Na een hele moeilijke periode (...) heb ik zo'n vier maanden geleden een jongen ...

Na een hele moeilijke periode (twee jaar geleden is mijn relatie plotseling verbroken) heb ik zo'n vier maanden geleden een jongen leren kennen. Het klikte vanaf het begin heel goed. Hij is van huis uit Ger. Gem. maar heeft zich daar jaren geleden tegen gekeerd, voelde zich er niet meer thuis. Ging een ander leven leiden, op zichzelf wonen. Kreeg een relatie met een roomse vrouw die gescheiden was, enz. Voor mij is geloof heel belangrijk. Ik ga elke zondag twee keer naar de kerk. Hij heeft spijt van alles wat hij heeft gedaan en wil zijn leven veranderen. Hij is nu ook al anders. Hij gaat niet meer naar café, disco, enz en gaat weer een keer per zondag naar de kerk (PKN). Hij zegt zelf dat hij z’n ouders en familie veel verdriet heeft gedaan. Ik ben heel blij dat hij anders wil gaan leven en inziet dat datgene wat hij heeft gedaan niet goed is geweest. Maar als ik met hem praat over het geloof, merk ik veel verbittering. Hij is keihard in bepaalde uitspraken, ook wat betreft de onfeilbaarheid van de Bijbel. Hij houdt veel van me en heeft er alles voor over om samen met mij een leven op te bouwen en met mij naar de kerk te gaan. Maar ook op seksueel gebied heeft hij andere ideeën. Hij vindt dat gemeenschap voor het huwelijk gewoon moet kunnen, terwijl ik dat niet vind. Ik heb dat ook gezegd, maar hij zegt dat dat nooit gaat lukken. Dit vind ik erg moeilijk, er valt dus ook niet over te praten. Ik moet steeds sterk zijn, zeker nu we elkaar alweer zoveel maanden kennen. Doordat ik zo beschadigd ben in vorige relatie is het moeilijk iemand te vertrouwen. Zou het liefst in de toekomst willen kijken om te zien hoe het zal gaan. Ik wil mezelf nog zo'n moeilijke tijd besparen. Hoe moet ik hiermee omgaan? Zijn ouders en verdere familie zijn Ger. Gem. en zijn erg blij dat hij een meisje als ik heeft leren kennen. Hopen dat hij daardoor nog meer zal veranderen. In die zin heb ik die mensen wel achter me, maar ik moet met hem verder. Ik hou van hem en wil hem niet kwijt, maar voel me soms zo 'prekerig' en zo'n zeur. Ik heb het beste met hem voor, dat ziet hij ook wel, maar het is zo moeilijk... Heeft u advies?

Als ik je verhaal lees is er eigenlijk geen goede basis voor een toekomstig huwelijk. Als je vriend moeite heeft met de onfeilbaarheid van de bijbel kun je dat niet combineren met een waar geloof. Eén keer per zondag naar de kerk gaan is ook niet goed. En misschien doet hij dit wel voor jou. Zijn opvatting over het seksuele leven voor het huwelijk is helemaal in overeenstemming met zijn opvatting over de onfeilbaarheid van de bijbel. Jij denkt daar anders over, maar het zal je in de praktijk niet lukken om naar eer en geweten te leven. Lees eens in het boekje “Pastorie online” het stukje op bladzijde 62 over het bijbels bewijs dat je voor het huwelijk geen geslachtsgemeenschap mag hebben. Als je een eerlijk advies wilt hebben, moet ik je zeggen dat je beter deze relatie kunt verbreken of alles moet zo veranderen dat er een bijbels fundament onder komt. Heel veel sterkte in de strijd.

Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven