Angst om opnieuw zwanger te worden

Ik heb geen rust met het volgende. Ik weet dat ik het niet goed aan zou kunnen om weer zwanger te raken, maar niemand weet dat van mij. Voor het oog gaat alles goed. Geen diagnose, geld en ruimte genoeg, maar toch kan ik het niet. Het blijft voelen als falen. Ik wil absoluut geen anticonceptie vanwege mijn principes. We hebben aan Natural Family Planning (NFP) gedaan en dan wel echt heel ruim... Maar zelfs dan was ik altijd bang en gespannen, dus nu doen we het 'droog' zeg maar. We hebben ons er bij neergelegd. Maar moeilijk is het wel.

Soms krijg ik ook fantasiedromen, wat ik heel erg vind. En ik vind het ook wel normaal om een offer te brengen, want het is onze eigen keuze. Maar ik voel me zo zondig en wilde dat ik dit niet mee hoefde te maken. Sterilisatie zou mijn man wel willen, maar vind ik ook niet de bedoeling en stel dat er iets mis gaat. Een gezond lichaam verminken. Maar vrede heb ik dus niet.

En ja, ik heb gebeden, maar antwoord krijg je natuurlijk niet echt en als ik geen vrede heb zal dat antwoord wel 'nee' zijn misschien. Doen we het dan fout? Maar wat dan? En ik blijf ook worstelen met het gegeven dat God kracht naar kruis kan geven, mocht ik toch weer zwanger raken.

Geachte mevrouw,

Dat zijn altijd weer serieuze vragen als het gaat om gezinsvorming. Als een echtpaar op 20-jarige leeftijd met elkaar zou trouwen en zij beiden gezond vruchtbaar zijn en ze zouden het laten komen zoals het kom, dan zou de gemiddelde gezinsgrootte zo’n 18 à 20 kinderen zijn. 

In Bijbelse tijden leefden deze vragen niet omdat een vrouw na de bevalling zo’n vier jaar borstvoeding gaf en als je intensief borstvoeding geeft op tijden dat het kind er naar vraagt en géén bijvoeding geeft, wordt door de hormonen die de borstvoeding aan de gang houden de eisprong bij de vrouw geremd. Bovendien kwam de vrouw toen vroeger in de overgang. Je leest in de Bijbel dan ook niet dat er zo heel veel kinderen per vrouw worden geboren.

Gelukkig is de kindersterfte heel erg teruggedrongen, want in de 19de eeuw moest je wel zeven à acht kinderen krijgen om er zo’n drie over te houden. Het gaat niet alleen om het voortbrengen van kinderen maar ook om het grootbrengen ervan.
 
U schrijft helaas niet hoe oud u bent en ook niet hoeveel kinderen u al heeft. Het is in ieder geval niet zo dat we het kinderen krijgen maar over ons heen moeten laten komen. Ook daar heb je een verantwoordelijkheid in. Ieder kind vraagt om voorbereiding. En als iemand onverwachts zwanger wordt, zal dat in een christelijk gezin geen probleem zijn, ook al zul je dan misschien best wel even aan de nieuwe zwangerschap moeten wennen. En dus komt een gezond vruchtbaar gezin niet om ‘verantwoorde gezinsvorming’ heen. Daarbij is het belangrijk om te weten dat alleen die mogelijkheden en middelen verantwoord zijn waarbij de zaadcel de eicel niet kan ontmoeten, zodat er dus geen bevruchting kan optreden. Daaronder vallen dan van minst tot meest ingrijpend, de volgende mogelijkheden en (voorbehoeds)middelen: geen gemeenschap hebben, onderbroken gemeenschap (is niet erg betrouwbaar), periodieke onthouding (hieronder vallen de kalendermethode, temperatuurmethode als ovulatietesten), de anticonceptiepil en tot slot sterilisatie van de man of de vrouw. U kunt zelf even op bijvoorbeeld internet nazoeken hoe een en ander werkt. 

Even een paar opmerkingen: de anticonceptiepil zorgt ervoor dat het slijm in de  baarmoedermond stug wordt èn er komt geen eisprong. Nu staat er in de bijsluiter dat als er dan toch een bevruchting zou optreden, de innesteling kan worden verhinderd. Als een vrouw echter kiest voor de anticonceptiepil, moet ze die ook  goed en trouw slikken. En dan kunnen de zaadcellen niet door de baarmoedermond heen komen en krijg je ook geen eisprong. En dus kun je geen bevruchting krijgen en  is er ook geen innestelingsprobleem.
 
Wat betreft sterilisatie: dat is definitief. Dan wordt of bij de man de zaadleider doorgesneden of bij de vrouw de eileider ontoegankelijk gemaakt, zodat de zaadcel de eicel niet meer kan ontmoeten en er dus geen bevruchting kan optreden. Ik zou een sterilisatie zeker geen verminking willen noemen. Je schakelt een functie uit.
 
In feite komen alle anticonceptiemethoden en middelen op hetzelfde neer namelijk dat je ervoor zorgt dat de zaadcel en de eicel elkaar niet kunnen ontmoeten en er dus geen bevruchting optreedt. Alles wat inwerkt nadat er bevruchting heeft plaatsgevonden, zoals bij een spiraaltje, is een stap te ver.
 
Wat u zou moeten kiezen in uw situatie is toch de verantwoordelijkheid van u samen als man en vrouw. Ik heb nu een en ander uitgelegd, maar u zult hierin zelf samen een keuze moeten maken. Het is sowieso belangrijk in een huwelijk dat de seksuele  omgang wel door kan gaan anders krijg je een broer-zus relatie.

Het is de bedoeling dat u allereerst samen de verantwoordelijkheid neemt en als u dat dan in biddend opzien tot God doet en u zou dan alsnog zwanger worden, zal God zeker kracht naar kruis geven. Calvijn zegt het zo mooi: Gods voorzienigheid  werkt door onze verantwoordelijkheid heen. Die verantwoordelijkheid moeten wij dus serieus nemen. 

Alie Hoek-van Kooten