Vraag
Ik heb al bijna twee jaar verkering. Al die tijd heb ik genoten, mooie momenten meegemaakt, gelachen, maar ook zeker gehuild. Alleen op dit moment voel ik me niet gelukkig in mijn relatie. We zijn allebei boven de twintig en verloofd. Ik kan hem beslist niet missen (raak in paniek als ik bedenk dat hij het uit zal gaan maken) en dat terwijl ik vaak zelf roep dat het maar beter uit kan gaan. Ik vind hem niet attent, ik voel me vaak boos en gefrustreerd op hem en denk haast alleen nog maar negatief. Ik kan dan behoorlijk uit de pan schieten, erg schelden en dreigen met uitgaan. Paar uur daarna voel ik me schuldig en zeg ik weer dat ik hem nooit kwijt wil. Ik weet het niet meer, ik weet het niet meer, ik weet het niet meer! Verder gaan? Inderdaad uitmaken? Lijstjes helpen niet, heb ik al meerdere keren geprobeerd. Ik voel me zo teleurgesteld en eigenlijk wat alleen in de relatie, terwijl hij wel terdege naar me luistert. We stellen allebei elkaar vaak teleur, praten dit goed, liggen weer gelukkig in elkaars armen. Maar in de week die volgt voel ik dat weer helemaal niet zo. Ik ben niet gelukkig nu met hem en kan ook totaal niet zonder hem. Dit is zo raar en het maakt me bang... Soms denk ik ook dat hij beter kan treffen. Ik snap het niet meer. Kan iemand misschien wat uitleggen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ook binnen een relatie leef je niet steeds op een roze wolk! Als je elkaar (beter) leert kennen zijn er naast mooie en lieve eigenschappen ook vervelende momenten en tegenvallende zaken. Belangrijk is om je af te vragen of je met deze vriend een lang leven wilt delen. Twee jaar verkering hebben is mooi, maar er volgen hopelijk nog vele jaren samen, toch?
Gevoelens van teleurstelling hebben (bijna) altijd te maken met je eigen verwachtingen. Spreek die uit of: maak nog maar weer eens een lijstje! Waaraan moet hij voldoen wil jij met hem verder willen? Schrijf hem een brief als je een direct gesprek te confronterend vindt!
Als je vindt, dat hij te dicht op je huid zit kun je ook een poosje een soort van time-out voorstellen, dan zie je vast en zeker zijn goede kanten opnieuw! Goedpraten is geen optie: eerlijk zijn tegen over elkaar wel!
Als je vriend niet attent is en jij vindt dat hij dat wel moet zijn, kun je verschillende dingen doen: 1. boos worden en zelfs schelden, 2. tegen beter weten in blijven verwachten dat hij verandert, 3. je eigen houding veranderen, in de trant van bijvoorbeeld te denken “nou ja, attent is hij niet, maar hij komt tenminste wel altijd op tijd op zijn afspraak”, en je er verder niet zo druk om maken. Overigens: waarom moet een man attent zijn?
Ik weet niet, of je hier iets aan hebt. Lees ook eens mijn andere antwoorden door op soortgelijke gestelde vragen.
Een hartelijke groet,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Niet dat het vanzelfsprekend is dát je kinderen krijgt. Maar deze vraag is in dit geval slechts een hulpmiddel.
Liefde en respect van Emerson Eggrichs:
Gaat over het respect wat de man hoort te krijgen van zijn vrouw/verloofde en de liefde die de vrouw hoort te krijgen in Bijbels opzicht.
Een echtgenoot naar Gods hart / Een echtgenote naar Gods hart van Elisabeth en Jim George:
Twee aparte boeken, één voor de man en één voor de vrouw.
