Mijn excuus niet aanvaard

 Ik heb een tijdlang geleden ruzie gehad met iemand. Later wilde ik het uitpraten, maar diegene aanvaardt mijn excuus nog steeds niet. Zit ik dan fout tegenover God en doe ik dan zonde? Ik weet het zelf niet goed. Ik heb het in ieder geval geprobeerd, maar ik weet niet of ik dan nog fout zit tegenover God.

Beste vraagsteller/vraagstelster,
 
Misschien heb je wel gedacht: nou zeg, nu vraag ik iets via Refoweb en nu zal iemand mijn vraag behandelen en nu hoor ik niets. Dat is een terechte gedachte. Laat ik je eerst vertellen dat het mijn schuld is dat je nog geen antwoord hebt gekregen. Je vraag ontving ik per email, maar net in de tijd dat ik een beroep naar Arnemuiden had aanvaard. Door de heisa daaromheen is er wat werk blijven liggen. En ook jouw vraag. Mag ik beginnen om je te vragen om mij dat te vergeven. Het is erg onaardig en onattent van mij. Ik kan het wel verklaren, maar dat praat het niet goed. Daarom, excuses, van ganser harte...
 
In de vraag die je stelt proef ik pijn en verwarring. Pijn, omdat een relatie die verstoord was niet meer recht te krijgen is. Juist als je zelf daarnaar verlangt om het recht te krijgen en het kan niet, is dat een soort muur waar je steeds tegenop loopt. Ook is zoiets verwarrend, omdat je zelf een soort 'klik' hebt gemaakt, om excuses aan te bieden, maar die ander maakt die 'klik' niet mee. Laat ik proberen je wat handvaten te geven om deze problematiek te benaderen.
 
Wij mensen zijn geschapen in een driehoeksverhouding: God, naaste en ikzelf. Alles van ons leven speelt zich af in die driehoek. Terecht geef je aan in je brief dat je de situatie met je naaste niet los ziet van de verhouding met de Heere. Als het niet goed zit met je naaste, zit het ook niet goed met de Heere. Het is immers het tweede gebod van de Heere, om je naaste lief te hebben als jezelf.

Een paar dingen vallen mij dan op in je brief. De ruzie die je hebt gehad was eerst van twee kanten: ook van jouw kant, omdat je "later het wilde uitpraten". Blijkbaar was je daar zelf eerst niet toe bereid, en zat het dus bij jou ook geblokkeerd. Helaas weet ik niet waar het over is gegaan en in welke relatie je staat tot die andere partij. Maar dat is ook het belangrijkste niet. Je ziet dan het volgende: je zit beiden fout naar elkaar, en je zit allebei fout voor God. Een dubbele schuld... 

Maar, gelukkig, blijkbaar is bij jou iets gekomen van: "zo kan het niet..." Je wilde het uitpraten en je hebt blijkbaar je excuses aangeboden. Maar, o pijn, dat is niet aanvaard. Dat kan inderdaad erg pijnlijk zijn en verwarrend. Maar, dan mag ik je wel wijzen op het volgende. De waarde van jouw excuus is niet afhankelijk van het aanvaarden van de ander. Want dat excuus klinkt niet alleen tussen jou en die ander, maar -in de driehoek- ook tot God. Laat ik het zo zeggen: als jouw vraag zich met name toespitst tot de Heere, en jouw relatie tot Hem, dan moet je uiteindelijk op dit punt komen in deze ruzie; ik heb ook fout gezeten, daarvoor biedt ik mijn excuses aan. Maar, juist vanuit Bijbels oogpunt zit daar iets aan vastgekoppeld, namelijk dat jij ook je naaste vergeeft, dat je zegt: "en waar jij fout zat tegenover mij, dat vergeef ik je, al vraag je daar niet om". Leg dat maar voor de Heere neer en leg dat voor je naaste neer, mondeling of schriftelijk. Dan maak je jezelf vrij, tegenover je naaste en tegenover God. Want, als je naaste dat niet van jou accepteert dan is dat voor hem of haar. Maar, het is altijd nog zo geweest, dat wie de onderste weg gaat, om de minste te zijn -iets wat tegen alles van onszelf ingaat- die mag daar zegen op ervaren.

Daarbij komt dat je met je eigen schulderkenning en de vergeving van je naaste, de Heere mag vragen of Hij wil voorzien in deze situatie. En bid voor je naaste. Dat is niet gemakkelijk, maar zie eens op de Heere Jezus Christus: onschuldig en toch gekruisigd. En wij, wij zijn vaak zo schuldig, want waar twee vechten hebben twee schuld. Leg dat maar voor de Heere neer en vraag de hulp en de kracht van de Heilige Geest, dat je hart zo gestemd mag zijn. Want, de Heere wil dat geven, als jij verlangt naar de rust voor je hart: buig je hoofd dan maar in dat wat van jou kant fout was, vergeef waar je naaste fout heeft gezeten, of nog zit, en leg dat voor de Heere neer in het gebed.
 
Ik weet niet hoe de zaken zitten, maar het is wel misschien van belang dat je dit bespreekt met een ambtsdrager van de gemeente, een predikant, wijkouderling of jeugdouderling etc. Let er maar eens op wat er staat in Mattheus 18:15-20. Lees voor jezelf ook maar psalm 56. En weet van Jezus Christus ons heeft leren bidden: vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.
 
Veel sterkte en wijsheid.
 
Ds. A. Goedvree, Arnemuiden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Goedvree

• Geboortedatum:
  16-06-1970
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hellouw
• Status:
  Inactief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven