Kandidaten zouden niet in gemeente passen

Kunt u iets zeggen over kerkenraden die veel commentaar hebben op de handelwijze van het curatorium -met name dat er weinig mannen worden toegelaten- maar ondertussen bij beroepbaarstelling van kandidaten deze niet kandideren voor de mansleden, omdat ze niet in de gemeente zouden passen? Is dit niet in tegenspraak met elkaar? Als je werkelijk verlegen bent om een knecht van de Heere, maakt het toch niet meer uit voor de kerkenraad (en gemeente) wie er dominee wordt? Een vraag voor ouderling Teerds...

Je raakt met je vraag een gevoelig onderwerp. Over de toelating van studenten aan onze Theologische school wordt niet eenduidig gedacht. In het verleden is er al heel wat over geschreven en ook vanuit ons curatorium is reeds uitvoerig uitgelegd op welke zorgvuldige wijze studenten al dan niet worden toegelaten. De uitslag wordt door velen met belangstelling gevolgd.
 
Soms hebben kerkenraden te maken met een kerkenraadslid of gemeentelid, dat afgewezen werd door het curatorium, maar door de kerkenraad met vrijmoedigheid en vertrouwen met een attest was doorgestuurd. Daaruit kan commentaar voortkomen, maar er zijn nog wel meer redenen te bedenken. 

Wat blijkt nu, zoals u schrijft? Dat kerkenraden die commentaar hadden, toch geen beroep uitbrengen op een van de kandidaten. Het commentaar is dat er te weinig toegelaten worden en het tegenstrijdige is dat men niet een van de kandidaten beroept. U schrijft erbij: “omdat ze niet bij de gemeente passen.”

Dat kan best voorkomen, maar ik denk dat dat zeker niet voor alle kerkenraden geldt. Meestal worden de gestelde kandidaten wel op de lijst gezet en wordt op een van hen een beroep uitgebracht. Dat is min of meer gebruikelijk. Juist bij de laatste stemming is mij opgevallen dat verschillende gemeenten dat niet deden. Het is ook niet verplicht. Het is aan de kerkenraad om kandidaten te stellen en men kan zeker legitieme redenen hebben om af te wijken van de heersende gewoonte. Er kunnen zulke situaties en omstandigheden in een gemeente zijn, dat naar de mening van de kerkenraad een kandidaat niet zou passen, bijvoorbeeld vanwege het gebrek aan ervaring. Dat is een begrijpelijk argument. 

Ik wil er nog wel iets aan toevoegen. De mens wikt en God beschikt. Juist in deze weken was er een bezinning op het losmaken van predikanten van een gemeente. Wat is dat een aangrijpende werkelijkheid! Onze regels loopt soms muurvast. Wij hebben niet alles in de hand. Dat geldt ook voor kerkenraden en predikanten, die besluiten moeten nemen. Ze moeten allen leren te volgen, ook door onbegrepen en soms zelfs doodlopende wegen. Als het goed is, gaat het stellen van wel of geen kandidaten niet buiten bidden en werken om. Daar hoort ook het gebed bij: “Uw wil geschiede!” Het is de Heere Die Zijn knechten zendt, waarheen Hij wil en wanneer Hij wil. Zondag 10 geldt ook hier.

N. J. Teerds