, en steeds kan ze geen keuze maken, ze wil ons allebei niet kwijt. Ik ben van mening dat die relatie die zij nu heeft niet goed is. En dat de relatie van ons, als we die weer zouden krijgen, een goede basis heeft, namelijk God en een opofferende, onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Overschat ik hierin Gods leiding? Moet ik haar gevoelens voor mij niet serieus nemen zolang ze het die andere jongen nog mist? Allemaal vragen waar ik het antwoord niet op weet. Wat moet ik doen? We weten alles van elkaar, ook van de afgelopen periode, kunnen elkaar alles vertellen, houden van elkaar, maar het lijkt zo onmogelijk voor haar om hem los te laten en samen met mij gelukkig te worden. Ze heeft die keus toch al meerdere keren gemaakt in de afgelopen tijd, maar komt hier steeds weer van terug. En nu weet ik het niet meer. Echt niet meer. Help!

Je vraag en problematiek is niet gemakkelijk gezien al wat is gepasseerd en wat gaande is. Mijn advies aan je is is: neem duidelijk afstand, zeker voor een jaar. In die tijd kan dit meisje zelf tot een eerlijke keuze komen. Zo doorgaan is voor alle betrokkenen niet verantwoord, laat staan dat dit een goede en verantwoorde basis is voor een huwelijk, waarop Gods zegen kan rusten. Het is fijn dat je na alle omzwervingen weer terug gekomen bent. Maak het jezelf niet te gemakkelijk om jouw en haar gevoelens te zien in combinatie met Gods leiding.

Hoe moeilijk en pijnlijk wellicht: het is beter afstand te bewaren en te wachten op wat God werkelijk op je weg plaatst dan op deze wijze vasthouden, wat niet gaat.

Sterkte bij het maken van je keuze!

Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Koeman

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven