Jarenlang ben ook ik een fanatieke aanhanger geweest van de GSVHH (Geen Seks Voo...

Jarenlang ben ook ik een fanatieke aanhanger geweest van de GSVHH (Geen Seks Voor Het Huwelijk)-beweging. In de relaties die ik voor mijn huidige relatie had, vond ik dat altijd heel erg belangrijk. Naar anderen toe kon ik het altijd heel erg verdedigen. En inderdaad: als we weer eens ver gingen op seksueel gebied (nooit te ver) voelden we ons er allebei heel erg schuldig over en namen ons voor het nooit meer te doen, maar in feite werd het een obsessie en deze relaties hielden dan ook geen stand. Nog zoiets soortgelijks: Ik was er ook heel erg van overtuigd dat pornografie heel erg slecht was. Toch kon ik de verleiding niet weerstaan. Hoe minder ik er naar wilde kijken, hoe vaker ik keek. Ik kreeg echt een hekel aan mezelf en de porno werd een verslaving. In beide bovenstaande voorbeelden had ik gehoord dat dingen zoals porno en seks voor het huwelijk heel erg slecht waren. Ik gaf toch toe aan deze verleidingen en inderdaad: het voelde heel erg slecht. Mijn conclusie was: Zie je wel dat het niet goed is? De vraag is of dit een terechte conclusie is. Of is het een voorbeeld van “selffulfilling prophecy”? Mijn overtuiging was dus dat je voor het huwelijk een leven van onthouding moest leiden. Maar een jongen van 25 heeft wel hormonen. Ik werk in de kinderopvang. U mag invullen wat voor gedachten ik soms had in het fysieke contact met kinderen. Deze gedachten brachten me bij de psycholoog en aanvankelijk was mijn overtuiging rotsvast: Seks voor het huwelijk is niet goed voor mensen, want zo zegt God het. Gelukkig heb ik geen last meer van deze nare gedachten in mijn werk, doordat ik van mijn overtuiging ben afgestapt. Het waren gedachten die me frustreerden en zorgden dat ik echt een hekel aan mezelf kreeg. Doordat ik heel erg zat met de porno ben ik naar mijn dominee gegaan. Deze vertelde mij dat het helemaal niet zo erg was als het af en toe gebeurde en dat bijna elke man dat doet. Een antwoord wat ik natuurlijk niet verwacht had. Maar door dit antwoord was mijn pornoverslaving voorbij. En natuurlijk kwam het nog wel eens een enkele keer voor dat ik er naar keek, maar ik voel me er niet meer slecht over. En zo ben ik van mijn porno-obsessie afgekomen. Een paar weken geleden hoorde ik een preek over het onderwerp “Seks voor het huwelijk”. Een deel van deze preek van dominee Jan Offringa wil ik u  niet onthouden:

"De jonge bruid woonde eigenlijk nog thuis en dat kom je niet zo vaak meer tegen. Meestal hebben trouwlustige stellen al een tijd samengewoond en zijn de rollen ondertussen wel verdeeld. Een ontwikkeling waarin grote delen van de kerk zijn meegegroeid. Toch roept dat onder gelovigen nog wel eens vragen op. Samenwonen, seks voor het huwelijk; dat kom je in de Bijbel toch niet tegen. Kan dat wel? Mag dat wel? Je kunt je daar van af maken door op Adam en Eva te wijzen, die ook nooit getrouwd zijn in de Bijbel. Of je kunt ondeugende verhalen noemen, zoals Ruth en Boas op de dorsvloer. Of deze twee geliefden in het Hooglied. Maar het grote verschil zit hem in de tijd, in de cultuur. Want toendertijd werd een mens vaak niet oud. En daarom trouwde men al jong. Als je veertien was, of vijftien. De jongen soms iets ouder, het meisje soms iets jonger. In de fase dat ze dus net geslachtsrijp werden en de hormonen begonnen op te spelen. Men hoefde seksuele verlangens dus niet lang uit te stellen. Vaak hadden ouders al de koppen bij elkaar gestoken en een huwelijk geregeld. Zo ging dat toen. En je kunt het nog steeds tegenkomen in de Oosterse wereld. Tegenwoordig zijn mensen vaak twee keer zo oud als ze trouwen. Maar die gevoelens en die verlangens die zijn er al veel eerder. Die laten zich niet zomaar wegdrukken. En waarom zou je? Als twee mensen daar verantwoordelijk mee om gaan, over en weer, dan is dat vrij gewoon en gezond. Er is ook niets verkeerds aan dat mensen eerst willen samenwonen; dag en nacht met elkaar willen optrekken voordat ze een huwelijk sluiten. Kerken mogen dat best eens vaker hardop zeggen. Deze nieuwe tijd heeft ongetwijfeld ook veel goeds gebracht, al is er anderzijds die schaduwzijde."

Als laatste wil ik nog zeggen dat ik me wel eens stoor aan het beeld wat geschetst word van 'de wereld'. Alsof alle mensen die het huwelijk niet als een voorwaarde voor seks zien elke nacht een one-night-stand hebben zonder een greintje liefde of respect naar die ander. Mevrouw van Dooijeweert-van der Slikke verwoordt het zo: "Voor de wereld is seksualiteit een gebruiksproduct geworden, zonder liefde of respect voor elkaar, pakken wat er te pakken valt." Het is niet eerlijk om een karikatuur van de ander te schetsen om zo je eigen mening te verdedigen. Ongetwijfeld is er een deel van 'de wereld' die zo denkt, maar dit deel is absoluut niet representatief. Ik hoop dat jullie de moeite nemen om mijn verhaal te beantwoorden. Het is niet als een aanval bedoeld, maar als een eerlijke manier om te vertellen hoe ik tot bepaalde gedachten kom. Ik word verdrietig als ik terugdenk aan mijn seksuele frustraties en gun anderen dat niet. Er is dus wel degelijk een keerzijde van het Geen Seks Voor Het Huwelijk-verhaal en die wilde ik even schetsen. Een keerzijde die ook in diverse vragen in deze rubriek naar voren komt. Ik denk aan dingen als: negatieve associatie bij seks, gewend raken aan de onthouding en na het huwelijk die behoefte niet meer voelen, vele problemen in het huwelijk op het gebied van seks. Laten we hier ook eerlijk over zijn.

Ik heb je verhaal gelezen met gemengde gevoelens. Enerzijds heb ik diep respect voor de strijd die je geleverd hebt. Je had een rotsvaste overtuiging over huwelijk, samenwonen, geen geslachtsgemeenschap hebben voor het huwelijk, pornografie etc. die ik deel en waarvan ik de overtuiging heb dat ze Bijbels is. Je hebt zware jaren gehad, mede omdat je behoorlijk snel seksueel geprikkeld lijkt te zijn en doordat een vaste huwelijksrelatie lang voor je is uitgebleven. Anderzijds werd ik bedroefd toen ik las dat je van je overtuiging bent afgestapt en hoe je nu tegenover geslachtsgemeenschap voor het huwelijk, pornografie en samenwonen staat. Je zult het nu niet zo snel meer ‘kwaad’ noemen. Je zult er wellicht nog best wat terughoudend tegenover staan, maar je gelooft niet meer dat jij of anderen er zo zwaar aan moeten tillen. Je kunt volgens jou ontspannener christen-zijn en beter mens-zijn als je in deze dingen niet meer zo zwart-wit denkt. En je kunt evengoed verantwoordelijk leven.

Ik denk dat ik er iets van kan aanvoelen dat je jaren van zware worsteling hebt doorgemaakt. Als zodanig besef ik dat je woorden een andere waarde hebben, dan dat ze geschreven zouden zijn door een jongen van 16. Maar ik denk niet dat je er een Bijbelse weg mee gevonden hebt, en dat je anderen er een ethisch, menselijk en christelijk gezien heilzame weg mee wijst. 

Jij zegt: maar de strijd was niet vol te houden. Juist in mijn strijd, werd de seksualiteit nog veel meer een obsessie in mijn gedachten en doen. Nu leef ik ontspannener. Ik geef je te overwegen dat de oplossing niet had moeten liggen in een verandering van opvatting, maar in een verandering van de manier van strijden. Op allerlei terrein worden we opgeroepen om een strijd te strijden in het leven met de Heere. Dat gaat over zaken die met de seksualiteit te maken hebben, maar ook over omgaan met een heftig karakter, met een materialistische aanleg die gericht is op geld en goed, enz. In deze strijd bevinden we onze in twee krachtenvelden: het krachtenveld van Gods Geest, en het krachtenveld van satan en zijn duivelen. Hoe strijden we dan goed? Niet door onszelf te beschouwen een principieel en sterk mens en er met durf en uithoudingsvermogen tegen aan te gaan. We redden het op die manier nooit. We verliezen het binnen korte keren. Beter is de weg van het gebed, waarin we erkennen dat we van de strijd niets terecht brengen. “Wij zijn toch zwak, Zijn sterkt’ is groot; dus zijn w’ elk ogenblik in nood.” Maar dan mogen we ons in onze zwakheid verlaten op de Heere: “Ai, sterk ons dan, en maak ons vrij.” En dan mag er toch verwachting zijn dat God ons uithelpt. Hij is sterker dan de tegenkrachten. Zijn Geest kan het winnen. En dan zal het een strijd zijn waarin we nogal eens vallen. Maar we mogen dan toch ook weer opstaan. We hoeven het in ieder geval niet op te geven.

Het kwade geen kwaad meer noemen. Die weg is je door je predikant gewezen. Hij vertelde je dat het helemaal niet zo erg was als je af en toe pornografische lectuur zag en dat bijna elke man dat doet. Ik betreur het dat mijn collega zo reageerde en ik denk dat hij daarmee de idealen van de heiligheid van het huwelijk en het je leven bewaren als een ‘gesloten hof’ naar anderen toe, omdat je als man en vrouw jezelf alleen en helemaal aan elkaar geeft, heeft ingeleverd.

De manier waarop ds. Offringa tegen samenwonen aankijkt vind ik slecht onderbouwd. Bijbels gezien wordt het in ieder geval niet bevestigd dat het huwelijksideaal toentertijd hoog gehouden kon worden omdat de ingangsleeftijd voor het huwelijk normaliter laag was. De ingangsleeftijd voor het huwelijk was helemaal niet zo laag voor Izak en voor Mozes. En de apostel die hoge idealen over het huwelijk en de eenheid tussen man en vrouw verkondigt, leefde zelfs helemaal ongetrouwd.  Verder  maakt het feit dat in onze maatschappij de elementen van trouw, trouwbelofte en je verantwoordelijk weten naar de gemeenschap meestal niet in nauwe verbinding gebracht worden met samenwonen, dat we als christenen met het samenwonen best onze moeite mogen houden.

Ik besef dat het in ons leven veel spanning en strijd kan geven om onszelf rein te bewaren terwijl we mensen met seksualiteit zijn, en dat de Bijbelse idealen hoog zijn. Maar het lijkt me niet verantwoord om overstag te gaan naar een denk- en levenswijze, die Bijbelse idealen omlaag brengt tot het niveau van ons zondaarsbestaan.  

Oldebroek, ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

193 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven