Vraag
Ik heb een paar maanden verkering gehad met een lieve jongen. Doordat ik me vreselijk zorgen maakte over de twijfels van zijn kant, was ik vreselijk bezorgd en kon niet van de verkering genieten. Hierdoor kon ik ook geen diepgaande gesprekken met hem voeren. We hebben het samen uitgepraat en besloten om de releatie te beëindigen. Zou dit een straf van God kunnen zijn doordat ik niet kon ophouden met (over)bezorgd te zijn waar je overleest in Matheüs 6 vers 19 t/m 34? Ik zit hier erg mee.
Antwoord
God is geen God, Die 'zomaar' straft. De tekst die je aanhaalt staat mijns inziens in een wat ander verband. Daar gaat het erom dat wij in alle dingen van dit leven leren om afhankelijk zijn van Gods trouwe zorg voor Zijn schepping en voor Zijn schepselen. Dit is geen wet, maar een pastorale handreiking van de Heere Jezus. Dat Hij -in onze afhankelijkheid- het zal welmaken.
Wat betreft jullie relatie. In een relatie tussen man en vrouw is het belangrijk om in alles op elkaar af te stemmen. Je bent -zoals het huwelijksformulier het zegt- elkaars compliment en elkaar complement. Dat laatste betekent, dat je elkaar aanvult. "Man en vrouw schiep Hij hen", en daarin zit dit complementaire helemaal verweven.
De verkeringstijd is een tijd die bedoeld is om op elkaar af te stemmen, ook al is dit afstemmen een levenslang proces. Je gaat immers een levenslange verbintenis aan. Met enkel 'liefde' (laat staan verliefdheid) ben je er nog niet. Er moet ook trouw zijn, herkenning en erkenning. In elkaar, en dat voor God aangezicht. Er zal een wederzijds vertrouwen moeten zijn dat je beiden door Gods hand bent samengebracht. De praktijk laat steeds weer zien, dat het beter is, wanneer je goed uit elkaar gaat, dan dat je met spanningen doorgaat.
Ik hoop dat je hiermee wat verder kunt.
Ds. M. F. van Binnendijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.F. van Binnendijk
- Geboortedatum:30-11-1963
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Stadskanaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Lees ook: het weblog 'Dominee in de bajes'
