Ware avondmaalganger volledig in het middelpunt

Bij ons in de gemeente is afgelopen zondag avondmaal gevierd. Ik heb in de voorbereidingsweek heel veel gehad aan de inhoud van "Gods weg van vrede”, door Horatius Bonar. Jezus Christus boven alles, geweldig! Maar waar ik mee zit, dat de hele avondmaalszondag en de prediking daaromtrent hoofdzakelijk draait om de kenmerken en de gevoelens van de ‘ware’ avondmaalganger. Bij herhaling wordt in de prediking aangegeven (en zelfs aan de avondmaaltafel), dat als het goed is men wel dit of dat gevoeld heeft voordat men aankwam. Er wordt veel aandacht besteed aan de ‘echte’\’ware’ avondmaalganger. Door deze sterke aandacht krijgt het avondmaal steeds meer de vorm van een select gezelschap van bijzondere gelovigen. Echter in de prediking komt ook altijd even kort aan de orde dat het niet om onze gevoelens draait maar dat het om het werk van Christus gaat. Ik heb de predikant hier al eens over aangesproken, maar dan zegt hij: ik heb toch ook aangegeven dat het om het werk van Christus gaat, maar het gaat niet buiten al deze gevoelens om. Hij begrijpt dus niet dat ik er problemen mee heb dat de ‘ware’ avondmaalganger volledig in het middelpunt komt te staan en dat Christus maar minimaal wordt aangehaald. Dit is niet alleen bij de avondmaaldienst maar ook gebruikelijk bij de normale prediking. Vaak worden dan bijbelse figuren ons te voorbeeld gesteld, dat wij net zo leven moeten als hen. Terwijl het m.i. het om een leven vanuit Christus gaat. En als je dan hoort hoe geweldig Horatius Bonar, Christus in het middelpunt zet, Hem alleen, dan springt je hart op van vreugde, dan wil je wel altijd van Hem horen, Die alles volbracht heeft. En dat wij tot Hem mogen komen met niets, ook niet met allerlei gestalten en gevoelens. Ik heb het ook al eens naar de kerkenraad aangegeven, en zij begrepen mijn zorg, maar kunnen hier heel weinig in sturen. Het is een bepaald ingesleten principe van prediking die al jaren zo gaat. Wat moet ik doen? Of had Horatius Bonar het verkeerd? Herhaalt zich de geschiedenis weer?

Dit is een bijzonder mooie vraag. De vraagsteller geeft in aansluiting bij Horatius Bonar immers zelf de juiste richting aan waarin het antwoord moet gaan.

Waarom wordt er avondmaal gevierd? In de eerste plaats omdat Christus de opdracht heeft gegeven dit tot Zijn gedachtenis te doen. Dat betekent dat Hij als de grote Gastheer centraal dient te staan bij de viering. Alle aandacht is voor Hem die gekomen is en die komt. Een christocentrische avondmaalsviering is door en door bijbels. Het kan en mag niet anders.
 
Uiteraard is het voor de avondmaalgangers nodig zichzelf te beproeven of men in het geloof is en ook of er geen obstakels uit de weg geruimd moeten worden door middel van het concrete belijden van schuld en het reformeren van het leven door te breken met wat verkeerd is. Maar zo mag alle aandacht gevangen worden door Hem die alles volbracht heeft en die in Zijn heerlijkheid komende is.

De Heilige Geest wil niets liever dan dat Christus verheerlijkt wordt. In de prediking is er ruimte om de gestalten en ongestalten van de gelovigen te schilderen, maar nooit ten koste van de verheerlijking van Christus in al Zijn volkomenheid, noodzakelijkheid, genoegzaamheid en gewilligheid als Borg en Middelaar. Dan wordt het geloof versterkt door het Woord met de tekenen en zegelen. Het sacrament is geen bezegeling van het werk Gods in ons, maar een bezegeling van het werk Gods buiten ons in Christus. Door een gelovig gebruik van de sacramenten wordt het werk Gods in ons overigens wel gevoed en versterkt.

Ds. J. Hoek

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. Hoek

• Geboortedatum:
  04-09-1950
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

54 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven